บทที่ 302 การต่อสู้อย่างสุดกำลัง (ฟรี)

ในการต่อสู้เมื่อครู่นี้ หลิน เซียว ได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีไปแล้ว แม้กระทั่งสิ้นหวังยิ่งกว่าตอนที่รับมือกับต้นฟีนิกซ์และราชาแห่งเสียงเสียอีก อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้เขาสามารถต้านทานศัตรูที่ทรงพลังห้าคนได้พร้อมกัน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพลังของต้นฟีนิกซ์

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ พร้อมกับไม้กายสิทธิ์ของเขา มีโวลเดอมอร์ที่โกรธแค้นกำลังพุ่งเข้าใส่เขา

หลังจากการต่อสู้เมื่อครู่ ทั้งหลิน เซียว และโวลเดอมอร์ต่างก็ได้รับความเสียหายอย่างหนัก ภายใต้ผลกระทบจากระดับก่อนหน้า ระบบของหลิน เซียว อยู่ในขั้นวิกฤตที่จะได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง และไม้กายสิทธิ์ของโวลเดอมอร์ก็เกือบจะถูกทำลายจากการปะทะของหลิน เซียว แตกกระจาย

อย่างไรก็ตาม เขายังมีพลังที่จะโจมตีตอนนี้ เขาแข็งแกร่งถึงขนาดไม่จำเป็นต้องปรับตัวในตอนนี้เลยหรือ? หลิน เซียว อุทานในใจ

เมื่อเห็นโวลเดอมอร์พุ่งเข้าใส่เขาหลังไม้กายสิทธิ์ หลิน เซียว ก็บังคับไม้กายสิทธิ์ หันหัว และพุ่งตรงเข้าใส่โวลเดอมอร์

โวลเดอมอร์ก็ตกใจเล็กน้อยกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ เขาตามไม้กายสิทธิ์มากันทันหันเกินไป ไม่มีเวลาตอบโต้ เขาต้องการไปที่ไม้กายสิทธิ์เพื่อต้านทาน แต่เพิ่งนึกได้ว่าไม้กายสิทธิ์ของเขาได้แตกร้าวในการเผชิญหน้าเมื่อครู่

มองดูไม้กายสิทธิ์ที่พุ่งเข้าใส่ ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด เขาต้องการจะคว้าไม้กายสิทธิ์และยึดไม้กายสิทธิ์ทรงพลังของหลิน เซียว

แต่เขาจะต่อสู้กับพลังของไม้กายสิทธิ์ได้อย่างไร

ด้วยเสียงดังสนั่น ร่างของโวลเดอมอร์ที่ยังไม่สมบูรณ์ถูกชกออกไปโดยตรง ไม่มีช่องว่างให้ต้านทาน ไม้กายสิทธิ์หมุนอีกครั้งและเร่งความเร็วกลับมาในมือของหลิน เซียว

หลิน เซียว มองดูโวลเดอมอร์

จากสภาพของโวลเดอมอร์ เขาเห็นได้ว่าการโจมตีเมื่อครู่แทบไม่ได้สร้างความเสียหายให้โวลเดอมอร์เลย

พลังปัจจุบันของโวลเดอมอร์แข็งแกร่งเกินไป และการตอบสนองของเขาก็เร็วเกินไป

เมื่อไม้กายสิทธิ์โจมตีเขาเมื่อครู่ เขาเพียงแค่ไหลไปตามแรง และดูเหมือนเขาจะล้มหนัก แต่หลิน เซียว มองดูไม้กายสิทธิ์ในมือ พลังของไม้กายสิทธิ์ถูกทำให้อ่อนแอลงไปมากจากการโจมตีเมื่อครู่

ด้วยพลังแบบนั้น มันไม่เพียงพอที่จะสร้างความเสียหายจริงๆ ให้กับโวลเดอมอร์คนนี้ ผู้มีพลังเท่าเทียมกับเขา

