บทที่ 231 ข้าเป็นปีศาจเงา ว้าก! ทำไมในเงาของเจ้าถึงมีปีศาจเงามังกรร้ายกลายพันธุ์?!

มีชีวิตอยู่จนเห็นคุณตาตาย...

เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว เมริดิธก็อดหัวเราะไม่ได้ คุณตามีอายุยืนเหลือเกิน อยากมีชีวิตอยู่จนเห็นคุณตาตายคงเป็นไปได้ยาก

อายุยืนก็ดีนะ ได้ลองทำอาชีพต่างๆ สองพันปีก่อนคุณตาเป็นขุนนางคอร์รัปชันใหญ่ของราชอาณาจักรแอนเดร

ตอนนี้คุณตาเป็นแกรนด์ดยุคแห่งรัฐเซนต์บลู ให้เวลาคุณตาอีกหน่อย ได้ลองเป็นราชา...ก็เป็นไปได้

แต่ด้วยนิสัยของคุณตา ถ้าเขาได้เป็นราชาจริงๆ วันรุ่งขึ้นคงจัดกระเป๋าหนีแล้ว...

เขาไม่สนใจการปกครองประเทศหรอก

"คุณตา เซนต์บลูยังเกิดวิกฤตการเงิน ท่านยังมีอารมณ์มาสถานพักฟื้นเอลฟ์อีก?"

"ข้าเป็นแกรนด์ดยุคแล้ว ยังจะออกมาพักผ่อนไม่ได้หรือ?"

"เมริดิธ เจ้ารู้จักลูกค้าท่านนี้หรือ?"

เอลฟ์ที่รับผิดชอบนวด แช่เท้า นวดกดจุดให้แลนซ์เข้ามาในบ้านต้นไม้ เห็นหูกระต่ายที่มาทำงานพิเศษที่สถานพักฟื้นคุยกับลูกค้าอย่างสนุกสนาน รู้สึกสงสัย

ถึงขั้นคิดว่าหูกระต่ายแนะนำสถานพักฟื้นให้มนุษย์ผู้นี้หรือเปล่า

"คุณตาของสมาคมนักล่ารางวัลของข้า ชอบเร่ร่อนไปทั่ว ไม่คิดว่าจะเจอที่นครแห่งการปรุงยา"

"คุณ...คุณตา?"

เอลฟ์สาวร่างสูงกะพริบตาปริบๆ ทั้งที่เป็นหนุ่ม ทำไมหูกระต่ายเมริดิธถึงเรียกลูกค้าผู้นี้ว่า "คุณตา"?

เป็นมนุษย์ผู้แข็งแกร่งที่มีชีวิตอยู่มาสองร้อยกว่าปีหรือ?

ก็ไม่แก่เท่าไหร่นี่ ถ้าสองร้อยปียังอ่อนกว่านางเลย

"สมาชิกในสมาคมของพวกเราเรียกเขาแบบนี้ ไอรีน่า...เจ้าทำงานเถอะ ข้าไปก่อน ร่างกายคุณตายังแข็งแรงดี ตอนนวดกดจุดออกแรงมากหน่อยได้ คุณตาของข้าทนไหว"

"ข้าจะพยายาม หวังว่าบริการของข้าจะทำให้ 'คุณตา' พอใจ"

เมริดิธยิ้มแล้วออกจากบ้านต้นไม้ คุณตาแลนซ์คงไม่เคยมาสถานพักฟื้น แพ็คเกจหรู 96 เหรียญทองต้องถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเป็นชุดพักฟื้นแบบใช้ครั้งเดียวที่สถานพักฟื้นจัดให้

หวังว่าคุณตาจะทนแรงนวดกดจุดของเอลฟ์สาวไอรีน่าได้

"คุณตา งั้นพวกเราเริ่มไหมคะ?"

