บทที่ 116 หยินเหลาเหลา
บทที่ 116 “อามิตาพุทธ!” หลวงจีนคงหมิงพนมมือทั้งสองข้าง หันไปทางหวังซวนจี๋พร้อมกล่าวเบา ๆ ว่า “ให้ท่านหวังเปิดเถิด...” หวังซวนจี๋???? ยากจะจินตนาการว่านี่คือคำที่หลวงจีนคงหมิงใช้เรียกหวังซวนจี๋ ในช่วงที่เปิดหน้าต่างเมื่อครู่ หลวงจีนคงหมิงเห็นอะไร? สิ่งใดกันที่ทำให้เขายอมวางศักดิ์ศรีลงและเรียกหวังซวนจ...
