บทที่ 250 คู่แท้แต่งงาน (ฟรี)

บทที่ 250 คู่แท้แต่งงาน (ฟรี)

หลังทักทายลุงสวี ถงเหยาก็นั่งบนโซฟากับเย่ชวน สีหน้าดูเกร็งๆ

ลุงสวีมองถงเหยา พยักหน้าพอใจพูด "อืม ดีมาก ผู้ชายน่ะ แต่งงานก่อนแล้วค่อยสร้างฐานะ มีครอบครัวเป็นที่พึ่ง หน้าที่การงานถึงจะพัฒนาได้ดี"

เย่ชวนยิ้มพูด "ลุงสวีพูดถูกครับ หลังแต่งงานผมถึงเข้าใจประโยคนี้ลึกซึ้ง"

ลุงสวีหัวเราะ "ไอ้หนูนายก่อนหน้านี้ชมภรรยาเหมือนดอกไม้ ฉันยังไม่เชื่อ จนเสี่ยวเฉินกลับมาบอกว่างามเหมือนนางฟ้า ฉันถึงเชื่อคำพูดนาย"

เย่ชวนอยู่กับลุงสวีนาน รู้ว่าท่านไม่ใช่ผู้นำที่เคร่งครัด บางครั้งล้อเล่นไม่เพียงไม่ทำให้ท่านโกรธ ยังเพิ่มความสนิทสนม

"ลุงสวี นี่ไม่เชื่อสายตาผมเลยนะครับ!"

ลุงสวีชี้นิ้วใส่เย่ชวน ยิ้มพูด "ไอ้หนูนาย ฮะๆ นายแต่งงานกับเสี่ยวถง ฉันก็ไม่มีอะไรจะให้ บ่ายนี้เขียนตัวอักษรให้หนึ่งฉบับ เขียนไม่ดีเท่านาย อย่าดูถูกล่ะ!"

พูดจบ ภรรยาลุงสวีหยิบกระดาษจีนแผ่นหนึ่งจากโต๊ะข้างๆ ส่งให้เย่ชวน

เย่ชวนกับถงเหยากางกระดาษ เห็นตัวอักษรสี่ตัว "คู่แท้แต่งงาน" อดชมไม่ได้ "ตัวอักษรสวยมาก! สี่ตัวอักษรของลุงสวีมีพลังลึกซึ้ง มีความหมายล้ำลึก ผมตามไม่ทัน กลับไปผมจะหาคนทำกรอบแขวนไว้ที่บ้าน"

"ไอ้ตัวแสบ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันก็เชื่อคำพูดนาย ตั้งแต่เห็นตัวอักษรที่นายเขียน ฉันละอายใจจริงๆ!"

ถงเหยามองเย่ชวน เธอฝึกคัดอักษรพู่กันกับคุณตามาหลายปีตั้งแต่เด็ก คิดว่าตัวเองเขียนไม่เลว แต่เทียบกับตัวอักษรของลุงสวีไม่ได้เลย

ฟังลุงสวีพูด สามีเธอเขียนอักษรพู่กันเก่งด้วย เธอถึงกับไม่รู้

ถงเหยาในใจคิด ตอนที่เพิ่งรู้จักเย่ชวน คิดว่าเขาเป็นแค่คนรับซื้อของเก่าธรรมดา ไม่คิดว่าจะขุดพบขุมทรัพย์ ค้นพบเซอร์ไพรส์ทีละอย่าง

ไม่รู้ว่ายังมีเซอร์ไพรส์อีกเท่าไหร่ที่ยังไม่ได้ขุดพบ เธอตั้งตารอมาก

เย่ชวนพับกระดาษอย่างระมัดระวัง พูดอย่างจริงจัง "ลุงสวี ท่านมองตัวเองไม่ออก ตัวอักษรผมเป็นแค่การเลียนแบบ มีลายเส้นแบบโบราณ แต่ขาดการสั่งสมและความลึกซึ้ง เรียกว่าตัวอักษรดีไม่ได้! แต่ตัวอักษรของท่านต่างกัน เลียนแบบโบราณแต่มีแนวทางของตัวเอง ในทุกตัวอักษรเห็นการสั่งสมของกาลเวลาและความเข้าใจที่ลึกซึ้งต่อตัวอักษร ต่อให้ผ่านไปยี่สิบปี ผมกับท่านก็เทียบกันไม่ได้!"

ลุงสวีตะลึงก่อน แล้วหัวเราะร่า ในดวงตามีทั้งชื่นชม ปลื้มใจ และภูมิใจ

เขาเห็นตัวอักษรของเย่ชวนกับตา มีสไตล์ของผู้เชี่ยวชาญแน่นอน ได้รับคำชมจากคนแบบนี้ว่าตัวอักษรของตัวเองเขียนดี เขาดีใจจากใจจริง

หลังหัวเราะ ลุงสวีก็ทำหน้าจริงจัง ถาม "คำสั่งแต่งตั้งใหม่ออกแล้วหรือ?"

