บทที่ 83 ส่งผิดคนแล้วนะ!
บทที่ 83 ส่งผิดคนแล้วนะ!
อาจารย์ติงและคนอื่น ๆ กลับมายังบริเวณใต้หอระฆังอีกครั้ง
กรรมกรทั้ง 11 คนที่ไม่ได้ถูกเลือกให้เป็นโจรขโมยไฟกลับทำงานได้อย่างรวดเร็ว การปูเส้นทางคืบหน้าไปมาก จนใกล้จะถึงแท่นศักดิ์สิทธิ์และหอระฆังโจรขโมยไฟแล้ว
เมื่อเข้าใกล้บริเวณที่เชื่อมต่อระหว่างแท่นศักดิ์สิทธิ์และหอระฆัง วัสดุที่ใช้ในการปูก็มีขนาดเล็กลงเล็กน้อย ผู้เล่นต้องนำวัสดุมาจากข้างทางแล้วใช้เครื่องมือปรับขนาดให้พอดีก่อนจะวางได้อย่างเหมาะสม
กระบวนการนี้ไม่ยากนัก เพียงแค่เพิ่มขั้นตอนหนึ่ง ทำให้การก่อสร้างที่น่าเบื่อเดิมยิ่งดูน่าเบื่อกว่าเดิม
เมื่อเห็นอาจารย์ติงและคนอื่น ๆ กลับมา กรรมกรคนหนึ่งที่รออยู่รีบวิ่งเข้ามาหา
"พี่ติง การก่อสร้างเส้นทางใกล้เสร็จแล้ว!"
อาจารย์ติงพยักหน้าและกล่าวชมเชยว่า "ดีมาก มิซ้ง ฉันรู้ว่าฉันเลือกคนไม่ผิด ทำได้เยี่ยม!"
กรรมกรที่ดูแลการก่อสร้างคนนี้คือเพื่อนที่เล่นเกมกับอาจารย์ติงเป็นประจำ ใช้ชื่อในเกมว่า "มิคาเอล" หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "มิซ้ง"
เขาเชี่ยวชาญในเกมแนวก่อสร้าง ขณะที่ผู้เล่นส่วนใหญ่สร้างได้แค่กล่องไม้ขีดไฟ เขากลับสร้างพระราชวังสุดยิ่งใหญ่และสิ่งปลูกสร้างที่สมจริงได้อย่างน่าทึ่ง
อาชีพจริงของเขาเป็นปริศนา บางคนบอกว่าเขาเป็นสถาปนิก บางคนบอกว่าเป็นนักเรียนศิลปะที่เรียนเกี่ยวกับการแกะสลัก หรือบางคนก็ว่ามีพรสวรรค์โดยธรรมชาติ
ไม่ว่าจะอย่างไร ความสามารถในการสร้างสรรค์ของเขาเป็นเรื่องจริง อาจารย์ติงจึงดึงเขาเข้าทีมอย่างไม่ลังเล
เฉินถิงเฉวียนพูดอย่างประหลาดใจว่า "หือ? พวกเรายืนคุยกันตรงนี้ ทำไมหัวหน้าคนงานไม่ว่าอะไร?"
