บทที่ 7 : การกลายเป็นซอมบี้

ที่นี่แหละ!

ตึกเก่าที่มีเถาวัลย์เหี่ยวแห้งขึ้นปกคลุม

หลิน อาน มองป้ายบ้านที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา หัวใจเต้นระรัว

ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

เพียงห้านาที เขาฝ่าฝูงซอมบี้นับร้อยเข้ามาได้

บนชุดรบ เลือดเหนียวจับตัวเป็นก้อนแล้ว

ใต้รองเท้าหนังเต็มไปด้วยเศษเนื้อ

ขวานดับเพลิงที่หักถูกเปลี่ยนเป็นกระดูกสันหลังท่อนครึ่งของเทียนสือเจ้อ

หลิน อาน ต่อสู้มาตลอดทาง

แค่ดูภายนอก เหมือนสัตว์ประหลาดที่ปีนออกมาจากกองซากศพ

"จิ่งเทียน! อัน เซี่ย!"

หลิน อาน ไม่หยุดฝีเท้า พุ่งเข้าตึกที่พัก

ไม่สนใจฝูงซอมบี้หน้าตึก

เขาตะโกนเรียกชื่อพี่น้องอัน จิ่งเทียน ไม่หยุด

"พี่หลิน!"

ในห้อง

อัน เซี่ย ที่นั่งขดตัวอยู่มุมห้องดีใจจนตัวโยน รีบลุกขึ้นเหมือนกลัวว่าจะได้ยินผิด มองออกไปนอกหน้าต่าง

"หนูอยู่นี่!"

อัน เซี่ย โผล่ตัวโบกมือ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง

นอกประตู ซอมบี้ยิ่งคลุ้มคลั่ง ถูกดึงดูดด้วยกลิ่นคนเป็นจากตัวหลิน อาน

หลิน อาน ได้ยินเสียงอัน เซี่ย รีบเงยหน้ามอง

ในห้อง มือทั้งสองของอัน จิ่งเทียน ที่ถูกมัดบนเก้าอี้หลุดออกทันที

ข้อมือที่ถูกถลกหนังออกเล็กลงหนึ่งรอบ ไม่ถูกโซ่รัดอีกต่อไป

โซ่ตกพื้น เสียงใส

แต่ภายใต้เสียงคำรามของซอมบี้ อัน เซี่ย ไม่ทันสังเกต

ในห้องมืดไร้แสง

ดวงตาสีแดงกระหายเลือดคู่หนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังเธอ

ม่านตาของหลิน อาน หดเล็กลงอย่างอันตรายเหมือนเข็ม

พลังระเบิด!

พลังผู้ตื่นพลังเปิดอีกครั้ง

หลิน อาน ไม่สนใจการสูญเสียมหาศาลจากการใช้พลังติดต่อกันในเวลาสั้น เร่งพลังในร่างอย่างบ้าคลั่ง

พุ่งไป!

"ฉึก!"

กระดูกสันหลังคมกริบจากเทียนสือเจ้อแทงทะลุซอมบี้ที่ประตู

เหมือนแทงลูกกวาดลูกชิ้น ปักตายที่ข้างประตู

เร็วเข้า!

เร็วกว่านี้!

หลิน อาน คำรามในใจ หมัดพุ่งออกสุดแรง

"ตูม!"

ทำลายประตูด้วยพละกำลัง

ประตูเหล็กหนาแน่นส่งเสียงบิดเบี้ยวแสบหู บิดเบี้ยวพัง

ในห้อง

อัน เซี่ย มือไร้เรี่ยวแรงกุมลำคอ เลือดไหลผ่านซอกนิ้ว

"พี่...พี่?"

ริมฝีปากเผยอ ไร้เสียง

ใบหน้าน่าสะพรึงกลัวเน่าเปื่อยของอัน จิ่งเทียน ดวงตาไม่มีเค้าสติเหลืออยู่

มุมปากมีเลือดสด กำลังจะกัดอีกครั้ง

"จิ่งเทียน!"

