บทที่ 211 นักประวัติศาสตร์แห่งความว่างเปล่า
แสงและเงาพาดผ่านบนเวทีละครน้ำ เสียงขับร้องดังแว่วมา ความเคลื่อนไหวอันยิ่งใหญ่ทำให้ผืนน้ำในทะเลสาบเกิดระลอกคลื่น ดวงตาหลายคู่โผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ จ้องมองไม่วางตา เหลียงฉวี่จับพนักเก้าอี้นั่งตัวตรง มองซ้ายมองขวา ชาวบ้านนั่งกินถั่วบนหัวเรือพลางหัวเราะอย่างเริงร่า สนใจแต่การแสดงบนเวที ไม่มีใครสนใจเขา ก...