มิซ้งพยักหน้า "ใช่ ฉันสังเกตว่าหัวหน้าคนงานไม่ได้เข้มงวดมากนัก มีแค่สองอย่างที่ห้ามเด็ดขาด หนึ่งคือหนีออกจากพื้นที่ก่อสร้าง สองคือไม่ทำตามแปลน วางวัสดุผิดที่ผิดทาง
ถ้าเป็นสองอย่างนี้จะโดนเฆี่ยน แต่ถ้าแค่แอบอู้บ้าง เขาไม่สนใจหรอก"
หลี่เหวินฮ่าวพูดเหน็บว่า "ก็ยังใจดีอยู่นะเนี่ย"
มิซ้งมองไปที่ทุกคน "เวลาโจรขโมยไฟจะออกมาคงใกล้แล้ว พวกเราต้องรีบคุยเรื่องสำคัญกัน วัสดุที่พวกคุณเอามาทิ้งไว้ตรงนี้เลย เราเริ่มขาดแคลนวัสดุบางอย่างแล้ว หินกรวดกับไม้หมอนรถไฟยังพอมี แต่หินก้อนใหญ่ไม่พอ ดูตรงนั้นสิ ถนนยังปูไม่เสร็จเลย"
ทุกคนหันไปมอง เห็นว่าบริเวณใกล้แท่นศักดิ์สิทธิ์ยังมีแค่หินกรวดและไม้หมอนวางอยู่ ไม่มีแผ่นหินปูทางเลย
ดูเหมือนว่ากรรมกรที่มิซ้งดูแลจะทำงานรวดเร็วจริง ๆ วัสดุที่เคยกองอยู่มากมายกลับใช้จนเกือบหมด
ถ้าโจรขโมยไฟไม่หาเอาวัสดุใหม่มาเพิ่ม งานก่อสร้างบางส่วนคงต้องหยุดชะงัก
แต่เมื่อมิซ้งมองไปยังทั้งห้าคน พวกเขากลับแสร้งทำเป็นไม่สนใจ มองฟ้าอย่างไม่รู้ไม่ชี้
อาจารย์ติงกระแอมสองครั้งด้วยความเก้อเขิน "แฮ่ม...คือว่า...สถานการณ์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มันซับซ้อน อธิบายสั้น ๆ ไม่ได้ เอาเป็นว่า...การสำรวจของเราค่อนข้างได้ผลนะ! แค่โชคไม่ดี เจอมอนสเตอร์โหด ๆ โดนฆ่ายกทีมไปสองรอบ เก็บของได้เพียบ แต่ดันไม่ได้เอาอะไรออกมาเลย..."
มิซ้งยืนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทำท่าชูนิ้วกลางแล้วเดินจากไป
ห้องสตรีมเต็มไปด้วยคอมเมนต์หัวเราะ
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ! โจรขโมยไฟเหรอ? พวกไร้ประโยชน์ชัด ๆ!"
"จริงด้วย หาไฟศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ไม่ว่า แต่แม้แต่ก้อนหินก็ไม่เอากลับมาซักก้อน พวกเราทำงานหนักกันฟรีเลย!"
"โทษพี่ติงเต็ม ๆ!"
เห็นคอมเมนต์ล้อเลียน อาจารย์ติงก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ
โชคดีที่เกมนี้เก็บได้แค่ความรู้สึกด้านลบของผู้เล่น ไม่เก็บความรู้สึกของผู้ชม ไม่งั้นลิลิธคงได้ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว
หลังจากคิดทบทวน อาจารย์ติงจึงรวบรวมโจรขโมยไฟทั้งห้าอีกครั้งเพื่อกระตุ้นขวัญกำลังใจ
"ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม? คราวหน้าเราต้องเอาอะไรกลับออกมาให้ได้! โดยเฉพาะหินที่กำลังขาดอยู่ตอนนี้ เอาออกมาให้ได้มากที่สุด!
เรามาวางแผนกันใหม่ดีกว่า ฉันว่านะ เราควรแบ่งทีมกันไปสำรวจแต่ละพื้นที่ เพราะมอนสเตอร์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มันโหดอยู่แล้ว เดินคนเดียวหรือเดินเป็นกลุ่มมันก็ตายเหมือนกัน
งั้นแยกย้ายกันไปหา โอกาสเจอของดีจะเยอะขึ้น..."
โจรขโมยไฟทั้งห้าคนเริ่มถกเถียงกันอย่างจริงจัง ตั้งใจจะปรับปรุงแผนการเพื่อแก้ตัวใหม่
ไม่นาน เสียงระฆังก็ดังขึ้นอีกครั้ง
(โจรขโมยไฟคนใหม่ถูกเลือกแล้ว!)