"ได้"

ไอรีน่านั่งลงตรงหน้าแลนซ์ เริ่มล้างเท้าให้แลนซ์

ไม่มีกลิ่นเท้า ไม่หยาบกร้าน กลับนุ่มนวล ยังเปล่งแสงอ่อนๆ...

สวยกว่าเท้าของนางที่เป็นเอลฟ์เสียอีก

สัมผัสเหมือนกำลังลูบหยกที่มีอุณหภูมิ

เท้างาม

คำสองคำนี้ผุดขึ้นในหัวไอรีน่าอย่างไร้สาเหตุ น่าแปลกที่ในโลกมนุษย์มีเพศชายมากมายที่ชอบใช้คำว่า "เท้างาม" เรียกเท้าของสตรีบางคน

ตอนลูบก็ทำท่าเหมือนไม่อยากปล่อยมือ

ก่อนหน้านี้นางคิดว่ามนุษย์เพศชายพวกนี้เป็นคนประหลาดที่คลั่งเท้า

ตอนนี้นางรู้สึกว่าตัวเองที่เป็นเอลฟ์ดูเหมือนจะเริ่มพัฒนาไปเป็นคนประหลาดที่คลั่งเท้าแล้ว

"เท้าหยก" แบบคุณตาแลนซ์นี่ นางลูบได้ทั้งคืน สัมผัสดีจริงๆ

ตอนแรก แลนซ์ยังตั้งตารอการนวดกดจุดของเผ่าเอลฟ์ แต่ค่อยๆ รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เอลฟ์ตนนี้แค่ลูบเท้าใหญ่ของเขาไปมา ลูบมาเกือบสิบนาทีแล้ว ยังลูบอยู่...

นี่คือทำให้เส้นเลือดในเท้าเขาไหลเวียนดีขึ้นหรือ?

แต่ทำไมเขารู้สึกว่าเอลฟ์ตนนี้กำลังฉวยโอกาสกับเขาที่เป็นมังกรดำ?

เท้าของเขาน่าลูบขนาดนั้นหรือ?

"ข้าว่าเริ่มได้แล้ว เจ้าว่าไงไอรีน่า?"

"หา? อ๋อๆๆ ไม่ใช่คุณตา ท่านไม่เข้าใจ การที่ข้าลูบเท้าท่านไปมาแบบนี้ เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดลมในร่างกายท่าน ต้องลูบอีกสักพักค่ะ"

ไอรีน่าหน้าแดง รีบข่มความอายลง หาข้ออ้างอย่างจริงจังให้กับพฤติกรรมประหลาดๆ เมื่อครู่ของตัวเอง

"งั้นเจ้าทำต่อไป"

"ได้ค่ะ"

ลูบไปมาอีกพัก ไอรีน่าเริ่มทำงาน นางทำงานอย่างตั้งใจ งานวันนี้ทำให้นางมีความสุขทั้งกายใจ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปแช่เท้าเสร็จ แลนซ์ตามไอรีน่าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปแช่น้ำพุร้อนที่บ้านต้นไม้อีกหลัง ไอรีน่าคอยดูแลตลอด ทั้งผลไม้ น้ำผลไม้ น้ำพุภูเขา

ตอนนวดกดจุดให้คุณตา ไอรีน่าตกใจอีกครั้ง

รูปร่างคุณตาดีมาก ตอนใส่เสื้อผ้ามองไม่ออก พอถอดเสื้อผ้า สัดส่วนทองคำของคุณตาทำให้นางที่เป็นเอลฟ์ยังอิจฉา

ผิวยังดีมาก...

ยังมีเรื่องมหัศจรรย์กว่านั้น หลังร่างกายคุณตามีเหงื่อ จะมีกลิ่นหอมของยาอ่อนๆ

ดมนานๆ นางที่เหนื่อยล้ากลับรู้สึกว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลัง

มหัศจรรย์!

คุณตากินยาเทพมาหรือ?