เย่ชวนพยักหน้า "ครับ เช้านี้บริษัทเขตส่งคนมาแล้ว"

"ครั้งนี้นายขึ้นเป็นหัวหน้าที่ดูแลทุกอย่าง เสี่ยวตงมีความกดดันอยู่บ้าง การบริหารสหกรณ์จำหน่ายพื้นฐานค่อนข้างสับสน นายหัวไว ทำดีก็ง่ายที่จะมีผลงาน เอาความมุ่งมั่นแบบที่ทำในสำนักงาน พยายามให้มีก้าวกระโดดใหญ่ภายในหนึ่งปี"

"ลุงสวี คุณวางใจได้ ในหัวผมมีแผนคร่าวๆ แล้ว พอจัดความคิดเรียบร้อย จะทำเป็นเอกสารให้คุณตรวจสอบ"

ลุงสวีโบกมือ "เรื่องนี้ไม่ใช่ฉันดูแล มีอะไรไปคุยกับเสี่ยวตง แล้วก็เสี่ยวหยูกับเสี่ยวหงที่สหกรณ์จำหน่ายส่วนกลาง ล้วนเป็นผู้นำที่มีความคิด แค่ถูกต้องและมีประโยชน์ พวกเขาต้องสนับสนุนเต็มที่"

เย่ชวนพยักหน้าแสดงว่าเข้าใจ ตอนนี้ภรรยาลุงสวีก็เดินเข้ามา ยิ้มพูด "ลุงสวี อาหารพร้อมแล้ว ให้เด็กสองคนกินข้าวกันเถอะ"

ลุงสวีลุกขึ้น เย่ชวนรีบเข้าไปประคอง เขาสะบัดมือไม่พอใจ

"ไอ้ตัวแสบ ฉันยังไม่แก่ถึงขั้นต้องให้คนประคอง!"

ภรรยาลุงสวีช้อนตามองสามี บ่นว่า "น้องเย่หวังดี คุณกลับทำเหมือนตัวโง่!"

ลุงสวีหัวเราะร่า ชี้ภรรยาพูด "เธอนี่ ใช้คำเปรียบเทียบอะไร ต่อไปอ่านหนังสือให้มากหน่อย!"

เย่ชวนกับถงเหยาก็ยิ้มตาม แล้วเดินตามสองคนไปที่ห้องอาหาร

"น้องเย่ รู้ว่านายชอบกินอาหารเสฉวน ฉันให้เชฟทำสุดฝีมือ นายช่วยชิมดูหน่อย เขาพัฒนาขึ้นไหม?" ลุงสวีนั่งที่หัวโต๊ะ ยิ้มพูด

เย่ชวนยังไม่นั่ง เปิดเหล้าบนโต๊ะ รินให้ทุกคนถ้วยเล็กๆ

"ลุงสวี คุณเป็นนักชิม ผมเป็นนักทฤษฎี ไม่ใช่ระดับเดียวกับคุณ ไม่กล้าพูดส่งๆ"

ลุงสวีอดรู้สึกทึ่งไม่ได้ "น้องเย่ จากที่คุยกันเมื่อกี้ ความสำเร็จของนายไม่ใช่เรื่องบังเอิญ! มีความมุ่งมั่น มีความสามารถ สำคัญคือยังรู้ศิลปะการพูด คนมีความสามารถแบบนายหายากแล้ว"

เย่ชวนยิ้มแหยๆ "ลุงสวี ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณชมหรือด่าผม!"

ภรรยาลุงสวีตักเนื้อให้เย่ชวนกับถงเหยาคนละชิ้น แล้วยิ้มพูด "น้องเย่ ท่านผู้นำชมนายน่ะ คนมากินข้าวที่บ้านตั้งเยอะ นายเป็นคนที่ทำให้เขายิ้มมากที่สุด"

ลุงสวีบ่นไม่พอใจ "แก่แล้วยังพูด เหมือนฉันชอบฟังแต่คำยอเชียว"

เย่ชวนถือแก้วเหล้า ยกสองมือไปตรงหน้าลุงสวี ยิ้มพูด "ลุงสวี ผมไม่ได้พูดแต่คำยอนะ ยังมีความจริงด้วย!"

ลุงสวีหัวเราะร่า ชนแก้วกับอีกฝ่าย แล้วชนกับถงเหยา

"ดี ฉันชอบฟังความจริงของนาย! น้องเย่ น้องถง มา พวกเราดื่มด้วยกัน อวยพรให้พวกเธอครองรักกันยืนยาว ก้าวหน้าไปด้วยกัน!"