ตอนที่ 211 คนเป็นในโลงศพ
“ผมไม่รู้ แต่ตอนที่ผมอุ้มเขาขึ้นมา หน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด”
“ผมไม่ได้ดู ผมไม่ได้สนใจ”
"บางอย่าง..ถึงจะไม่สนใจก็เกิดขึ้นได้ ฉันเชื่อว่าแกไม่ได้ตั้งใจชนคน แต่แกชนคนแล้ว อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ ทำไมต้องซ่อนศพ? เขาตายอย่างน่าอนาถ แกยังฝังศพเขาอย่างลวกๆ เขาจะไม่มาหาแกได้ยังไง?”
เสียงของเจียงเย่เย็นชามาก เสี่ยวหวู่นั่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย “ผมไม่ได้ตั้งใจ ผม..ผมแค่กลัว”
"ทุกคนก็กลัว ถึงแม้ว่าแกจะอายุน้อย แต่แกก็อายุ 20 กว่าแล้ว แกไม่ใช่เด็กแล้ว แกเป็นผู้ชาย เจอเรื่องแบบนี้ แกควรจะเผชิญหน้า ไม่ใช่หนี”
"โดยเฉพาะในยุคนี้ แกคิดว่าแกหนีพ้นเหรอ? แกอาจจะหนีได้ 1-2 วัน 1-2 เดือน แต่..นานกว่านั้นละ? ชีวิตคนเราไม่สูญเปล่า การตัดสินใจที่ผิดพลาดของแก..ทำให้มีคนตายกี่คน?”
"เหล่าจาง เหล่าหลิว เสี่ยวจาง ถ้าเจ้านายของแกไม่ใช่คนดี มีน้ำใจ ช่วยเหลือคนอื่น แกคิดว่าตอนนี้เขาจะเป็นคนอยู่เหรอ? แกเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก!”
เจียงเย่พูดจบ เสี่ยวหวู่ก็ร้องไห้โฮ
แต่ระหว่างที่ร้องไห้ เสี่ยวหวู่ก็เงยหน้าขึ้นมา พูดอย่างโกรธแค้น "แล้วทำไมเขาถึงฆ่าคนเยอะแยะ? ทำชั่วได้ชั่ว ทำไมเขาไม่มาหาผมคนเดียว? ทำไมต้องฆ่าพี่จาง พี่หลิว จางหัวด้วย?!”
"เรื่องของเขาเป็นเรื่องของเขา เรื่องของแกเป็นเรื่องของแก ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ลบล้างบาปของแกไม่ได้ เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”
"ผมเข้าใจแล้ว”
"ในเมื่อเข้าใจแล้ว ฉันให้เวลาแกอยู่กับแม่ 5 นาที คุณหวัง ขับรถไปที่บ้านของเสี่ยวหวู่ แล้วก็ให้เสี่ยวหวู่ขับรถไปที่เกิดเหตุ”
"ครับ”
คุณหวังเข้าใจทุกอย่าง รู้ว่าเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมวิญญาณที่ถูกฆ่าถึงฆ่าคนเยอะแยะ
ขับรถมาถึงข้างล่างบ้านของเสี่ยวหวู่ เสี่ยวหวู่ก็รออยู่แล้ว
คุณหวังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง
เสี่ยวหวู่ที่หน้าซีดและตายไปแล้วนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ รถค่อยๆ มุ่งหน้าไปยังถนนที่เกิดอุบัติเหตุคืนนั้น
ในที่สุดก็มาถึง เสี่ยวหวู่หันไปมองคุณหวัง
ใบหน้าซีดๆ ของเขาทำให้คุณหวังรู้สึกกลัวและสับสน
"เจ้านาย มาถึงแล้วครับ” เสียงของเสี่ยวหวู่อ่อนโยน
แต่ไม่นาน เสี่ยวหวู่ที่เพิ่งพูดจบก็เบิกตากว้าง
อยู่ๆ ก็มีมือล้วงเข้ามาในรถ มือบีบคอเสี่ยวหวู่ แล้วก็ดึงเขาออกไปอย่างแรง
"แกหาที่ตาย!”
เสียงเย็นชาที่ดังมาจากนอกรถ เหมือนกับมาจากถ้ำน้ำแข็ง
เสี่ยวหวู่กรีดร้อง เจียงเย่ก็ให้คุณหวังเปิดประตูรถ แล้วก็เดินออกไป
"แกช่างกล้า!”
เจียงเย่พูดจบ ชายตาผีที่กำลังจะฉีกวิญญาณของเสี่ยวหวู่ก็หยุดทันที
ตอนที่เห็นเจียงเย่ บางทีอาจจะเป็นเพราะความรู้สึกในใจ ทำให้ชายตาผีไม่กล้าทำผิด แต่เขาก็ยังกัดฟันคำราม
"เขาฆ่าฉัน ทำไมฉันถึงแก้แค้นไม่ได้?”
"ทำชั่วได้ชั่ว ถ้าแกหาเขาคนเดียวเพื่อทวงคืนความยุติธรรม ถึงแม้ว่าแกจะลงนรก ยมบาลก็ไม่สนใจแก แต่แกไม่รู้หรือไงว่ามือของแกมีกี่ชีวิต?”
