บทที่ 693: 98
ไม่นานนักเจ้าซุนเป่าก็เหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่างมันลอยตัวไปตามทิศทางหนึ่ง เฉียวซางรีบเดินตามซุนเป่าผ่านกลุ่มคนที่เดินขวักไขว่ไปมาจนกระทั่งมาถึงบริเวณที่นั่งรอซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สาธารณะ แต่ละคนล้วนมีสีหน้าที่ดูเหนื่อยล้า ถึงแม้จะมีสัตว์อสูรประเภทผีที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนปรา...