กำไม้กายสิทธิ์แน่นในมือ หลิน เซียว ไม่กล้าลังเลอีกต่อไป และวาดวงกลมด้วยมือขวา ต้องการจะหนีทันที

พลังปัจจุบันของเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานโวลเดอมอร์

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากการต่อสู้เมื่อครู่ โวลเดอมอร์จะไม่มีวันให้โอกาสเขาใช้การซ่อนตัวอีก

ถ้าเขาไม่หนีตอนนี้ เขาจะไม่มีโอกาส

โวลเดอมอร์รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรเมื่อเห็นแหวนในมือขวา จะหนีได้อย่างไร เขาโยนไม้กายสิทธิ์ที่แตกร้าวในมือออกไป ขัดขวางการหายตัวของหลิน เซียว โดยตรง

หลังจากหลิน เซียว ถูกขัดขวาง เขาก็ไม่ลังเล หยิบกริชฟีนิกซ์ออกมา และพลังของผู้เสพความตายที่เขาดูดซับตั้งแต่แรกก็เริ่มออกฤทธิ์ ผ่านทางกริชฟีนิกซ์ พลังของผู้เสพความตายถูกส่งต่อไปยังหลิน เซียว

พลังของหลิน เซียว ฟื้นฟูอย่างรวดเร็วบางส่วน เพียงพอที่จะฟื้นฟูระบบ

ระบบของหลิน เซียว ถูกปล่อยออกมา เขากลั้นลมหายใจอย่างฉับพลัน ซ่อนตัวในระบบ เข้าสู่สภาวะซ่อนเร้นโดยตรง หมุนตัว และซ่อนไปด้านข้าง

หลิน เซียว ซ่อนตัวและไม่ได้หนีเป็นเส้นตรง แต่ซ่อนไปด้านข้างก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีแบบมืดบอดของผู้เสพความตาย แล้วค่อยหลบหนี

โวลเดอมอร์เกือบจะเป็นลมกับสถานการณ์ตรงหน้า แรกดัมเบิลดอร์ถูกช่วย และตอนนี้หลิน เซียว เด็กคนนี้ บังคับพวกเขาถึงขนาดนี้ เขาจะยอมได้อย่างไร!

โวลเดอมอร์ไม่อาจจินตนาการได้ว่า ในเวลาเพียงสองเดือน หลิน เซียว เด็กคนนี้ดูเหมือนจะเกิดใหม่ และพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ถ้าเป็นเขาคนก่อน เขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิน เซียว เลย

ไม่เพียงแต่หลิน เซียว แม้แต่แฮร์รี่ ศัตรูที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็พิเศษนัก

อย่างไรก็ตาม เขาในตอนนี้ไม่ใช่โวลเดอมอร์คนเดิมอีกต่อไป เขามอบจิตวิญญาณให้กับปีศาจที่ไม่รู้ว่าเป็นผีหรือวิญญาณ และได้รับพลังปัจจุบันของเขามาเท่านั้น เขาจะปล่อยให้พวกนั้นไปง่ายๆ ได้อย่างไร

แม้ว่าหลิน เซียว จะทรงพลัง แต่เขาก็ยังห่างไกลจากคนปัจจุบันมาก!

หลิน เซียว สามารถเอาชนะพวกเขาหลายคนได้ถึงขนาดนี้ด้วยพลังของคนๆ เดียว และยังสังหารผู้เสพความตายที่ทรงพลังของเขาได้ในหนึ่งวินาที ไม่มีผู้ใดในโลกเวทมนตร์ทั้งหมดที่มีอยู่เช่นนี้ และดัมเบิลดอร์ ศัตรูตลอดกาลของโวลเดอมอร์ เขาจะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไร

ด้วยความโกรธ โวลเดอมอร์ปล่อยเสียงคำราม เขาลอยขึ้นสู่อากาศ เลือดทั้งหมดรวมตัวในดวงตา ลมหายใจแห่งเลือด ปิดตาด้วยผ้าปิดตาสีแดง ผ้าปิดตาแผ่รังสีแสงสีดำและแดง และเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เกือบทั้งหมดของพลังโวลเดอมอร์รวมอยู่ที่นี่ แต่ไม่ว่าแสงสีดำแดงจะกระจายไปที่ใด ก็ถูกโจมตี

