ตอนที่ 83 : ยังมีผู้รอดชีวิต!
.
ขณะที่เฉินหลิงเห็นประโยคนี้ เขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
.
ก่อนที่เขาจะรู้ตัว ทันใดนั้นลำแสงเลือดก็พุ่งออกมาจากพื้นดิน มันลอยเข้าไปในป้ายคำสั่งบนฝ่ามือของเขา
พื้นผิวของป้ายคำสั่งเปื้อนไปด้วยเลือดก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว เฉินหลิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าออร่าจิตสังหารที่เฉียบคมเล็ดลอดออกมาจากมัน
.
【ความคาดหวังของผู้ชม +7】
.
เฉินหลิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเขาไม่รู้ว่าทำไมความคาดหวังของผู้ชมถึงเพิ่มขึ้น เมื่อแสงสีเลือดผสานเข้าด้วยกัน เขาไม่มีเวลาคิดมากเพราะหลังจากที่แสงสีเลือดหายไปจากป้ายคำสั่ง หลุมยักษ์พลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
ขอบหลุมที่อยู่ห่างไกลก็หายไปอย่างรวดเร็ว ทรายและกรวดเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนเหมือนกับโลกในทะเลทรายนี้กำลังจะพังทลาย จากนั้นพื้นที่ด้านล่างของคลังโบราณก็ถูกทำลายอย่างรวดเร็ว...
คลื่นแห่งการทําลายล้างพุ่งเข้าหาเฉินหลิง!
รูม่านตาของเฉินหลิงหดลง เขารีบหันศีรษะกลับแล้ววิ่งหนีอย่างไม่ลังเล ร่างกายเหมือนกับดาบที่พุ่งไปยังทิศทางที่มันมา การพังทลายของหลุมขนาดใหญ่ซึ่งสามารถรองรับคนได้นับแสนคน ตัวเขาก็ไม่ต่างจากมดตัวเล็กที่กำลังดิ้นรนไล่ตามแสงแห่งความหวังอันริบหรี่
ความเร็วของเฉินหลิงได้รับการยกระดับจนถึงขีดสุด และในขณะที่การทำลายล้างจะมาถึงตัว เขาก็หลุดพ้นได้อย่างหวุดหวิดและเดินเซไปยังที่ราบ
“ให้ตายเถอะ...มันเกิดอะไรขึ้น?”
เฉินหลิงเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผาก และมองย้อนกลับไป หลุมขนาดใหญ่แต่เดิมได้หายไปอย่างสมบูรณ์และถูกแทนที่ด้วยความว่างเปล่า เมื่อเขามองลงไปดูเหมือนว่าเขากําลังมองข้ามเหวลึก
ในเวลาถัดมา พื้นดินก็เริ่มฟื้นตัวและพื้นที่ว่างก็เต็มไปด้วยดินที่ผุดขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ มาเติมเต็มพื้นที่ว่างเปล่าทั้งหมดในเวลาเพียงไม่กี่วินาที หลุมขนาดยักษ์เมื่อกี้ราวกับไม่เคยมีอยู่จริง
เมื่อเห็นฉากนี้จิตใจของเฉินหลิงนึกถึงฉากที่ภาพฉายการเข่นฆ่าได้รับการฟื้นฟูโดยอัตโนมัติ หลังจากถูกฆ่าไปแล้ว...
แล้วหลุมยักษ์นั้นก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงด้วยกลไกบางอย่างของคลังโบราณ?
เฉินหลิงเหลือบมองป้ายคำสั่งในมือก็เกิดสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เขาไม่มีเวลาที่จะอยู่ที่นี่ต่อ หากไม่มีอะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นผู้พิทักษ์ทั้งสามกําลังจะเปิดประตูคลังโบราณอีกครั้ง
เขาเก็บซ่อนป้ายคำสั่งไว้ในร่างกาย แล้วรีบกลับสู่พื้นที่ทดสอบจากนั้นวิ่งไปทางคลังโบราณ ศพผู้คุมกฎเขตหนึ่งที่มีรอยขีดข่วนบนหน้าทั้งหมดถูกโยนลงเหว และหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็สุ่มศพผู้คุมกฎจากเมืองออโรร่ามาสองคนโยนลงไปเช่นกัน
หลังจากทำทั้งหมดนี้ เฉินหลิงสุ่มศพจากพื้นที่ที่มีการต่อสู้กันดุเดือดมากที่สุดแล้วนั่งลง
.
บูมม——
.
ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงหึ่งๆ ดังมาจากทางเข้าคลังโบราณ
คลังโบราณเปิดแล้ว
เฉินหลิงหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาหยิบมีดสั้นด้านข้างแตะท้องตนเองก่อนจะแทงลงไป...อย่างแรง!
เอวและหน้าท้องถูกเฉือนออกด้วยมีด เลือดจํานวนมากพุ่งออก ใบหน้าของเฉินหลิงซีดขาว เขาอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วนอนหงายท่ามกลางซากศพที่ยุ่งเหยิง...
ในสระเลือดสีแดงสด ใบหน้าซีดจนไม่มีร่องรอยของเลือดกำลังยิ้มแปลก ๆ
“การแสดงจบแล้ว”
เขาหลับตาลง
.
. . .
.
ประตูคลังโบราณเปิดออก
เรือลำใหญ่แกว่งไปมาเบา ๆ ด้วยคลื่น ภายใต้ท้องฟ้าสีดํามีคนสามคนในเสื้อกันลมยืนอยู่บนหัวเรือ เฝ้าดูอ่างน้ำวนที่เปิดออกอย่างช้าๆ
“หมดเวลาแล้ว” ผู้พิทักษ์สี่แถบมือไพล่หลัง “ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่สามารถครอบครองเส้นทางเทพเจ้าวิถีทหารในปีนี้”
“ปีก่อนๆ ถ้าจำไม่ผิดก็เจ็ดหรือแปดคน”
"ครั้งนี้คงจะน้อยลง.... อย่าลืมว่าเหยียนซีไฉเข้าไปกับเด็กที่มีเส้นทางเทพเจ้าวิถีตำราคนนั้น เขาต้องขโมยออร่าจิตสังหารของคนอื่นแน่ ดังนั้นโอกาสที่คนอื่นๆ จะได้รับการเลื่อนตําแหน่งจึงมีน้อยเป็นปกติ”
“เหยียนซีไฉโกงอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ เบื้องบนจะไม่สนใจเลยเหรอ?”
“สนใจเรื่องของตัวเองเถอะ” ผู้พิทักษ์ห้าแถบพูดอย่างเย็นชาว่า “เราแค่ต้องปฏิบัติตามคําสั่ง”
ผู้พิทักษ์สี่แถบสองคนหุบปากทันที
เมื่อวังวนขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ครึ่งนาทีต่อมามันได้รับการสร้างใหม่ให้มีขนาดเท่ากับตอนที่ทุกคนเข้ามา
.
หนึ่งนาที
.
สองนาที
.
สามนาที. . . .
.
สามนาทีต่อมา บริเวณกระแสน้ำวนยังคงเงียบ ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครออกมา
.
“เกิดอะไรขึ้น พวกเขาจําเวลาผิดเหรอ?” ผู้พิทักษ์สี่แถบรู้สึกงุนงง
“ไม่น่า...ข้างในคงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรใช่มั้ย?”
“พื้นที่รอบนอกไม่ควรจะมีปัญหาอะไร การสูญเสียหนึ่งหรือสองคนเป็นเรื่องปกติ” ผู้พิทักษ์ยักไหล่ “คงมีพวกเขาบางคนที่ไม่ยอมแพ้...คิดจะทดสอบอีกครั้ง รออีกหน่อยเถอะ”
ทั้งสามรออีกสิบนาที และน้ำวนยังคงไม่ตอบสนอง
“....นี่มันไม่ค่อยปกติ”
ผู้พิทักษ์ห้าแถบขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เข้าไปดู”
“อ่า? แต่อันดับของเราเกินระดับสี่แล้ว เราจะถูกตัดสิทธิ์ในการมาที่นี่มั้ย?”
“สถานการณ์เร่งด่วน ในฐานะผู้คุ้มครองพวกเขามาส่ง ทางเมืองออโรร่าให้ป้ายยืนยันติดตัวมาด้วย น่าจะไปที่นั่นได้เวลาสั้น ๆ”
เขายืนอยู่ที่หัวเรือ โค้งคํานับดาบสีดําเล่มใหญ่ที่แทงทะลุฟ้าและพื้นดินอย่างเคร่งขรึม จากนั้นกระโดดและหายตัวไปในวังวนโดยตรง ตามด้วยผู้พิทักษ์อีกสองคนที่เหลือบมองกันและกัน
ความรู้สึกหมุนไปรอบ ๆ และเวลาต่อมาทั้งสามคนก็ยืนอย่างมั่นคงบนขอบหน้าผา
กลิ่นฉุนของเลือดลอยมาเตะจมูก!