"พวกเขาสมควรตาย โดยเฉพาะไอ้สารเลวนี่! เขารู้ว่าลูกน้องของเขาฆ่าฉัน แต่เขายังปกป้อง อยากจะปกป้องลูกน้อง ใช่ไหม? ได้ ฉันจะฆ่าคนงานของเขาทีละคน ฮี่ๆๆ..!”
ชายตาผีหยิ่งผยองมาก คุณหวังเห็นแบบนั้นกำลังจะพูดอะไร แต่ก็กลืนคำพูดลงไป
ในฐานะผู้บริหารบริษัทใหญ่ คุณหวังไม่ใช่คนใจดี
เขามีไหวพริบ เขากลืนคำพูดแล้วก็พูดอย่างเย็นชา "ไม่ต้องพูดถึงว่าฉันรู้หรือเปล่าว่าคืนนั้นเขาชนคน ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ ฉันก็จะส่งเขาไปสถานีตำรวจ จะทำยังไงก็มีคนตัดสินใจ”
"และฉันเชื่อว่าเสี่ยวหวู่ไม่ได้ตั้งใจชนคนตาย วิธีการจัดการของเขาผิด แต่คนอื่นไม่ได้ทำอะไรผิด”
"แกเป็นใคร? กล้ามาสอนฉัน!”ชายตาผีตะโกนอย่างเย็นชา
เจียงเย่มองดูเขาอย่างใจเย็น "พูดใหม่?”
"ฉันตายไปแล้ว ชีวิตของฉันไม่มีแล้ว ทำไมฉันต้องช่วยพวกเขาด้วย!”
"ดูเหมือนว่าแกจมอยู่กับความคิดของตัวเอง คุยกับแกมากไปก็เสียเวลา”
เจียงเย่พูดแล้วกำลังจะพาเสี่ยวหวู่กับชายตาผีไปนรก แต่ตอนนี้ ชายตาผีก็ตะโกน "มือถือเครื่องนั้นมีปัญหา มือถือเครื่องนั้น!”
"มือถืออยู่ไหน?”
"ในป่า ในมือถือเครื่องนั้นมีหลายอย่าง ผมเปิดดู มีไฟล์บันทึกเสียงของใครบางคน ไว้ชีวิตฉันด้วย ไว้ชีวิตฉันด้วย!”
"ไป!”
เจียงเย่พูดอย่างไม่อดทน แล้วก็พัดเสี่ยวหวู่กับชายตาผีหายไป
พอเห็นว่าเจียงเย่เด็ดขาด ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็ยังงงๆ
แต่พอตั้งสติได้ ก็มีคนพูดว่า "ผู้ดำเนินรายการ ให้คุณหวังไปหามือถือเครื่องนั้นในป่าสิ”
"ใช่ครับ ตอนแรก ฉันคิดว่ามือถือเป็นของเขา แต่ดูจากที่เขาพูดแล้ว มือถือเครื่องนั้นมีปัญหาจริงๆ”
"คุณหวัง รบกวนคุณหน่อย เข้าไปในป่าแล้วอย่าเดินเร็วเกินไป หามือถือเครื่องนั้น”
"ได้ครับ คุณเจียง เดี๋ยวผมจะไป”
ตอนนี้ คุณหวังชื่นชมเจียงเย่มาก เขาเดินเข้าไปในป่า แล้วก็หามือถือเครื่องนั้นตามคำแนะนำของเจียงเย่ ไม่นาน เขาก็เจอมือถือเก่าๆ ที่ถูกฝังอยู่ใต้ใบไม้
แต่พอเปิดมือถืออีกครั้ง ก็เห็นว่าหน้าจอมืดสนิท ไม่ติด ไม่เห็นดวงตาผี
"ในรถของผมมีคอมพิวเตอร์กับเครื่องอ่านการ์ด!”
"มือถือรุ่นเก่ามีการ์ดหน่วยความจำ คุณหวังไปเปิดคอมพิวเตอร์ลองดู”
เจียงเย่พูดจบ คุณหวังก็กลับไปที่รถ แกะมือถือ ใส่การ์ดหน่วยความจำลงในเครื่องอ่าน แล้วก็เปิดดู
ในนั้นมีไฟล์เสียงหลายไฟล์!
คุณหวังเปิดไฟล์บันทึกเสียงแรกตามที่เจียงเย่บอก
"สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า ปี 2009 ผมชื่อหลินควน เป็นคนหมู่บ้านหลินเจีย เมืองจี๋ซาน ผมออกไปไม่ได้ พ่อของผมน่าจะกำลังตามหาผมอยู่ทั่วภูเขา ใช่ไหม? ที่บ้าน พวกเขาคงจะกินข้าวเย็นไม่ได้เพราะผม คงจะเสียใจเพราะผม”
"แต่ผมไม่รู้ว่าจะออกไปยังไง โลงศพนี้แคบมาก แถมคนข้างในยังขยับอีก..เขาขยับอีกแล้ว!”
