ตอนที่ 82 : หลุมศพร้างกับผู้ชม

.

ป้ายคำสั่งมีปฏิกิริยาหรือไม่?

.

ในใจเฉินหลิงเกิดความสงสัย เขาถือป้ายคำสั่งไว้ในมือและเดินหน้าต่อไป

การปรากฏตัวของป้ายคำสั่งนั้นแปลกประหลาดอย่างมาก มันเหมือนกับมีใครบางคนที่ในส่วนลึกของคลังโบราณจงใจส่งของชิ้นนี้ให้เขา ขณะเฉินหลิงเดินเข้าไปในส่วนลึกของคลังโบราณป้ายคำสั่งก็มีปฏิกิริยาอีกครั้ง บางทีมันอาจจะกําลังนําทางเขา?

ขณะที่เฉินหลิงค่อยๆ เจาะเข้าทะลวงเข้าส่วนลึกของคลังโบราณ เขาก็ค่อยๆ เข้าใกล้ที่ตั้งของดาบยักษ์ ความหนาวเย็นที่ยากจะอธิบายอยู่รอบตัวเขาเย็นจนจะแช่แข็งกระดูกภายในได้

ความหนาวเย็นนี้ไม่ใช่ความหนาวเย็นในแง่กายภาพ แต่เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ เช่น ตอนที่เดินขึ้นไปบนหลุมศพหมู่กลางดึก และรู้สึกเหมือนมีคนจับจ้องมาที่เขาตลอดเวลาลา

จู่ๆ เฉินหลิงก็คิดได้ว่า ตอนนี้เขาเองก็กำลังเดินในสถานที่ที่ไม่ต่างจากสุสานขนาดใหญ่

สุสานแห่งสงครามอันยิ่งใหญ่ ที่มีมาตั้งแต่การกําเนิดมนุษยชาติ

ดวงตาของเฉินหลิงกวาดมองรอบ ๆ หุบเหวขนาดใหญ่ดูไม่ต่างจากหุบเขาทั่วไป...ไม่ นั่นไม่ถือเป็นหุบเหวได้อีกแต่เป็น "หลุม" หลุมที่สามารถรองรับร่างได้หลายร้อยร่าง มันไม่เคลื่อนไหวเหมือนประติมากรรม เหมือนกับหุ่นทหารและม้าดินเผาซึ่งเฉินหลิงเคยไปดูที่สุสานจิ๋นซีฮ่องเต้

ในพื้นที่ทดสอบ" หุบเหวที่ใหญ่ที่สุดที่เฉินหลิงเห็นสามารถรองรับคนได้เพียงห้าสิบคนเท่านั้น แต่ถ้ามองแบบสุ่มๆ พื้นที่บริเวณนี้เกือบทั้งหมดเริ่มต้นด้วยจำนวนหนึ่งร้อยคน เมื่อเดินลึกลงไปก็จะเห็นหลุมศพของผู้คนหลายพันคนอยู่ทุกหนทุกแห่ง

“อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ” เฉินหลิงขมวดคิ้ว

เมื่อความหนาวเย็นรอบตัวเขาทําให้เขาทนไม่ไหว แสงสีขาวที่ลอยขึ้นจากมือของเขาก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ ราวกับดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ มันปล่อยคลื่นความร้อนขับไล่ความหนาวเย็นออกไปครึ่งเมตร

อย่างไรก็ตามเฉินหลิงที่ถือป้ายคำสั่งไว้ในมือ ไม่รู้สึกว่าถูกไฟเผา แต่กลับรู้สึกถึงความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้

มันต้องการนําทางเขาไปที่ไหนกันแน่?

ความเร็วของเฉินหลิงเร่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่เขาค่อยๆ เข้าใกล้ดาบยักษ์สีดํา เขาเหมือนจะเห็นได้รางๆ ถึงบางสิ่งบางอย่างซึ่งกะพริบอยู่รอบตัวเขา...และความรู้สึกของการถูกจับตามองพุ่งเข้ามาในหัวใจ

แต่เมื่อใดก็ตามที่เฉินหลิงหันกลับไปมอง เขาก็ไม่สามารถมองเห็นเงาของพวกมันได้ นั่นราวกับว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาของเขาเท่านั้น

ลึกเข้าไปในคลังโบราณมีบางอย่าง!

