บทที่ 175 บรูห์แห่งตระกูลเลือด(ฟรี)

บทที่ 175 บรูห์แห่งตระกูลเลือด(ฟรี)

หวังอี้ฟานแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน แต่กลับใจเย็นลง

สีหน้าเขาสงบนิ่ง มองฮั่นชงตรงๆ อย่างไม่หวาดกลัว "พี่ฮั่น พวกเราเป็นศิษย์ร่วมสำนักกัน ทำไมต้องลงมือโหดร้ายขนาดนี้ด้วย วิชาเลือดนี้เห็นชัดว่าเป็นวิชามาร แม้จะเพิ่มพลังได้ชั่วคราว แต่ต้องมีผลร้ายตามมาแน่ สู้กลับเขาด้วยกันดีกว่า แค่ให้ความร่วมมือกับศาลบังคับใช้กฎ เปิดเผยตัวการเบื้องหลัง ผู้อาวุโสศาลบังคับใช้กฎต้องเมตตาละเว้นโทษให้แน่"

"ฮ่าๆๆๆ น้องหวัง เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบหรือไง? กลับเขาด้วยกัน ให้พวกคนแก่พวกนั้นใช้งานจนหมดประโยชน์ แล้วโยนข้าเข้านรกดาบ ยังต้องการให้ข้ากตัญญูอีก? ฮึ ข้าฆ่าเจ้าจือฮวาไปแล้ว คนต่อไปก็คือเจ้า" ฮั่นชงหัวเราะเสียงโหดเหี้ยม

แต่สิ่งที่ทำให้ฮั่นชงผิดหวังคือ เขาไม่เห็นความหวาดกลัวก่อนตายบนใบหน้าหวังอี้ฟาน

"แต่ถ้าเจ้าขอร้อง ข้าก็อาจจะมอบน้ำเลือดวิเศษให้สักหยด ให้เจ้าเป็นเพื่อนร่วมทางผู้ฝึกวิชาเลือดกับพวกเรา" ฮั่นชงพูดอย่างเจ้าเล่ห์ เขาไม่เชื่อว่าศิษย์ภายในที่ปกติเอาแต่ปลูกสมุนไพรและผลิตยาบนเขาจะสามารถเผชิญความเป็นความตายได้อย่างเฉยเมย

"พี่ฮั่น ท่านช่างดื้อรั้นจริงๆ ข้าฝึกวิชายาอยู่แล้ว ก็พอรู้เรื่องน้ำเลือดวิเศษบ้าง น้ำเลือดวิเศษที่พวกท่านทำขึ้นมานี่ เป็นของชั่วร้ายที่เปลี่ยนคนเป็นสัตว์ร้ายชัดๆ! ถ้าชอบก็กินเองเยอะๆ เถอะ ข้าขอปฏิเสธด้วยความเคารพ" หวังอี้ฟานเยาะเย้ย

ฮั่นชงส่ายหน้า ทำท่าเสียดายยิ่ง "น้องหวัง เจ้านี่ช่างไม่รู้จักดื่มสุราเมื่อเขาเชิญ กลับต้องการดื่มสุราลงโทษ เมื่อเจ้าไม่ยอมเป็นผู้ฝึกวิชาเลือด ก็ต้องเปลี่ยนเจ้าเป็นน้ำเลือดวิเศษ เพื่อช่วยเหลือกิจการวิชาเลือดของพวกเราแล้ว"

หวังอี้ฟานที่เดิมยังรักษาความสงบได้ก็เปลี่ยนสีหน้า "อะไรนะ! พวกท่าน...พวกท่านใช้นักยุทธ์เป็นตัวนำในการผลิตของชั่วร้ายอย่างน้ำเลือดวิเศษ! ไม่ ไม่ถูก ถ้าใช้นักยุทธ์เป็นตัวนำจริง เรื่องนี้คงปิดบังไม่ได้นานขนาดนี้! พวกท่านใช้เลือดมนุษย์เป็นตัวนำ ลงมือกับคนธรรมดา ฮั่นชง ท่านไม่กลัวทั้งวงการบำเพ็ญเซียนไล่ล่าพวกท่านหรือ?"