ผู้พิทักษ์ทั้งสามคนขมวดคิ้วในเวลาเดียวกัน พวกเขาเห็นสถานการณ์บนขอบหน้าผาอย่างชัดเจน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที!
พบศพของผู้คุมกฎมากกว่าหนึ่งโหลกระจัดกระจายทั่วหน้าผา และดูเหมือนว่าส่วนใหญ่ถูกฆ่าด้วยกระสุนซึ่งเป็นกลุ่มเดียวกับที่เข้าไปในคลังโบราณ!
“เกิดอะไรขึ้น?!” ผู้พิทักษ์สี่แถบพูดด้วยความตกใจว่า “ทําไม...ทําไมถึงมีคนตายมากขนาดนี้?”
ใบหน้าของผู้พิทักษ์ห้าแถบดูโกรธมาก เขาเดินไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วดวงตาของเขามองไปยังร่างใดร่างหนึ่งแล้วเขาก็ค่อยๆ นั่งยองๆ ลง...
“มีบางอย่างผิดปกติ” เขาคว้าใบหน้าของศพและมองอย่างระมัดระวังสักพัก ในบรรดาผู้คุมกฎที่เข้ามาในคลังโบราณไม่มีคนคนนี้"
“คุณหมายถึงมีคนแอบแฝงตัวเข้าในกลุ่มผู้คุมกฎ?”
“ใคร?”
ผู้พิทักษ์ห้าแถบไม่ตอบ เขาลุกขึ้นยืนทันทีและเดินลึกเข้าไปในคลังโบราณอย่างรวดเร็ว
ยิ่งเข้าไปลึกมากเท่าไรศพก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น พื้นที่รกร้างในคลังโบราณยิ่งเงียบงัน มันเงียบเกินไปจนทำให้ผู้พิทักษ์ทั้งสามนึกว่าตนเองหูหนวก
“นั่น....เหยียนซีไฉเหรอ?”
ผู้พิทักษ์สี่แถบตัวสั่นยกมือขึ้นชี้ไปที่มุมหนึ่ง
อีกสองคนก็หันมองตามก็เห็นร่างผอมบางบิดเป็นเกลียวในสระเลือด พวกเขาตกตะลึงเป็นเวลานานก่อนที่จะกลับมามีสติสัมปชัญญะ...ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้จักเหยียนซีไฉ แต่เหยียนซีไฉที่พวกเขาพบตอนนี้ร่างกายผอมแห้งราวกับถูกดูดเนื้อเลือดจนแห้ง ซึ่งแตกต่างจากเมื่อก่อนมากเกินไป
หากไม่สังเกตรายละเอียดบนใบหน้าของเขาดูดีๆ มันจะเป็นเรื่องยากสําหรับพวกเขาทั้งสามที่จะเชื่อมโยงมัมมี่ที่ตายแล้วกับนายน้อยเหยียนผู้หยิ่งยโสบนเรือ
“เป็นเขาจริงๆ...” ผู้พิทักษ์สี่แถบอีกคนพูดเสียงแหบแห้ง ขณะอ้าปากความกลัวก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “แม้แต่เหยียนซีไฉก็ตายในคลังโบราณ เมืองออโรร่าต้องเกินเรื่องวุ่นวายแน่”
“เร็ว! ดูว่ามีใครยังมีชีวิตมั้ย!”
ชายทั้งสามแยกทางกันเพื่อค้นหา และหนึ่งในนั้นก็มาอยู่ใต้เนินเขาซึ่งการต่อสู้โหดร้ายที่สุด มีผู้คุมกฎหลายสิบคนกองรวมอยู่กับศพของผู้ช่วงชิงเปลวไฟ ราวกับว่าพวกเขาต่อสู้กันบนโม่หินบดเนื้อ
ยิ่งทั้งสามค้นหาก็ยิ่งตกใจ ในร้อยปีที่ผ่านมายังไม่เคยมีการบาดเจ็บล้มตายจํานวนมากขนาดนี้....พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเวลาเพียงแค่ 24 ชั่วโมง
ท่ามกลางศพที่ไม่มีลมหายใจ ร่างหนึ่งขยับนิ้วเล็กน้อย
“นี่!!” ม่านตาของผู้พิทักษ์สี่แถบหดตัวลงเขาตะโกนทันที “ตรงนี้ยังมีคนรอดชีวิต!!”
.
.
.
