บทที่ 75 เซ็นสัญญาคำสั่งซื้อ
เป็นไปตามที่เหล่าหยูคิดไว้ ตอนนี้เขายังไม่มีแผนที่จะรับการลงทุน โรงงานไม่ได้ขาดเงิน และเขาเองก็ไม่คิดจะก้าวกระโดดเร็วเกินไป ทุกอย่างสามารถดำเนินไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป
“ประธานหยู เรามาคุยเรื่องความร่วมมือกันดีกว่า ตอนนี้เรายังไม่มีแผนที่จะรับการลงทุน” เย่ฟานพูดอย่างหนักแน่น ปฏิเสธข้อเสนอนั้นโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
“ฮ่าๆๆ เป็นไปตามคาด ถ้าเป็นฉันก็คงไม่ยอมรับข้อเสนอนี้เช่นกัน” เหล่าหยูพยักหน้า เขาเพียงแค่ลองหยั่งเชิงดูเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก
เทคโนโลยีที่ล้ำสมัยเช่นนี้ เมื่อเงินทุนไม่ได้เป็นปัญหา มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะเลือกขายหุ้นออกไป ตราบใดที่สามารถเปิดตลาดได้ เงินทองก็จะไหลมาเทมาอย่างไม่คาดคิด เทคโนโลยีแบตเตอรี่คือประเด็นหลักของวงการในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า
“ไม่ทราบว่าประธานหยูต้องการร่วมมือในรูปแบบไหน?” เย่ฟานเข้าเรื่องทันที เขาไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไม่จำเป็น คนที่มีเทคโนโลยีในมือย่อมมีสิทธิ์เรียกร้องได้เต็มที่ และคนอื่นก็ทำได้เพียงตามน้ำเท่านั้น
“ก่อนจะพูดถึงความร่วมมือ ผมอยากทราบว่า หากผลิตในปริมาณมากแล้ว คุณภาพของแบตเตอรี่ยังจะคงเดิมหรือไม่?” เหล่าหยูถามอย่างจริงจัง เพราะนี่คือประเด็นสำคัญที่สุด
“เรื่องนี้คุณวางใจได้เลย” เย่ฟานยิ้มก่อนจะกล่าวว่า “ตัวอย่างที่คุณได้รับก็คือแบตเตอรี่ที่ผลิตจากสายการผลิตของเราเอง ดังนั้นเรื่องคุณภาพเรารับประกันได้ และเราสามารถระบุข้อนี้ลงในสัญญาได้ด้วย”
“ดี งั้นเราจะสั่งซื้อแบตเตอรี่สำหรับโทรศัพท์มือถือจำนวน 2 ล้านก้อน เป็นการทดลองตลาดก่อน นี่คือเงื่อนไขของเรา คุณลองดู” เหล่าหยูยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้
เย่ฟานเปิดเอกสารขึ้นดู เนื้อหาในเอกสารนั้นเรียบง่าย ระบุแค่ขนาดของแบตเตอรี่เท่านั้น ไม่มีเงื่อนไขพิเศษอื่นๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพึงพอใจในคุณภาพของแบตเตอรี่อย่างมาก
สองล้านก้อนฟังดูเหมือนเยอะ แต่เมื่อคำนวณดูแล้วก็ไม่ได้มากนัก เพราะเทคโนโลยีของพวกเขาทำให้แบตเตอรี่มีน้ำหนักเพียง 20 กรัม เบากว่าแบตเตอรี่ทั่วไปหลายเท่า
ถึงจะเป็นสองล้านก้อน แต่น้ำหนักรวมก็แค่ 40 ตัน ผลิตได้อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นาน และแม้จะเป็น 40 ตัน แต่มูลค่าที่พวกเขาจะได้รับก็สูงมหาศาล
ต้องรู้ว่าต้นทุนของแบตเตอรี่เพียง 20 หยวนต่อกิโลกรัม แน่นอนว่าหากย่อขนาดลง ต้นทุนจะเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะแบตเตอรี่สำหรับโทรศัพท์มือถือที่มีการบรรจุหีบห่อที่ซับซ้อน รวมถึงองค์ประกอบอื่นๆ ทำให้ต้นทุนเฉลี่ยต่อกิโลกรัมอยู่ที่ 30 หยวน หรือประมาณ 0.6 หยวนต่อก้อน
ต้นทุน 0.6 หยวนถือว่าแพงไหม? ไม่แพงเลย ต้นทุนต่ำ แต่ราคาขายนั้นแน่นอนว่าสูงกว่าหลายเท่า เพราะเทคโนโลยีไม่มีราคาตายตัว
“ประธานเย่ แบตเตอรี่ของคุณขายที่ราคาเท่าไหร่ต่อก้อน?” พอเจรจากันได้ลงตัว เหล่าหยูก็เริ่มพูดถึงเรื่องราคา จริงๆ แล้วเรื่องราคาควรเป็นประเด็นแรกที่ต้องคุยกัน
เมื่อพูดถึงราคา เย่ฟานก็มีความสนใจขึ้นมาทันที เขามองไปที่เหล่าหยูก่อนจะกล่าวว่า “แบตเตอรี่ในตลาดตอนนี้มีราคาขายอยู่ที่ประมาณ 20-30 หยวน ส่วนต้นทุนก็แน่นอนว่าต่ำกว่านั้น แต่แบตเตอรี่ของเราไม่เหมือนใคร”
ได้ยินเช่นนี้ เหล่าหยูก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมา เขาหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะถามว่า “งั้นประธานเย่คิดจะตั้งราคาไว้ที่เท่าไหร่?”