สุดท้ายไอรีน่าไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดูแลคุณตา หรือคุณตากำลังดูแลนางที่เป็นเอลฟ์กันแน่

อีกด้าน เอลฟ์ที่ดูแลมังกรน้อยเหนื่อยจนแทบขาดใจ มังกรน้อยนอนสบายในบ้านต้นไม้หลับไปแล้ว

ฟังเพลง สูดกลิ่นหอมผ่อนคลายจิตใจ มังกรน้อยนอนหลับอย่างแสนสุข

สี่ทุ่ม แลนซ์เสร็จจากการพักฟื้นมาหามังกรน้อย มังกรน้อยยังหลับอยู่

เรียกหลายครั้งไม่ตื่น แลนซ์จึงใช้ "ศิลปะล่องลอย" กับมังกรน้อย ให้นางล่องลอยออกจากสถานพักฟื้น

เพื่อไม่ให้มังกรน้อยล่องลอยหาย แลนซ์จะดึงหางมังกรหรือลูบหัวล้านของมังกรน้อยเป็นระยะ

ไม่ได้กลับคฤหาสน์เลขที่สาม แลนซ์พาลูกมังกรกลับร้านสินค้ามหัศจรรย์ต่างมิติ เขาอยากดูว่าจะมีปีศาจขโมยมาที่ร้านไหม

ปีศาจมีหลายประเภท ความสามารถของปีศาจบางตน แม้แต่ผู้แข็งแกร่งในโลกมนุษย์ก็ยังแก้ไม่ได้

นครแห่งการปรุงยาเปิดกว้างพอ นักเรียกวิญญาณยังเรียกปีศาจมาเป็นสัตว์เลี้ยงได้แล้ว

ถึงร้านมหัศจรรย์มังกรน้อยยังไม่ตื่น กลับยิ้มหัวเราะในความฝันเป็นระยะ

ไม่รู้ฝันถึงอะไร

มังกรน้อยฝันว่าตัวเองนอนบนก้อนเมฆนุ่มๆ ก้อนเมฆล่องลอยไป...นางที่นอนบนก้อนเมฆก็ล่องลอยตามไปด้วย

ถึงร้าน แลนซ์เห็นมังกรน้อยยังไม่มีทีท่าจะตื่น จึงส่งนางกลับเกาะมังกรดำผ่านประตูเคลื่อนย้าย ให้นางนอนในรังมังกร

ส่วนเขาพาเอ้อโกวจื่อกลับมาที่ร้านมหัศจรรย์

เพื่อไม่ให้กระทบเวลานอน เขาให้เอ้อโกวจื่อเฝ้าร้าน ส่วนตัวเองนอนบนเก้าอี้โยกคลุมผ้าห่มหลับตาพักผ่อน

จะหลับก็หลับไป ไม่หลับก็ดูว่าจะมีปีศาจมาเยี่ยมร้านเล็กๆ ของเขาตอนกลางคืนไหม

ตีสี่กว่า แลนซ์ที่นอนบนเก้าอี้โยกลืมตาขึ้น มองเอ้อโกวจื่อที่นอนข้างเก้าอี้โยก หลับสนิท

มาจริงๆ ด้วย จ้องร้านใหม่ของเขา

มีบางอย่างเดินผ่านประตูหน้าเข้ามาในร้านอย่างโจ่งแจ้ง

เขายังลืมตาอยู่ สิ่งนั้นก็ลอดช่องประตูเข้ามาในร้านอย่างโจ่งแจ้ง

ปีศาจเงา

สามารถกลืนเงา หรือแทรกเข้าไปในเงาของสิ่งมีชีวิตอื่น ใช้วิธีนี้เกาะอาศัย เวลาผ่านไป ปีศาจเงาจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นรูปร่างของสิ่งมีชีวิตที่มันเกาะ