หลิน อาน ตะโกนด้วยความโกรธ

กล้ามเนื้อฉีกขาด

ความเร็วที่ระเบิดถึงขีดสุดเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งจังหวะ

ร่างของอัน จิ่งเทียน สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียง ดวงตามีแววงุนงงวูบผ่าน

ปากที่กำลังจะกัดอีกครั้งค้างอยู่กับที่

"ตูม!"

ภายใน 0.5 วินาที

หลิน อาน พุ่งจากประตูเข้าห้อง ชนอัน จิ่งเทียน ดันเขาออกจากอัน เซี่ย

ด้านหลัง กำแพงแตกร้าว ฝุ่นร่วง

ซอมบี้ต่างจากมนุษย์ธรรมดา

แม้อัน จิ่งเทียน จะยังไม่กลายพันธุ์สมบูรณ์ แต่ความแข็งแรงของร่างกายภายใต้ไวรัสก็เกินมนุษย์ทั่วไป

ถ้าเป็นคนทั่วไป

แม้หลิน อาน จะยับยั้งชั่งใจในการชน ส่วนใหญ่ก็จะเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว

แต่อัน จิ่งเทียน ต่างออกไป

หลังแข็งทื่อชั่วครู่ ดวงตาก็กลับแดงก่ำอีกครั้ง เต็มไปด้วยความอยากกินเนื้อหนัง

"คำราม!"

หลิน อาน กดเขาไว้ใต้ร่าง ป้องกันไม่ให้ทำร้ายอัน เซี่ย

ร่างกายถูกหลิน อาน จับแน่น ศีรษะส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง

เสียงคำรามต่ำเหมือนสัตว์ร้ายดังจากลำคอ

ใบหน้าที่เคยสง่างามเข้มแข็ง ตอนนี้ไม่มีเนื้อส่วนไหนดีเลย

ภายใต้การติดเชื้อไวรัสซอมบี้ ผิวหนังทั้งตัวเน่าเปื่อยหมด

หลิน อาน สายตาเศร้าโศก

อัน เซี่ย ข้างๆ เขาดูอาการเร็วแล้ว แม้ในเวลาสั้นๆ จะไม่เป็นอันตราย

แต่เมื่อลำคอถูกอัน จิ่งเทียน ข่วน ก็จะติดเชื้อไวรัสเช่นกัน

เห็นพี่น้องที่ดีที่สุดกำลังกลายเป็นซอมบี้

น้องสาวที่ทั้งสองรักก็ติดเชื้อ

เขารู้สึกเหมือนไฟแผดเผาหัวใจ

จิ่งเทียน ต้องอดทนนะ!

"ฉึก"

หลิน อาน ใช้โลหะแผ่นบางกรีดข้อมือตัวเองอย่างรวดเร็ว

เลือดไหลพรั่งพรู

พลังระเบิด!

หลิน อาน ตะโกนเบาๆ เปิดใช้พลังผู้ตื่นพลังอีกครั้ง

แต่แสงสีทองเข้มรอบร่างเริ่มจางลง

เลือดแดงสดเคลือบด้วยสีทอง

พลังจิตหมด ตาเริ่มมืด

หลิน อาน กัดลิ้นตัวเองทันทีเพื่อบังคับให้ตื่น

"พี่หลิน"

"พี่ชายหนูยังพอมีทางรอดไหม"

อัน เซี่ย นั่งยองๆ ข้างๆ อย่างไร้ที่พึ่ง ถามอย่างหวาดกลัว

แผลที่คอเธอถูกนิ้วอัน จิ่งเทียน ข่วน บาดแผลไม่ใหญ่นัก

หลิน อาน ไม่พูดอะไร แค่สีหน้าเคร่งเครียดยื่นข้อมือที่กรีดไว้แนบหัวใจอัน จิ่งเทียน

บาดแผลสัมผัสผิวหนัง

ประกายทองในเลือดราวกับมีชีวิต ทันใดนั้นก็แทรกเข้าไป

"ไม่ต้องกังวล มีพี่อยู่"

กัดลิ้นจนเลือดออก รสเหล็กขม

หลิน อาน เห็นเลือดของตัวเองผิดปกติเมื่อสัมผัสอัน จิ่งเทียน จึงค่อยโล่งใจเล็กน้อย

เพราะในชาติก่อน เลือดผู้ตื่นพลังยับยั้งการกลายเป็นซอมบี้ได้เป็นแค่ข่าวลือ เขายังไม่เคยทดลองเอง

ไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน...

