บทที่ 237 ความตกตะลึงของหวังจื้อเชียง
บทที่ 237 ความตกตะลึงของหวังจื้อเชียง หวังจื้อเชียงชะงักการตักอาหารค้างไว้กลางอากาศ สีหน้าแสดงความประหลาดใจ เขารู้จักนาฬิกาปลุกดี โรงเรียนต้องการซื้อจำนวนหนึ่งก่อนเปิดเทอมเพื่อแจกจ่ายให้แต่ละหอพัก แต่เขาไปห้างสรรพสินค้าหลายรอบก็ไม่สามารถซื้อได้สักเรือน ได้ยินว่าถ้าอยากซื้อนาฬิกาปลุกต้องมาต่อแถวแต่เช...
