EP.80 คำอำลา และแจ้ง
EP.80 คำอำลา และแจ้ง
[มุมมองบุคคลที่ 3]
“ฉันรู้ว่าอาจจะสายเกินไปที่จะถาม แต่เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของนาย” เมลิสซาถามขณะมองดูรูม่านตาของโทนี่ที่ดูล้ำอนาคต
“คอนแทคเลนส์ที่มีความสามารถพิเศษของ ฟอร์เจอร์” โทนี่ตอบและอธิบายเธอสั้นๆ เมื่อเขาตั้งค่าสเตลล่าและลูน่าเสร็จ
“อ๋อ เข้าใจแล้ว ในที่สุดยสบก็ทำสำเร็จแล้ว มันดูเข้ากับนายดีนะ” เมลิสซาพยักหน้า เธอยังคงหลงใหลในดวงตาของเขา ซึ่งทำให้โทนี่กระพริบตาให้เธอ
“ทุกอย่างไม่ใช่เหรอ” โทนี่พูดอย่างพึงพอใจก่อนจะหันกลับไปสนใจงานตรงหน้า “เอาล่ะ พาสาวๆเหล่านี้ไปอวกาศกันเถอะ!”
"โมโมะ ถ้าเธอจะทำนะ ?"
โมโมะถอนหายใจแต่ก็ทำตาม เริ่มสร้างฉากป้องกันไว้ตรงหน้าพวกเขา โทนี่ถือแท็บเล็ตไว้ในมือ นิ้วของเขาวางอยู่เหนือปุ่มสีแดงขนาดใหญ่ที่มีข้อความว่า **เริ่ม!**
เมื่อเมลิสซาและโมโมะอยู่หลังฉากกับโทนี่อย่างปลอดภัยแล้ว เขาก็กดปุ่มปล่อย เครื่องยนต์ขับดันขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากด้านล่างของอุปกรณ์ทั้ง 2 เครื่องขับดันเงียบมาก แต่พลังที่มันสร้างขึ้นทำให้ทรายกระเด็นไปทั่ว
สเตลล่าและลูน่าพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ตัดผ่านอากาศก่อนจะหายวับไปโดยสิ้นเชิง โทนี่กดปุ่ม 2-3 ปุ่มบนแท็บเล็ต ทำให้มีวิดีโอโฮโลแกรมปรากฏขึ้น ซึ่งสตรีมโดยตรงจากดาวเทียมของเขา วิดีโอดังกล่าวแสดงให้เห็นสเตลล่าและลูน่าขณะที่พวกเขาบินสูงขึ้น และในที่สุดก็กลายเป็นล่องหนเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับ อย่างไรก็ตาม ดาวเทียมของโทนี่ยังคงติดตามพวกเขาอยู่ โดยแสดงให้เห็นว่าทั้งสองลอยอยู่ในอวกาศอันกว้างใหญ่ รอคำสั่งเพิ่มเติม
“และนั่นคือสิ่งที่ฉันเรียกว่าการเปิดตัวที่ประสบความสำเร็จ” โทนี่พูดพร้อมพยักหน้าอย่างพึงพอใจ โมโมะเริ่มดึงแผงที่เธอตั้งไว้กลับเข้าไป ดูดซับมันกลับเข้าไปในตัวเธอในรูปแบบของพลังงาน
จากนั้นโทนี่ก็โอบแขนโอบรอบเมลิสซาและโมโมะ "เอาล่ะสาวๆ พวกเรามีเดทรออยู่"
“อย่าเรียกแบบนั้นสิ” โมโมะพึมพำขณะหน้าแดง
ในทางกลับกัน เมลิสซาทำปากยื่นให้โทนี่ พร้อมกับหรี่ตาลงอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
...