เมื่อใกล้เข้าเรื่อยๆ เฉินหลิงก็ขมวดคิ้ว เขาอดไม่ได้ที่จะคิดหันหลังเดินย้อนกลับไป ขณะนั้นหลุมขนาดใหญ่มหึมาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

มันเป็นหลุมทรงกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายกิโลเมตร และภายใต้ท้องฟ้าที่สลัวไม่มีจุดสิ้นสุดนี้ เฉินหลิงซึ่งยืนอยู่บนขอบหลุมก็ไม่ต่างกับมดตัวเล็กๆ

ในดวงตาของเฉินหลิงปรากฏความตกใจ

หลุมใหญ่แบบนี้รองรับได้กี่คนกัน หมื่นเหรอ แสน? หรือหลายแสน?

นี่คือหลุมที่ใหญ่ที่สุดที่เฉินหลิงได้เห็นตั้งแต่เขาเข้าไปในคลังโบราณวิถีทหาร ขนาดนำที่เคยเจอมารวมกันทั้งหมดก็ไม่ใหญ่เท่าหลุมนี่เลย แต่น่าแปลกที่หลุมขนาดใหญ่นี้กลับว่างเปล่า

ภายในไม่มีการฉายภาพการเข่นฆ่า ท่ามกลางพื้นที่กว้างว่างเปล่ามีเพียงหลุมฝังศพรกร้างแค่หลุมเดียวตั้งตระหง่านอย่างโดดเดี่ยว

ความเย็นยะเยือกแผ่ออกจากหลุมศพ แม้จะมีป้ายคำสั่งอยู่ในมือเฉินหลิงก็อดไม่ได้ที่จะสั่น...เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรในหลุมยักษ์ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถได้ยินเสียงขุ่นเคืองจากการเข่นฆ่านับไม่ถ้วนคร่ำครวญอยู่เหนือหลุมยักษ์

ทันใดนั้นเฉินหลิงก็จําได้ว่าเหมือนเขาจะเคยอ่านเรื่องนี้มาก่อนในประวัติศาสตร์แม่ทัพไป๋ฉีของแคว้นฉินได้สังหารกองทหารจ้าวสี่แสนนาย ด้วยเหตุนี้ ชื่อเสียงของไป่ฉีในฐานะ "เทพสังหาร" ของไป๋ฉี จึงได้รับการกล่าวถึงทุกยุคทุกสมัย

สายตาของเฉินหลิงตกลงไปกลางหลุมยักษ์ หลุมฝังศพร้างเพียงแห่งเดียวทำให้เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย

"หลุมยักษ์" นี้ไม่มีภาพฉายเหมือนหลุมอื่นๆ...แต่เป็นสุสานร้างแทน นี่หมายความว่าหลุมฝังศพนี้มีพลังการทำลายล้างมากกว่าภาพฉายการเข่นฆ่านับแสนครั้งใช่ไหม?

“เป็นไปได้มั้ยว่า...”

เฉินหลิงเหลือบมองป้ายคำสั่งร้อนๆ ในมือตนเอง หลังจากลังเลเธออยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจเข้าไปในหลุมยักษ์ในทะเลทราย

เมื่อเฉินหลิงเดินเข้ามาใกล้เขาค่อยๆ เห็นพื้นที่ทั้งหมดของหลุมฝังศพร้าง หลุมฝังศพนี้มีความสูงเพียงครึ่งหนึ่งคนทั่วไป ด้านหน้าหลุมศพไม่มีอะไรคล้ายกับหลุมศพหมู่ที่เฉินหลิงเคยถูกฝังมาก่อน

ทําไมไป๋ฉี เทพสังหารคนนั้นถึงถูกฝังไว้ในสถานที่แบบนี้?

หัวใจของเฉินหลิงเต็มไปด้วยความสงสัย เขาหยุดอยู่ด้านหน้าหลุมฝังศพ ความร้อนของป้ายคำสั่งในมือค่อยๆ ลดลงราวกับว่าการนําทางเฉินหลิงมาที่นี่คือจุดประสงค์ในการมีอยู่ของมัน

ในเวลาเดียวกัน ความหนาวเย็นอันลึกล้ำแผ่ปกคลุมรอบตัวเขา บริเวณบนพื้นหน้าหลุมศพรกร้าง ดูเหมือนจะค่อย ๆ มีเลือดไหลออกมาจากใต้ดินเป็นอักษร

.

