บทที่ 274 “สมบัติล้ำค่า น้ำตานางเงือก”
หลินยวี่ยังคงนั่งรับประทานอาหารอย่างไม่ไหวติง ทำตัวราวกับเป็นเพียงคนเดินทางที่หิวโหย เขาไม่รังเกียจที่จะเชิญคนแปลกหน้าร่วมโต๊ะ แต่หากผู้มาเยือนมีเจตนาร้าย นี่ก็เป็นโอกาสดีที่จะกำจัดภัยร้าย ร่างที่ซุ่มอยู่ในป่าจ้องมองหลินยวี่ด้วยสายตาโลภมาก ลมหายใจเริ่มหนักหน่วงขึ้น ขณะที่หลินยวี่ดูเหมือนไม่ทันระวังต...