โวลเดอมอร์รู้ว่าการใช้คาถานี้จะทำให้ร่างครึ่งท่อนที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากเสียหาย แต่เขาไม่สนใจเรื่องนั้นแล้ว ถ้าเขาปล่อยให้หลิน เซียว หนีไปวันนี้ หลิน เซียว จะกลายเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของเขาเมื่อพบกันครั้งหน้า ดังนั้น เขาจึงใช้กลเม็ดนี้โดยไม่คำนึงถึงความสูญเสีย

ขณะที่หลิน เซียว วิ่งไปข้างหน้า เขาก็รู้สึกถึงการโจมตีไร้ทิศทางของโวลเดอมอร์ หลบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่การโจมตีด้วยแสงสีแดงหนาแน่นเกินไป หลิน เซียว ไม่สามารถตอบโต้ได้ทันและถูกแสงสีแดงโจมตี หลิน เซียว รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อถูกแสงสีแดงโจมตี

หลังจากถูกโจมตี ทักษะการซ่อนตัวของเขาก็ไร้ประโยชน์ในสายตาของโวลเดอมอร์ หลังจากถูกโจมตีครั้งหนึ่ง แสงสีแดงเหล่านั้นก็มุ่งเป้าไปที่เขา

หลิน เซียว จึงยกเลิกการล่องหน และเมื่อเขาปรากฏตัว โวลเดอมอร์ก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที และด้านหลังเขาคือผู้เสพความตาย ความเร็วของโวลเดอมอร์กลายเป็นน่าสะพรึงกลัวอย่างฉับพลัน

เพื่อจะรั้งตัวหลิน เซียว ไว้ โวลเดอมอร์ไม่ลังเลที่จะใช้มัน แม้แต่มนุษย์ต้นไม้ที่ไม่สามารถใช้ได้ก็ให้พลังความปลอดภัยสุดท้าย แก่เขา เห็นได้ชัดว่าโวลเดอมอร์เกลียดหลิน เซียว มากแค่ไหน ในขณะเดียวกัน ร่างทั้งร่างของโวลเดอมอร์แผ่รังสีสีดำและแดง สีเดียวกับไม้กายสิทธิ์ของหลิน เซียว

ด้วยลมหายใจอันดุดัน โวลเดอมอร์มาอยู่ด้านหลังหลิน เซียว แล้ว

โวลเดอมอร์เกลียดหลิน เซียว อย่างร้อนรน แม้เขาจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าหลิน เซียว วันนี้ แต่การจับตัวหลิน เซียว ก็ยังง่ายอยู่

เมื่อเขาไม่สามารถจับดัมเบิลดอร์ได้ตอนนี้ ก็ให้เริ่มปฏิบัติการจากหลิน เซียว

มีคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์เช่นนี้อยู่ในมือ เขาไม่เชื่อว่าดัมเบิลดอร์จะไม่ปรากฏตัว

แต่ตอนนี้ เขาต้องการให้เด็กที่ไม่รู้ประสาคนนี้ทรมานก่อน

ด้วยความคิดนั้น โวลเดอมอร์ยิ่งเร่งความเร็วขึ้น

ความเร็วของโวลเดอมอร์นั้นเร็วจริงๆ และเมื่อเขาไล่ทัน การโจมตีของไม้กายสิทธิ์ก็ถูกปล่อยออกมาแล้ว เร็วมาก หลิน เซียว ถูกประชิดภายในระยะโจมตีของโวลเดอมอร์

หลิน เซียว ได้รับรู้ถึงระดับความน่าสะพรึงกลัวของโวลเดอมอร์อีกครั้ง ไม่สิ ที่จริงแล้วคือระดับความน่าสะพรึงกลัวของมนุษย์ต้นไม้