——กราบสามครั้ง คำนับเก้าครั้ง ทำความเคารพต่อเทพเจ้า

.

ทันทีที่เห็นคำบรรทัดนี้ เฉินหลิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ก่อนที่เขาจะตอบสนอง ลมหายใจที่เย็นยะเยือกพลันปรากฏออกจากด้านหลังของเขา ภายในโรงละครสัตว์ร้ายแห่งภัยพิบัติซึ่งไม่สามารถมองไม่เห็นกำลังส่งเสียงคำราม!

ลมแรงพัดออกมาจากร่างของเฉินหลิงมันปะทะเข้ากับหลุมฝังศพร้างที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

เกือบจะในเวลาเดียวกัน กลิ่นอายออร่าจิตสังหารสีดําควบแน่นพุ่งออกมาจากหลุมฝังศพ ราวกับเจ้าของถิ่นที่อยู่มาหลายร้อยปีพันปีจ้องมาด้วยสายตาอาฆาต!

.

บูม ——!!

.

ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวทั้งสองปะทะกันในหลุมยักษ์ เหมือนคลื่นวงกลมที่ปะทุขึ้นรอบ ๆ ผลที่ตามมาได้กวาดกรวดทรายโดยรอบออก เผยให้เห็นเลือดเข้มข้นและกระดูกมากมายอยู่ข้างใต้

บนดินแดนหน้าหลุมฝังศพในทะเลทรายมีตัวอักษรตัวใหญ่ที่ประกอบด้วยเลือดไหลซึมอย่างดุร้าย

.

—— ภัยพิบัติ

.

เฉินหลิงยืนอยู่บนขอบของการปะทะกันระหว่างออร่าทั้งสอง เสื้อคลุมงิ้วสีแดงตัวใหญ่ปลิวว่อน เขาเอามือปิดตา ออร่าสังหารสีดำกวนรอบตัวเขา ความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวเกือบจะทำให้เขาหายใจไม่ออก

ผู้ชมกับไป๋ฉีกำลังต่อสู้กัน?

ความคิดนี้แวบขึ้นมาในใจของเฉินหลิง และเขาก็รู้สึกมีความสุขทันที

ถ้าไป๋ฉีสามารถต่อกรกับผู้ชมได้ เป็นไปได้หรือไม่ที่เขาจะกำจัดผู้ชมได้? หากผู้ชมเสียชีวิตที่นี่ เขาก็จะกลับคืนสู่อิสรภาพโดยสิ้นเชิง!

คำคิดนี้ยากที่จะเอาออกจากหัว แต่น่าเสียดายที่สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เฉินหลิงคิด เมื่อมองผ่านระหว่างนิ้วมือเฉินหลิงสามารถมองเห็นหลุมฝังศพร้างสั่นไหว และดูเหมือนว่าอีกไม่นานมันจะถูกทําลาย

ดวงตาสีแดงเข้มด้านหลังเฉินหลิงค่อยๆ จางหายไปในความว่างเปล่าและความรู้สึกของการกดขี่ในระดับของการทําลายล้างก็จางหายไป ในเวลาเดียวกันกลิ่นอายของออร่าสังหารพุ่งออกมาจากหลุมฝังศพก็ตกลงไปที่ด้านล่างของหลุม

ภายหลุมยักษ์ตกอยู่ในความเงียบราวกับเขาได้ตายไปอีกครั้ง

การเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองฝ่ายเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน และดําเนินไปอย่างรวดเร็ว หากพื้นดินโดยรอบไม่ได้ถูกกวาดออกจนเผยให้เห็นเลือดสีแดงเข้มที่อยู่ด้านล่าง เฉินหลิงอาจคิดว่าทุกอย่างเมื่อสักครู่นี้เป็นเพียงภาพลวงตา

ดวงตาของเฉินหลิงกลับไปมองที่หลุมศพร้าง และแน่นอนว่ามีรอยแตกมากมายบนพื้นบริเวณหลุมศพดิน....ดูเหมือนว่าไป่ฉีไม่ได้เปรียบในการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้

เฉินหลิงเองก็รู้สึกเสียใจเช่นเดียวกัน ในเวลานั้นเลือดอีกสายไหลออกมาจากพื้นดิน

.

.

--ช่วยฟื้นคืนชีพให้ข้า แล้วข้าจะเติมเต็มความปรารถนาของเจ้า

.

.

.