บทที่ 637 ความหวัง
บทที่ 637 ความหวัง เฉินโส่วอี้ถอนหายใจยาวก่อนจะพูดขึ้นว่า "ไปเดินเล่นกันเถอะ" ทุกคนเดินมุ่งหน้าไปยังป่าเบื้องหน้า ฟางห่าวหรานกับมาร์คสบตากันก่อนจะรีบตามไปอย่างไม่ลังเล ฤดูใบไม้ร่วงในต่างโลกยังคงอบอวลไปด้วยบรรยากาศเย็นสบาย ใบไม้สีทองปลิวลงมาจากยอดไม้เป็นระยะ ๆ เมื่อเหยียบย่ำลงบนกองใบไม้แห้ง เสียงกรอบ...
