บทที่ 203 ยุทธการสงครามที่ไร้ซึ่งความปรานี
เมื่อเว่ยหยวนคุมตัวองค์ชายสี่มาถึงหน้าประตูคุกหลวง ชางชิงคงที่รออยู่นานแล้วรีบลงจากเกี้ยวแล้ววิ่งมาคุกเข่าต่อหน้าเว่ยหยวน "เว่ยหยวน ข้าขอร้องท่าน ปล่อยหวังเถิงกับบิดาของข้าเถิด ได้โปรด" "รับสั่งฮ่องเต้ยากจะฝ่าฝืน ข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้" เว่ยหยวนเห็นนางก็รู้สึกรังเกียจอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่เพราะนางเคยหลอ...