ตอนนี้...ต้องให้นักขับไล่ปีศาจลงสนามแล้ว

แน่นอน โดยปกติปีศาจเงาจะไม่แทนที่เป้าหมายที่มันเกาะ เพราะเมื่อปีศาจเงาแทนที่เป้าหมายที่มันเกาะ มันจะสูญเสียความสามารถของปีศาจเงา

ถูกฆ่าได้ง่าย

มีแต่ปีศาจเงาที่บ้าคลั่งหรือคลั่งรักเท่านั้นที่จะยอมแลกทุกอย่างเพื่อแทนที่เป้าหมายที่มันเกาะ สละสถานะปีศาจเงา ใช้ชีวิตในร่างอื่น

ปีศาจเงายังมีความสามารถอีกอย่าง: ย่องในเงามืด

ปีศาจเงาที่เคลื่อนที่ในเงามืดได้เป็นนักปลอมตัว นักล่า นักฆ่าโดยกำเนิด...

เป็นสิ่งมีชีวิตที่เทียบชั้นกับเอลฟ์รัตติกาล

แช่ะ

น่าแปลกไม่ใช่น้อยที่เซียลู่ลู่ตามล่ามานาน ยังจับปีศาจที่ขโมยของในนครแห่งการปรุงยาไม่ได้

จะจับปีศาจเงา ถ้าไม่มีอุปกรณ์พลังจิตพิเศษหรือแท่นผนึก อย่าว่าแต่จับเลย แค่เจอยังยาก

นักเรียกวิญญาณที่ทำสัญญากับปีศาจเงากล้าจริง ไม่กลัวว่าสักวันปีศาจเงาจะแทนที่เขาหรือ?

ให้เขากลายเป็นเงา?

ปีศาจเงาที่แทรกเข้ามาในร้านซ่อนตัวในเงาบนผนัง มองมนุษย์ที่นอนหาวบนเก้าอี้โยก ยิ้มเยาะ

เพื่อปกป้องทรัพย์สินในร้าน...ช่างเหนื่อยจริง

เดี๋ยวพอเห็นสินค้าในร้านถูกข้ากวาดไปจนหมด สีหน้าคงจะน่าดูมาก?

แบบนี้ดูไม่สนุกนะ...

สายตาปีศาจเงาตกที่เงาของหมา เฮ้...นึกเรื่องสนุกออกแล้ว

ใช้ศิลปะย่องในเงามืด ปีศาจเงาแทรกเข้าไปในเงาของเอ้อโกวจื่อทันที

แลนซ์ที่นอนบนเก้าอี้โยกเห็นภาพนั้น ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าปีศาจเงาจะทำอะไร

หลอกเขา

ด้วยความเป็นปีศาจจากเหวนรก เห็นมนุษย์อยู่คนเดียว ไม่แกล้งสักหน่อย...ยังเรียกปีศาจได้หรือ?

"ฟ้าใกล้สว่างแล้ว...ดูท่าคงไม่มีขโมยมาเยี่ยมแล้ว ขยับร่างกายหน่อย กลับบ้านนอนดีกว่า"

พูดกับตัวเองประโยคหนึ่ง แลนซ์ลุกขึ้น ก้าวข้ามตัวเอ้อโกวจื่อ เท้าใหญ่เหยียบพอดีบนปากกว้างที่ปีศาจเพิ่งอ้า ยังบิดเท้าไปมาอย่างไม่ตั้งใจ

ปีศาจเงารู้สึกทันทีว่าหน้าตัวเองถูกเท้าใหญ่ของมนุษย์น่ารังเกียจนี่เหยียบจนผิดรูป และสำคัญคือมันรู้สึกเจ็บ!!!

แลนซ์พอรู้จักปีศาจเงาบ้าง ปีศาจเงารู้สึกเจ็บได้ แต่ไม่บาดเจ็บ...

ร่างปีศาจเงาของพวกมันจะเปลี่ยนรูปร่างได้ เหมือนคนยาง

"มนุษย์ชั่ว เจ้าเหยียบถูกปีศาจเงาผู้ยิ่งใหญ่แล้ว!!!"