พูดพลางกวาดตามองหลัวอวี่เฟยบนแท่นบูชาแวบหนึ่ง แล้วพูดเสียงเกรี้ยวกราด "ฮั่นชง ยังไม่สายเกินไปที่จะกลับตัว แม้จะต้องเข้านรกฝังดาบสักตั้ง ก็ยังดีกว่าสร้างบาปกรรมที่นี่ ท่านรู้จริงๆ หรือว่าตัวเองกำลังทำอะไร? ทำลายรากฐานของโลกนี้ เท่ากับเป็นศัตรูกับทั้งใต้หล้า!"

"ฮ่าๆๆๆ น้องหวังเอ๋ย น้องหวัง โลกนี้เป็นโลกของใคร ใต้หล้านี้เป็นของใคร? ทำไมเจ้าถึงดื้อรั้นนัก? ข้าเป็นศัตรูกับใต้หล้า แล้วเจ้าเป็นมิตรกับใต้หล้าหรือ? ตระกูลใหญ่ในวงการบำเพ็ญเซียนผูกขาดวงการ มองโลกสามัญเป็นสมบัติส่วนตัว จำเป็นด้วยหรือที่เจ้าต้องเป็นห่วงพวกเขา!"

"ความทุกข์ที่เจ้าเจอมาหลายปีนี้ยังน้อยไปหรือ? ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ากับฉันมาจากตระกูลต่ำต้อย และเจ้าก็มีความสามารถด้านวิชาปรุงยา ข้าก็ไม่อยากพูดกับเจ้ามากขนาดนี้หรอก จะใช้เลือดมนุษย์เป็นตัวนำแล้วไง จะใช้นักยุทธ์ผลิตน้ำเลือดวิเศษแล้วยังไง แค่มีพลัง ใครจะกล้ามาทำท่าเอาใจหรือรังแกพวกเรา"

เห็นหวังอี้ฟานเสียความสงบ ฮั่นชงพอใจมาก ดูเหมือนจะคิดดึงเข้าพวกอีก แต่ตรงข้ามกับเขา ด้านหลังหวังอี้ฟาน นักพรตขั้นสร้างฐานอีกคนแอบย่องเข้ามาใกล้หลายก้าว เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะฉวยโอกาสที่หวังอี้ฟานเสียสมาธิซุ่มโจมตี

"ฮั่นชง นี่มันเป็นความฝันที่ไร้ความหวังสิ้นดี! ถ้าท่านไม่สำเร็จ ก็จะถูกทั้งวงการบำเพ็ญเซียนไล่ล่า ไม่มีวันผงกหัวขึ้นมาได้อีก ถึงท่านจะสำเร็จโดยบังเอิญ โลกนี้จะกลายเป็นอย่างไร? ใช้เลือดมนุษย์เป็นตัวนำ อยากบรรลุมรรคาเซียนสวรรค์ ต้องฆ่าคนกี่คน? หนึ่งหมื่นหรือหนึ่งแสน?"

"อย่าคิดว่าคนธรรมดาในโลกสามัญเป็นลูกแกะให้พวกเราฆ่าได้ตามใจ ถ้าบีบพวกเขาจนสุดทาง พวกเขาก็ทำลายโลกนี้ได้! หนังหายขนก็ไม่เหลือที่เกาะ ตอนนั้นท่านจะไปไหนมาไหน?"

หวังอี้ฟานยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น สุดท้ายแทบจะตะโกนด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อครู่โดนโจมตีจนบาดเจ็บยังไม่หาย คงไม่สนใจความต่างด้านพลังแล้วลงมือก่อนแล้ว

โจวชิงหยุนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดตัดสินใจลงมือช่วยในที่สุด แม้จะดูเสี่ยงมาก แต่ให้เขาเห็นคนตายโดยไม่ช่วยเหลือก็ทำไม่ได้ อีกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหวังอี้ฟานหรือหลัวอวี่เฟย เขาก็มีเหตุผลที่ต้องช่วย

"ใครน่ะ!"