อาจารย์ติงยืนตัวตรง สีหน้าเคร่งขรึมเหมือนนักรบที่จะออกสู่สนามรบ
ครั้งนี้เขาเตรียมแผนมาอย่างดี แม้อาจจะยังสู้มอนสเตอร์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ แต่ยังไงก็ต้องเอาหินกลับมาให้ได้ซักก้อน!
ทว่าเมื่อเสียงระฆังจบลง ทั้งห้าคนก็รออยู่สักพัก แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อาจารย์ติงหันไปมอง เห็นกรรมกรทั้ง 11 คนที่กำลังขนหินอยู่ มีอยู่ 5 คนที่มีแสงสีน้ำเงินปรากฏขึ้นบนตัวแล้วถูกส่งไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ในนั้นรวมถึงมิซ้งที่กำลังคุมงานอยู่ด้วย
"เฮ้ย?? พวกเขาส่งคนผิดแล้วมั้ย!!"
อาจารย์ติงกระโดดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยืนดูกรรมกรทั้ง 5 คนกลายเป็นโจรขโมยไฟคนใหม่ และพวกเขาทั้ง 5 คนต้องกลับไปเป็นกรรมกรอีกครั้ง
เฉินถิงเฉวียนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะทำท่าทาง 'ยกมือกุมขมับ' พร้อมกล่าวว่า "แย่แล้ว แผนที่วางไว้เสียเปล่า!"
เวลาผ่านไปทีละนาทีทีละวินาที
(อารมณ์ด้านลบของอาจารย์ติง +5!)
(อารมณ์ด้านลบของอาจารย์ติง +3!)
(อารมณ์ด้านลบของอาจารย์ติง +7!)
อาจารย์ติงขนย้ายอิฐ พร้อมสร้างอารมณ์ด้านลบอย่างต่อเนื่อง
เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในตอนนี้
'ทำไมถึงไม่ให้ฉันเข้าไปข้างใน? ฉันเพิ่งเรียนรู้การจับกุมมาเองนะ! พวกเราวางแผนกันอย่างรอบคอบ แถมยังศึกษาเข้าใจพฤติกรรมของสัตว์ประหลาดสองประเภทในนั้น แต่ความสามารถทั้งหมดกลับไม่มีโอกาสได้ใช้เลย!'
'แถมการขนย้ายอิฐมันน่าเบื่อสุด ๆ!'
เป็นแค่การขนย้ายวัสดุจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง แล้วเลือกตำแหน่งตามแปลนเพื่อแยกวัสดุให้มีขนาดพอดีและประกอบเข้าด้วยกัน
อาจารย์ติงรู้สึกเบื่อหน่ายในการเล่น ส่วนผู้ชมก็ดูอย่างเบื่อหน่ายเช่นกัน
แน่นอนว่าอาจจะมีผู้เล่นบางคนที่ชื่นชอบการ 'เติมเต็ม' ในรูปแบบเรียบง่ายแบบนี้ แต่ก็เป็นส่วนน้อยมาก
แต่เขาก็ไม่สามารถวิ่งหนีไปไหนได้ เพราะหัวหน้าคนงานยังคงเฝ้ามองอย่างใกล้ชิด
ไม่นาน การก่อสร้างทางหลวงก็เสร็จสมบูรณ์ แม้ว่าจะมีบางส่วนที่ไม่ได้ปูทางเพราะขาดแคลนหิน แต่โครงการนี้ก็แทบไม่มีอะไรต้องทำอีกแล้ว
ทันทีที่เสร็จ หัวหน้าคนงานก็สั่งให้ทุกคนย้ายไปยังสถานที่ก่อสร้างถัดไป
ครั้งนี้มีการเปิดใช้งานแปลนการก่อสร้างสองโครงการ คือ คลองใหญ่ และ โรงงาน