พร้อมกับเสียงน่าสะพรึงกลัว มือสีดำสนิทสองข้างโผล่จากเงาของเอ้อโกวจื่อ คว้าเท้าทั้งสองของแลนซ์

รู้สึกถึงสัมผัสที่เท้า ดวงตาแลนซ์เผยความ "หวาดกลัว" "ผีหลอก!!!"

แลนซ์ตกใจกระโดดขึ้นอยู่กับที่ กระโดดสูง ตกลงหนัก ทุกครั้งที่ตกลง เท้าคู่ของเขาจะสร้างความเสียหายให้ปีศาจเงาได้ระดับหนึ่ง

ปีศาจเงาที่ซ่อนในเงารู้สึกไม่ออกว่าหน้าตัวเองเป็นรูปร่างอะไรแล้ว เพราะไม่รู้ว่าโดนมนุษย์ขี้ขลาดคนนี้เหยียบไปกี่ที

ไม่ใช่แค่หน้า ทั้งขา มือ ร่างกาย ล้วนโดนเหยียบย่ำอย่างหนัก บางครั้งมันถึงกับรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดนคนคนเดียวเหยียบ แต่โดนมังกรยักษ์เหยียบ

พิษ!

มนุษย์คนนี้มีพิษ!

ตามหลักแล้ว มันเป็นปีศาจเงา ซ่อนในเงา แม้แต่ผู้แข็งแกร่งในโลกมนุษย์ก็ทำร้ายมันที่ซ่อนในเงาไม่ได้

แต่มนุษย์คนนี้ ทุกครั้งที่กระโดดขึ้นตกลง ทำให้มันทรมานนัก เท้าของคนนี้เหยียบบนเงาของหมา ทำไมถึงทำร้ายมันได้?

"ข้า ข้า ข้า ข้าไม่ใช่ผี อย่ากระโดดแล้ว อย่ากระโดดแล้ว ข้าเป็นเงาของหมาที่เจ้าเลี้ยง อย่ากระโดดแล้ว...ข้า ข้า ข้าใกล้จะถูกเจ้าเหยียบตายแล้ว"

"เจ้าดำจนไม่เห็นหน้าตาคน ยังบอกว่าไม่ใช่ผีอีก?!"

"ข้าเป็นเงานะ!"

"ข้าไม่เชื่อ เจ้าจะพิสูจน์ยังไงว่าเจ้าไม่ใช่ผี แต่เป็นเงา?"

"เจ้าลุกจากตัวข้าก่อน ข้าจะพิสูจน์ให้ดู"

"ข้าไม่ได้เหยียบเจ้าเลย จะลุกจากตัวเจ้าได้ยังไง? อ้อ ลืมไปว่าเจ้าบอกว่าตัวเองเป็นเงา"

แก้แค้นปีศาจเงาพอสมควรแล้ว แลนซ์ยกเท้าออกจากเงาของเอ้อโกวจื่อ

เขาเพิ่งเดินออกมา ปีศาจเงาก็แทรกเข้าไปในเงาของเขาทันที

"มนุษย์ชั่วช้า ดูเงาตัวเองสิ"

แลนซ์หันไป เห็นเงาของตัวเองมีหน้าตาน่าสะพรึงกลัว "เจ้า เจ้า เจ้า เจ้าเป็นปีศาจอะไรกัน?!!!"

"ปีศาจ?!!! ฮ่าๆๆๆ ข้าผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่ปีศาจ ข้าผู้ยิ่งใหญ่เป็นปีศาจ!!! ปีศาจเงา!!! ตั้งแต่นี้ไป เงาของเจ้าเป็นของข้าแล้ว!!!"

"จริงหรือ?"

???

ปีศาจเงาหันขวับ เพราะประโยคเมื่อกี้ดังขึ้นข้างหูมันโดยตรง พอหันไป มันก็ร้องเสียงหลง มีปีศาจ!!!