ยังไม่ทันที่โจวชิงหยุนจะลงมือ ใกล้ๆ แท่นบูชาก็มีร่างสองร่างปรากฏขึ้นพร้อมกัน คนหนึ่งคือซือหม่าฟูเฉิงที่แทรกซึมเข้ามากับโจวชิงหยุน อีกคนสวมเสื้อคลุมสีดำ ปิดบังใบหน้ามิดชิด รู้แค่ว่าเป็นชาย

"แก๊กๆ ไม่คิดว่าดินแดนตะวันออกอันลึกลับจะไม่ขาดยอดฝีมือแท้จริง ถึงกับรู้ทันพรสวรรค์พรางกายของข้า" ชายชุดดำหัวเราะแปลกๆ แม้จะพูดภาษาจีน แต่สำเนียงแปร่งๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนประเทศจีน

ฮั่นชงสีหน้าเปลี่ยนทันที พูดกับชายชุดดำ "ท่านบรูห์ อีกฝ่ายอาจเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นจินตัน! ขอท่านช่วยหน่วงไว้ก่อน พวกเราจัดการเรื่องที่นี่เสร็จแล้วจะมาช่วยท่าน"

ชายชุดดำที่ถูกเรียกว่าบรูห์โบกมือด้วยท่าทางหยิ่งยโส ตาฉายแววดูถูก "พวกเจ้าทำเรื่องของพวกเจ้าไปเถอะ ที่นี่ปล่อยให้ข้าจัดการก็พอ"

ซือหม่าฟูเฉิงใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ พูดด้วยกลิ่นอายสังหาร "ดี! ดี! ดี! สำนักเทียนซิงมีคนไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่เพียงฆ่าสิ่งมีชีวิต ใช้เลือดมนุษย์เป็นตัวนำ ยังร่วมมือกับปีศาจป่าเถื่อนพวกนี้! วันนี้ข้าจะลงโทษแทนสวรรค์!"

พูดจบ มือเขาก็วาบแสง ตราหยกพุ่งออกไป

พลังกดดันอันแข็งแกร่งทำให้แววหยิ่งในตาบรูห์หายไปทันที เขากรีดร้อง ร่างระเบิดออกกลายเป็นค้างคาวสีดำนับไม่ถ้วนบินหนีกระจายไปทุกทิศ

แต่ซือหม่าฟูเฉิงลงมือด้วยความโกรธ ตราหยกนี้ทรงพลังยิ่ง ในถ้ำมืดจู่ๆ ก็สว่างจ้าด้วยเปลวไฟ เปลวไฟแผ่กระจาย พอแตะถูกค้างคาวสีดำที่บินหนีไม่ทัน ก็ลุกไหม้อย่างรุนแรง แล้วท่ามกลางเสียงกรีดร้องแหลม ค้างคาวสีดำเหล่านั้นก็กลายเป็นเถ้าถ่าน

แต่วิธีรับมือแปลกๆ ของบรูห์ก็ทำให้ซือหม่าฟูเฉิงคาดไม่ถึง นอกจากค้างคาวสีดำส่วนน้อยที่โดนโจมตี ที่เหลือต่างบินมารวมกันในทิศทางเดียวกัน แล้วกลับกลายเป็นชายชุดดำอีกครั้ง

"ไอ้แก่บ้า ข้าจะฆ่าเจ้า!" บรูห์ที่เสียเปรียบตั้งแต่ประมือแรกเปลี่ยนน้ำเสียงไป "ท่านฮั่นชง ท่านชิ่นหลี่จวิ้น พวกท่านระวังด้วย แก่คนนี้น่าจะยังมี..."

บรูห์พูดยังไม่ทันจบ ด้านหลังนักยุทธ์ขั้นสร้างฐานที่ทุ่มความสนใจไปที่หวังอี้ฟาน หวังจะฆ่าหวังอี้ฟานตอนที่มีโอกาส จู่ๆ ก็มีแสงทองสว่างจ้าพุ่งขึ้น

ตั้งแต่ซือหม่าฟูเฉิงถูกบรูห์พบตัว โจวชิงหยุนก็รู้ว่าไม่ดีแล้ว ที่เขาย่องมาถึงที่นี่ได้ อาศัยตราพรางพลังและตราพรางกายที่ซือหม่าฟูเฉิงให้มา เมื่อแม้แต่ซือหม่าฟูเฉิงยังถูกพบร่องรอย เขาเองก็คงหนีไม่พ้น

ไม่รู้ว่าในความมืดยังซ่อนศัตรูอีกเท่าไร โจวชิงหยุนจึงตัดสินใจเสี่ยงโจมตีก่อน ช่วยหวังอี้ฟานที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดออกมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน