บทที่ 724 : อับอายขายหน้า
บ้าระห่ำ!!! หนิงเฉินตกตะลึง ตาโพลงเหมือนกบ เขาปลดทุกข์ต่อหน้าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบู๊ ทหารรักษาวัง และองครักษ์ แถมยังเป็นที่หน้าท้องพระโรง? นี่... นี่... ให้ข้าตายเสียเถอะ หนิงเฉินครวญในใจ ไม่ต้องพูดถึงความผิดที่ไม่เคารพ สำคัญคือทุกคนได้เห็นของลับของเขา... อับอายจนแทบอยากตาย ชีวิตนี้จบแล้ว อยู่ต่อไปไม่ไ...