“แบตเตอรี่ของเรามีความจุสูงกว่าแบตเตอรี่ทั่วไป ความเร็วในการชาร์จก็สูงกว่ามาก ต้นทุนย่อมสูงขึ้น ดังนั้นราคาของเราคือ 100 หยวนต่อก้อน ไม่ทราบว่าประธานหยูรับได้ไหม?” เย่ฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“100 หยวน?” เหล่าหยูเกือบพ่นน้ำออกมา เพราะแบตเตอรี่ทั่วไปมีต้นทุนราวๆ 10 หยวน แต่แบตเตอรี่ของเย่ฟานกลับแพงกว่าสิบเท่า!
“ประธานเย่ พอจะลดราคาได้ไหม? ราคานี้แพงเกินไป” เหล่าหยูถามอย่างจนปัญญา พยายามต่อรองราคา
“แค่กๆ ประธานหยู ต้นทุนการวิจัยและพัฒนาสูงมาก ราคานี้จึงสมเหตุสมผล ช่วยเข้าใจเราด้วย” เย่ฟานยิ้มโดยไม่มีท่าทีว่าจะลดราคาแม้แต่น้อย
“ประธานเย่ คุณก็รู้ว่าเรามีออเดอร์จำนวนมาก 2 ล้านก้อนเป็นเพียงจุดเริ่มต้น อนาคตจะมีมากกว่านี้ คุณลดราคาให้หน่อยได้ไหม? สัก 80 หยวน?” เหล่าหยูพยายามต่อรองอีกครั้ง
“ลดราคาไม่ได้” เย่ฟานส่ายหัวก่อนกล่าวว่า “แต่ผมรับรองได้ว่า พวกคุณจะได้ราคาถูกที่สุด หากผู้ผลิตโทรศัพท์รายอื่นมาซื้อ ราคาจะยิ่งแพงกว่านี้”
“ประธานเย่ ลดไม่ได้จริงๆ หรือ?” เหล่าหยูยังรู้สึกเสียดาย เพราะแบตเตอรี่นี้แพงเกินไป แต่ถึงจะรู้สึกไม่พอใจ เขาก็ไม่มีทางเลือก เพราะนี่คือเทคโนโลยีล้ำสมัยของยุค
“ต้นทุนการพัฒนาสูงมาก ประธานหยู ช่วยเข้าใจเราด้วย” เย่ฟานยังคงยิ้มและปฏิเสธอย่างหนักแน่น
“งั้น... ความร่วมมือที่ดี!” เหล่าหยูไม่มีทางเลือก นอกจากยอมรับ
คำสั่งซื้อแรกจำนวน 2 ล้านก้อน รวมเป็นมูลค่า 200 ล้านหยวน จ่ายเต็มจำนวนล่วงหน้า นอกจากนี้ หัวเว่ยยังสั่งซื้อเพิ่มอีก 100 ล้านหยวน แน่นอนว่ายังเป็นเพียงคำสั่งซื้อที่ยังไม่เข้าสู่กระบวนการผลิต
หลังจากร่างสัญญาเสร็จสิ้น ทั้งสองฝ่ายตรวจสอบรายละเอียดอย่างรอบคอบ ก่อนจะเซ็นสัญญาด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็ไปเลี้ยงฉลองที่ภัตตาคารหรู หลังจากส่งเหล่าหยูกลับ เย่ฟานก็กลับไปยังสำนักงานของโรงงาน
นั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง มองดูคำสั่งซื้อมูลค่า 200 ล้านหยวน เย่ฟานรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง คำสั่งซื้อครั้งนี้ต้นทุนเพียง 1.2 ล้านหยวน แต่ทำกำไรได้กว่า 1 พันล้านหยวน นี่เป็นคำสั่งซื้อมูลค่าหลักพันล้านแรกของเขา
หากทุกอย่างดำเนินไปเช่นนี้ เขาจะไม่ใช่เพียงแค่เศรษฐีหน้าใหม่ แต่จะกลายเป็นมหาเศรษฐีระดับตำนาน
หลังจากหัวเราะอย่างสะใจ เย่ฟานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้จัดการโรงงาน
“เหล่าหวู แจ้งทุกคนว่าพรุ่งนี้เริ่มทำงาน เราได้รับคำสั่งซื้อแล้ว”
“ครับท่านประธาน!” เหล่าหวูที่กำลังดื่มอยู่ก็รู้สึกตื่นเต้น เขาชอบทำงานมากกว่าว่างงาน เพราะอย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าเงินเดือนยังคงไหลมา
(จบบท)###