งานก่อสร้างคลองใหญ่ตรงข้ามกับการสร้างทางหลวง ไม่ใช่การขนย้ายวัสดุไปปูพื้น แต่ต้องใช้จอบขุดดิน จากนั้นนำดินที่ขุดได้ไปขนออก แล้วใช้หินและไม้สร้างท่าเรือและสิ่งอำนวยความสะดวกรอบ ๆ ริมฝั่งคลอง
ส่วนโรงงานเป็นกลุ่มอาคารเตี้ย ๆ ที่เรียบง่าย เมื่อสร้างเสร็จจะปลดล็อกเครื่องมืออย่างเตาหลอมได้
ผู้เล่นสามารถไปขุดแร่ทองแดงและแร่เหล็ก แล้วนำไปหลอมในเตาหลอมเพื่อผลิตเป็นแท่งทองแดงและแท่งเหล็ก ซึ่งจะนำไปใช้ในการก่อสร้างอาคารใหม่ต่อไป
"เฮ้อ อย่าปลดล็อกแค่วัสดุสิ! รีบปลดล็อกแปลนให้เราสร้างอิสระเถอะ!" อาจารย์ติงบ่นออกมา
หากเป็นเกมสร้างเมืองเกมอื่น ผู้เล่นสามารถสร้างบ้านได้ทันทีที่มีไม้และหิน หลังจากนั้นการปลดล็อกวัสดุใหม่จะช่วยเพิ่มความหลากหลายของวัสดุก่อสร้าง
แต่เกมนี้กลับไม่ยอมให้ผู้เล่นสร้างอาคารได้อย่างอิสระ แม้ว่าจะปลดล็อกวัสดุใหม่แล้วก็ตาม แบบนี้มันอะไรกัน!
หลี่เหวินฮ่าวถอนหายใจเบา ๆ "เฮ้อ... อดทนหน่อย ตอนนี้สร้างตามแปลนก็ถือว่าเป็นบทเรียนสำหรับผู้เล่นใหม่ ตามที่หัวหน้าคนงานบอก ถ้าสร้างอาคารเพิ่มอีกไม่กี่หลัง น่าจะปลดล็อกการสร้างอิสระได้แล้ว"
ในขณะนี้ อารมณ์ด้านลบของทุกคนก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่เพราะยังมีเป้าหมายที่คลุมเครือให้ไขว่คว้า และมีเพื่อนเล่นด้วยหลายคน ทำให้ไม่มีใครกล้าถอนตัวออกจากเกมเป็นคนแรก
"กริ๊ง!"
เสียงระฆังดังขึ้นอีกครั้ง ผู้ขโมยไฟหน้าใหม่ห้าคนที่เพิ่งเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถูกส่งตัวกลับออกมา
จนถึงตอนนี้ 'สิบหกนักรบทองแดงแห่งนรกสวรรค์' มีสิบคนที่ได้เข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในฐานะผู้ขโมยไฟ
อาจารย์ติงไม่ได้สนใจมากนัก ยังคงยุ่งอยู่กับงานก่อสร้างกำแพงของโรงงานต่อไป
ผู้ที่ถูกส่งตัวเข้าไปในครั้งนี้ หัวหน้าทีมคือมิคาเอล ส่วนที่เหลือก็เป็นเพื่อนหรือแฟนคลับของเหล่าสตรีมเมอร์ในชีวิตจริง ซึ่งไม่ได้เชี่ยวชาญด้านการผจญภัยมากนัก จะหวังผลลัพธ์อะไรกันได้?
แต่แล้วในวินาทีถัดมา ทั้งห้าคนรีบเดินไปยังพื้นที่ว่างกลางสนาม แล้วเริ่มหยิบของออกมา
"ตุบ!"
เสียงดังหนักแน่น เศษหินขนาดประมาณสองฝ่ามือถูกโยนลงบนพื้น แต่เพียงชั่วพริบตา มันก็ขยายกลายเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ราวสองถึงสามเมตร!
กิ่งไม้เล็ก ๆ กลายเป็นลำต้นไม้ใหญ่ที่แม้แต่คนหนึ่งคนยังโอบไม่รอบ
ป้ายโลหะชิ้นเล็ก ๆ กลายเป็นแผ่นโลหะหนาหลายแผ่นวางซ้อนกัน