พวกเขานั่งพักผ่อนบนเก้าอี้พร้อมกับรอยยิ้มอันพึงพอใจและท้องอิ่มในขณะที่เบย์แม็กซ์ซึ่งแต่งตัวเป็นสาวใช้เดินไปมาและเก็บจานของพวกเขา
“โทนี่ บอกพ่อหน่อยสิว่าลูกจะให้เบย์แม็กซ์กลับบ้านกลับพวกเราไหม พ่อจะจ่ายเงินให้ลูกเอง” โฮเวิร์ดพูดพร้อมมองโทนี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง
“อย่ากังวล ผมจัดการให้แล้ว ผมจะให้ยา 1 ชนิดกับพ่อ แต่ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับแม่ ผมจะจัดให้เป็นพยาบาลผดุงครรภ์เพื่อช่วยเรื่องการตั้งครรภ์และอื่นๆ”
“มันจะยังปรุงได้อยู่ไหม ?” โฮเวิร์ดถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ใช่ มันจะมีชิปเชฟที่มีสูตรอาหารจากทั่วทุกมุมโลก จริงๆแล้ว ผมรู้สึกแย่แทนพนักงานของพ่อนะ ครึ่งนึงของพวกเขาอาจจะต้องออกจากงานเพราะผลงานของเบย์แม็กซ์”
พวกเขายังคงพูดคุยกันต่อจนกระทั่งค่ำ
โฮเวิร์ดและมาเรียถอนหายใจ “ถึงพวกเราจะอยากอยู่ต่อนานขึ้นแค่ไหนก็ตาม แต่ตอนนี้มันดึกแล้ว พวกเราหยุดไป 2-3 วันเพื่อมาให้กำลังใจพวกลูกทั้ง 2 คน แต่พวกเราต้องกลับแล้วเพราะพรุ่งนี้เช้าเพราะพวกเรามีงาน”
โทนี่พยักหน้าเข้าใจ “โชคดีนะ ผมมีของขวัญอำลาพวกพ่ออยู่บ้าง เตรียมของแล้วมาพบผมที่ห้องแล็ปได้เลย”
...
ในห้องแล็บ โทนี่เปิดเผยสิ่งที่เขาเตรียมไว้ให้พวกเขา : ควินเจ็ต 2 เครื่อง โทนี่ยืนอย่างภาคภูมิใจตรงหน้าพวกเขาแล้วพูดว่า "ผมสามารถอัพเกรดเจ้าพวกตัวร้ายพวกนี้ได้แล้ว ตอนนี้พวกมันสามารถเดินทางในอวกาศได้แล้ว และนี่ การเดินทางจากที่นี่ไปอเมริกาน่ะเหรอ ? ไม่เกิน 5 นาที"
เขาผายปอดด้วยความภาคภูมิใจ “อันนึงเป็นของพ่อกับแม่แน่นอน และอีกลำเป็นของพ่อตาของผม เบย์แม็กซ์อยู่ในเครื่องบินเจ็ตของคุณ”
“5 นาที !?” โฮเวิร์ดอุทานด้วยความประหลาดใจ จี้รูปดาวของเขาสั่นขณะที่เขาส่ายหัว เขาสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังรู้สึกประหลาดใจอยู่
"เธอกำลังทำให้พวกเราเสียคนอยู่นะเด็กน้อย" เดวิดพูดพร้อมกับกอดโทนี่ โดยที่สร้อยคอรูปปลาหมึกของเขาห้อยลงมาอย่างหลวมๆ ก่อนที่จะโอบกอดเมลิสซาเพื่อบอกลา
มาเรียกอดโทนี่แน่น “ตอนนี้ลูกไม่มีข้ออ้างที่จะไม่มาหาพวกเราแล้ว ถ้าบูกใช้เวลานานเกินไป แม่จะนั่งเจ้านี่บินมาเองและจะโผล่มาตอนกลางดึกถ้าจำเป็น” เธอเตือนพร้อมชี้ไปที่เขา กำไลที่เหมือนแส้ของเธอขยับไปมาทุกครั้งที่ขยับ
หลังจากทุกคนอำลากันแล้ว โฮเวิร์ดก็เหลือบมองเดวิดด้วยรอยยิ้มท้าทาย “ฉันจะแข่งกับนาย”
“โอ้ นายทำได้แล้ว” เดวิดตอบอย่างตื่นเต้น
มาเรียถอนหายใจและนวดหน้าผากของเธอ “ฉันแต่งงานกับเด็กจริงๆ…”
เธอหันไปหาโฮเวิร์ด “แล้วถ้าคุณทิ้งฉันไว้ข้างหลัง ก็เตรียมตัวนอนบนโซฟาได้เลย”
ทุกคนขึ้นเครื่องบินของตนด้วยคลื่นสุดท้าย ในเวลาไม่กี่วินาที เครื่องบินทั้ง 2 ลำก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าจนกลายเป็นภาพเบลอๆขณะที่บินด้วยความเร็วสูง
“เอ่อ ฉันต้องไปแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้พวกเรามีเรียน ไม่ต้องพูดถึงเคอร์ฟิวด้วย” โมโมะพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย
“โอ้ น่าเสียดาย” เมลิสซาตอบด้วยความผิดหวัง
