บทที่ 284 "ข้าไม่มีที่พึ่ง เพราะข้าคือที่พึ่งของตนเอง"

บทที่ 284 "ข้าไม่มีที่พึ่ง เพราะข้าคือที่พึ่งของตนเอง"

ชูเฟิงหัวเราะเยาะ มองชาวบ้านทั้งหมดด้วยสายตาเย็นชา พลางเอ่ยเสียงเบา "ดูท่าพวกเจ้าในหมู่บ้านชาวประมงนี้คงไม่รู้อะไรเลยสินะ ไม่อย่างนั้นเมื่อเห็นรางวัลก้อนโตของข้า คงต้องมีคนใจอ่อนบ้างแล้ว" เมื่อได้ยินชูเฟิงพูดเช่นนั้น ทุกคนในหมู่บ้านต่างถอนหายใจโล่งอก สีหน้าผ่อนคลายลงอย่างสิ้นเชิง แต่หลินยวี่กลับสังเ...