หัวมังกรเงาน่าสะพรึงกลัวกำลังยิ้มมองมัน ดวงตาแดงก่ำ ปากกว้างใหญ่

ในเงาของมนุษย์ นอกจากมันที่เป็นปีศาจเงา ทำไมยังมีปีศาจน่ากลัวแบบนี้อีก?!

กรงเล็บมังกรเงาบีบคอมัน "แค่เจ้าก็กล้ามาแย่งเงาของข้า? อยากให้ข้ากลืนเจ้าเลยไหม?"

"ไว้ชีวิต ไว้ชีวิต...ข้าไม่รู้ว่าในเงามีท่านผู้ยิ่งใหญ่อาศัยอยู่ ไว้ชีวิตด้วย ข้าไม่กล้าอีกแล้ว"

"เมื่อกี้ไม่เห็นเจ้าจะกลัว? พูดคำว่าผู้ยิ่งใหญ่ติดปาก"

"ไม่ๆๆ ท่านคือผู้ยิ่งใหญ่ ท่านคือผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ยิ่งใหญ่...ไว้ชีวิตด้วย ข้าแค่อยากหลอกมนุษย์คนนี้เล่นๆ ไม่คิดว่าจะรบกวนท่าน ผู้ยิ่งใหญ่ไว้ชีวิตด้วย ข้าไม่กล้าอีกแล้ว"

"ปีศาจเงาตัวเล็ก...ครั้งหน้าอย่าหยิ่งผยองนัก ไม่ใช่ปีศาจเงากลายพันธุ์ทุกตนจะใจดีเหมือนข้า เอาละ...เจ้าหลอกมนุษย์คนนี้ต่อได้"

มังกรปีศาจเงาสลายไป เงาของแลนซ์กลับเป็นรูปคนตามเดิม

"อึก หัวปวด เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? เงาของข้าพูดได้...ปีศาจ ใช่! ปีศาจ!!! ปีศาจ เจ้ารีบออกไปจากร่างข้าเดี๋ยวนี้!"

"ไม่ต้องบอกข้าก็จะออกจากเงาเจ้าแล้ว!!!"

ปีศาจเงารีบหนีออกจากเงาของแลนซ์ พอแล้ว มนุษย์คนนี้เป็นเหยื่อของ "ปีศาจเงากลายพันธุ์" รีบออกไปจากที่นี่ดีกว่า

สินค้าพวกนี้...เอาไปบ้าง

คิดว่าท่านมังกรปีศาจเงาคงไม่สนใจของพวกนี้

ตอนนี้ปีศาจเงาไม่สนใจหลอกแลนซ์แล้ว มันแทรกเข้าไปในเงามืดเตรียมจะขนสินค้าในร้านไปทั้งหมด

แต่พอจะลงมือ มือของแลนซ์ก็ล้วงเข้าไปในเงามืด ลากมันออกมาจากเงามืดทันที

"เล่นกับเจ้าสนุกดี เจ้าคิดว่าข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้จริงๆ หรือ?"

"เจ้า เจ้า เจ้า เจ้าดึงข้าออกจากเงามืดได้ด้วย? เจ้าเป็นใครกัน? เป็นนักบวชฝึกตนของวิหารหรือ?!"

"ขโมยโง่ เห็นถุงมือบนมือข้าไหม? นี่เรียกถุงมือแห่งความว่างเปล่า สวมมันแล้ว ข้าดึงปีศาจในความว่างเปล่าออกมายังได้ เจ้าแค่ปีศาจเงาที่ซ่อนในเงามืด จะดึงเจ้าออกมายากตรงไหน?

พูดมา ใครสั่งเจ้ามาขโมย? บอกนักเรียกวิญญาณของเจ้ามา ข้าจะให้นายตำรวจนครแห่งการปรุงยาส่งเจ้าไปรับโทษที่เหวนรก"

(จบบท)