บทที่ 676: ลาวาเพลิงปีศาจ
หยาเป่าหันไปมองผู้ฝึกสัตว์อสูรของตัวเอง ดวงตาส่องประกายวาบ จากนั้นก็กระพือปีกหนึ่งที ก่อให้เกิดกระแสลมวุ่นวายรอบตัวทันที ครั้งนี้ไม่มีใครมาขวางมันแล้ว แทบทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่มัน เพียงพริบตาเดียว หยาเป่าก็พุ่งทะยานขึ้นไปดุจเปลวไฟที่ถูกแรงลมกรรโชกพัดกระหน่ำ พุ่งตรงไปหาเฉียวซาง “ย่าห์!” หยาเป่าร่อนลง...