โทรศัพท์ของโมโมะสั่น เธอจึงหยิบขึ้นมาดู “อ๋อ จริงๆแล้ว รถของฉันมาถึงแล้ว” เธอโอบกอดเมลิสซาและโทนี่เพื่ออำลา ก่อนจะเดินออกไป
"และแล้วก็มีแค่พวกเรา 2 คน" โทนี่พึมพำขณะที่พวกเขามองดูโมโมะจากไป
เมลิสซาจ้องมองโทนี่ด้วยสีหน้าเศร้า “จู่ๆที่นี่ก็ดูว่างเปล่าขึ้นมาเลย” เธอกล่าวพลางเดินเข้าไปหาเขาด้วยแขนที่เปิดกว้าง พร้อมกับทำหน้าบูดบึ้ง
โทนี่อดหัวเราะไม่ได้ขณะที่เขาโอบกอดเธอกลับและจูบที่ริมฝีปากของเธอ “แค่พวกเรา 2 คนก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะรู้ไหม”
“ฉันพูดจริงจังนะ” เมลิสซาเบ้ปากและมองดูเขา
โทนี่จูบริมฝีปากที่ยื่นออกมาของเธออีกครั้ง "ฉันก็เหมือนกัน" เขาพึมพำในขณะที่ยกเธอขึ้น ขาของเธอโอบรอบเอวของเขาโดยสัญชาตญาณ
“โทนี่ พ่อแม่ของพวกเราจากไปยังไม่ถึงนาทีเลยด้วยซ้ำ” เมลิสซาพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง ขณะที่มือของเธอวางอยู่บนไหล่ของเขาขณะที่เธอมองลงมาที่เขา
“ฉันต้องเตือนใครสักคนไหมว่าเธอนั้นไม่อยากทำอะไรตอนพ่อแม่ของพวกเราอยู่” โทนี่พูดหยอกล้อพร้อมกับยกคิ้วขึ้นก่อนจะขโมยจูบอีกครั้ง
เมลิสสาจับใบหน้าเขาไว้แล้วจูบตอบ “ขอโทษที่ ฉันไม่ตื่นเต้นเลยเวลาที่คิดว่าพ่อของฉันอยู่ฝั่งตรงข้ามห้อง” เธอกล่าวระหว่างที่จูบ
“แล้วอีกเรื่องนึง” เธอกล่าวต่อโดยหยุดจูบพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ใช่ว่านายคือคนที่ใช้เวลาทั้งคืนในห้องแล็บของเขากับผู้หญิงคนอื่น แล้วทิ้งให้ฉันนอนคนเดียวเหรอ ?”
"เอาละ ในการป้องกันตัวเองของฉัน มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่ฉันต้องทำให้สำเร็จ ซึ่งเธอก็เห็นผลของมันแล้ว"
“อืม” เมลิสสาชี้ที่จมูกของเขา “ฉันไม่แน่ใจว่ารู้สึกยังไงที่ยสบใช้เวลาส่วนตัวกับผู้หญิงคนอื่นมากขนาดนี้”
“แม้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะเป็นโมโมะก็ตามเหรอ” โทนี่ถามขณะที่เขาเริ่มเดินไปรอบๆ ห้องแล็บ โดยยังคงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน
"โดยเฉพาะถ้าผู้หญิงคนนั้นคือโมโมะ โมโมะนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ส่วนฉัน มิสเตอร์สตาร์ค เป็นคนที่อิจฉาได้ง่าย"
โทนี่วางเธอลงบนโต๊ะทำงานของเขา โน้มตัวเข้ามาใกล้ "จริงเหรอ ฉันอยากรู้จังว่าเธออิจฉาได้ขนาดไหน"
เมลิสซาตอบสนองด้วยการดึงเขาเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนและรุนแรง "ฉันจะแสดงให้นายดู" เธอพูดกระซิบที่ริมฝีปากของเขา
ขณะที่พวกเขากำลังจูบกัน เมลิสซาก็ถอดเสื้อของโทนี่ออกอย่างรีบร้อน จากนั้นเธอก็ถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงเสื้อชั้นในของเธอ โทนี่เอื้อมมือไปข้างหลังเธอก่อนจะปัดสิ่งของในโต๊ะทำงานของเขาลงบนพื้นด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว และเมลิสสาก็ค่อยๆ เอนหลังลง แล้วดึงโทนี่ลงมาด้วย
โปรดติดตามตอนต่อไป.
แจ้ง : ขออภัยคนที่ติตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ด้วยนะครับ แต่เนื่องจากผมได้ทำนิยายเรื่องนี้มาจนเกือบจะตามทันต้นฉบับแล้วผมเลยอยากจะบอหยุดการทำนิยายเรื่องนี้ไว้ก่อนนะครับไว้นิยายต้นฉบับมีการอัพเดจเพิ่มจนผมเห็นว่ามีจำนวนตอนมากพอผมจะกลับมาทำเหมือนนิยายแปลที่หยุดอัพไปนะครับ
_______________
