บทที่ 177 ใจเราเป็นของกันและกัน (1)
เขากลับยังออดอ้อน ไม่ให้เธอลงจากเตียง เธออดไม่ได้ที่รู้สึกจนใจอยู่บ้าง จึงเรียนน้ำเสียงเมื่อครู่ของเขา "รุ่นพี่หนิงที่แสนเย็นชา จริงจังกับทุกอย่าง พูดจาไม่ค่อยยิ้มคนนั้นของฉันไปไหนแล้ว คุณเอาเขามาคืนให้ฉันเลยนะ! เก็บเอาอันธพาลคนนี้กลับไป!" เขาจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "หลิวเจิง ผู้ชายน่ะเป็นหนังสือเล่ม...