เขาปลอบอัน เซี่ย เบาๆ แต่ในใจก็ไม่มั่นใจเท่าไร

เลือดผู้ตื่นพลังชะลอการกลายเป็นซอมบี้

นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาเคยได้ยินว่าส่งผลต่อการกลายเป็นซอมบี้

ตอนนี้อัน จิ่งเทียน กำลังจะกลายเป็นซอมบี้ ได้แต่ลองเสี่ยงดู

พร้อมกับเลือดสีทองอ่อนๆ แทรกเข้าผิวหนังที่อกอัน จิ่งเทียน อย่างประหลาด

ดวงตาสีแดงก่ำของเขาค่อยๆ กลับมามีประกายสติ

ร่างที่ดิ้นอย่างบ้าคลั่งก็ค่อยๆ สงบลง

ได้ผล!

หลิน อาน ดีใจจนน้ำตาคลอ

ความเสียใจในชาติก่อนในที่สุดก็ได้ชดเชย

"พี่หลิน พี่ชายหนูไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม"

อัน เซี่ย ตาเต็มไปด้วยความหวัง อยากให้หลิน อาน ให้คำตอบที่สบายใจ

หลิน อาน พยายามฝืนจิตใจ กำลังจะปลอบ

"อ๊ากกก!"

เกิดความผิดปกติ

ร่างของอัน จิ่งเทียน ที่สงบลงแล้วทันใดนั้นก็แอ่นหลังเป็นมุม 90 องศา เสียงกระดูกเสียดสีที่ข้อต่อทำให้ขนลุก

ม่านตากลายเป็นสีเทาทันที

ที่ข้อมือหลิน อาน เลือดที่แทรกเข้าอกถูกขับออกมา

"ฉึก"

เลือดสีทองอ่อนๆ หยดลงบนอก ระเหยทันที ส่งกลิ่นคาวเหม็น

หลิน อาน ตกใจสุดขีด

ประสาทที่ผ่อนคลายตึงเครียดขึ้นทันที

เพียงไม่กี่วินาที

ผิวหนังบนร่างอัน จิ่งเทียน หลุดลอกเหมือนเสื้อผ้า เผยให้เห็นเนื้อแดงสด

"ไม่!"

ทำไมเป็นแบบนี้!?

หลิน อาน ตาแดง

หน้าซีดเผือด

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะข่าวลือในชาติก่อนที่ว่าเลือดผู้ตื่นพลังชะลอการกลายเป็นซอมบี้ได้เป็นเรื่องเท็จ

หรือเพราะพลังที่เขาได้รับต่างจากคนอื่น

เลือดผู้ตื่นพลังไม่เพียงไม่ชะลอ แต่กลับเร่งการกลายเป็นซอมบี้!

ถ้าเป็นเช่นนี้

เขาไม่มีวิธีใดจะช่วยอัน จิ่งเทียน แล้ว

เลือดไร้ประโยชน์

งั้นอัน เซี่ย...

ก็ต้องตาย!

ผ่านการต่อสู้นองเลือดมา ร่างกายหมดแรง เขารู้สึกจิตใจเหนื่อยล้า

ทำไมต้องจบแบบนี้!?

สองคนที่เขารักและเห็นค่า กลับช่วยไม่ได้สักคน!

หลิน อาน กำมือแน่น เล็บจิกเข้าเนื้อ สิ้นหวังและไม่ยอมรับ

"ติ๊ง"

"เปิดภารกิจผู้กอบกู้:"

(จบบท)