บทที่ 6 : สังหารเทียนสือเจ้อ
"ตูม!"
หลิน อาน วิ่งสุดกำลัง พยายามหลบรถที่เทียนสือเจ้อขว้างมาจากไกล
เขาพยายามอ้อมทาง แต่กลับถูกบีบให้ถอยกลับมา
ถนนตรงที่ใกล้ที่สุดมีเทียนสือเจ้อ อ้อมไม่ได้เลย!
รถยนต์คันแล้วคันเล่า ถูกเทียนสือเจ้อขว้างมาเหมือนลูกปืนใหญ่
ต้องหาทางล่อมันไปที่แคบๆ แล้วฆ่ามัน!
หลิน อาน คิดอย่างสุดกำลัง หมุนตัววิ่งเข้าหมู่บ้านที่มีรถน้อยกว่าด้านหลัง
ชั้นหกของบ้านสไตล์ยุโรป
ใต้เหล็กดัด พ่อค้ารวยที่เกือบจะทนไม่ไหวได้ยินเสียงดังกึกก้อง
ยังไม่ทันเห็นชัดว่าอะไรทำเสียง ก็เห็นหลิน อาน หมุนตัวกลับมา
คนที่เดินจากไป!
เขาเผยรอยยิ้มดีใจสุดขีด
เห็นไหม ไม่มีใครต้านทานเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ได้!
พ่อค้ารวยราวกับได้ฉีดเลือดไก่ รวบรวมแรงสุดท้ายตะโกน
"ผมยังอยู่!"
"รีบช่วยผมด้วย!"
"สิบล้าน! รถ ผู้หญิง อยากได้อะไรผมให้หมด!"
หลิน อาน ทำเป็นไม่ได้ยิน หยิบขวานดับเพลิงที่เตรียมไว้จากแหวนออกมา
ขวานดับเพลิงสีแดงสูงครึ่งตัวคน แค่โบกเบาๆ ก็มีเสียงหวีด
"ติ๊ง ขวานดับเพลิง (ธรรมดา)"
"ขวานดับเพลิง: อาวุธคุณภาพทั่วไป คมง่าย"
หลิน อาน ไม่สนใจคำเตือน
หลังเกมวันสิ้นโลกเริ่ม หยิบอะไรขึ้นมาก็จะมีข้อความแจ้งเตือน
แต่ไม่ว่าจะเป็นปืนหรือปืนใหญ่ มีแค่คำอธิบายสั้นๆ ไม่มีคุณสมบัติประกอบ
มีแต่อุปกรณ์พิเศษในเกมวันสิ้นโลกเท่านั้นที่มีคุณสมบัติและความสามารถพิเศษ
พ่อค้ารวยใต้เหล็กดัดเห็นหลิน อาน หันหลังให้ ดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง
ใบหน้าซีดขาวทันที สาปแช่งในใจไม่หยุด
ถ้าไม่ใช่เมื่อกี้คิดจะเอาเข็มขัดมาผูก ลดภาระมือ เขาคงหมดแรงตกลงไปแล้ว
"สามสิบล้าน! อย่าโลภเกินไป ฉันตายแล้วนายก็ไม่ได้อะไรเลย!"
ซอมบี้ผู้หญิงในหน้าต่าง หน้าบิดเบี้ยวเสียรูปแล้ว
ใบหน้าที่เคยเล็กบอบบางงดงาม ตอนนี้บีบแบนเป็นทางยาว
ระยะห่างระหว่างสองคนเหลือแค่กำปั้นเดียว
"หนึ่งร้อยล้าน! ฉันให้นายหนึ่งร้อยล้าน! รีบมาช่วยฉันสิ!"
พ่อค้ารวยร้องไห้น้ำตาไหล
ขณะที่หญิงซอมบี้ดิ้นอย่างบ้าคลั่ง ครึ่งตัวก็บีบเข้ามาที่มือเขา
ผิวหนังที่เน่าเปื่อย สัมผัสลื่นๆ ของเนื้อทำให้เขาเสียสติ
หน้าป้อมยาม
หลิน อาน ถือขวานมือเดียว เงยหน้าดื่มยากระตุ้นที่หยิบจากแหวนมิติ
"แตก!"
หลอดทดลองตกแตกเป็นเสี่ยง
"ติ๊ง พละกำลัง +1 ร่างกาย +1 ความว่องไว +1"
"ติ๊ง พลังระเบิด +50% ความทนทาน ความต้านทานการโจมตี +30% ความเร็วในการโจมตี +20%"
ประสิทธิภาพดีมาก
หัวใจหลิน อาน เต้นเร็วขึ้นทันที โมเลกุลเล็กๆ ในยาทะลุผ่านเยื่อหุ้มสมองทันที
หัวใจเต้นเหมือนกลองศึก
กล้ามเนื้อทั้งตัวแข็งแกร่ง ขวานในมือเบาลงสองส่วน
สมกับเป็นยาที่เป็นที่ต้องการในชาติก่อน
เป็นหนึ่งในยาไม่กี่ชนิดที่ไม่ใช่ไอเทมวันสิ้นโลก แต่เพิ่มคุณสมบัติได้
หายากในวันสิ้นโลก
ในชาติก่อน หลิน อาน เป็นแค่คนธรรมดาที่พาครอบครัวถัง วั่น เอาชีวิตรอด ยาพวกนี้ช่วยได้มาก
ถ้าไม่ใช่ว่าตอนหนีเอายาติดตัวมาบังเอิญ
อย่าว่าแต่พาสามคนเอาชีวิตรอด วันที่ออกจากเมืองก็ตายในปากซอมบี้แล้ว
รู้สึกถึงพลังมหาศาลในร่างกาย หลิน อาน เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
"ตูม!"
รถที่จอดกระจัดกระจายที่ประตูหมู่บ้านลอยขึ้นสูงทันที เผยให้เห็นร่างใหญ่ของมัน
เทียนสือเจ้อปรากฏ!
พ่อค้ารวยที่ตะโกนด่าไม่หยุด เหมือนไก่ถูกบีบคอ เงียบไปทันที
ตอนนี้แหละ!
ไม่ลังเล
หลิน อาน สูดหายใจลึกแล้วย่อเข่า พื้นแตกร้าวทันที
ร่างกายหมุนอย่างรวดเร็ว!
เขาถือขวานสองมือ พุ่งขึ้นสูงสี่ห้าเมตรเหมือนลูกปืน คมขวานเคลือบสีเลือดใต้แสงตะวันยามเย็น
"เปิดใช้พลังระเบิด!"
พลังจากการตื่นพลังเปิดใช้งาน
"พละกำลัง +2 ความว่องไว +2 ร่างกาย +2 จิตใจ +2!"
แสงสีทองอ่อนๆ ห่อหุ้มร่างหลิน อาน ทันที พละกำลัง 12 เพิ่มเป็น 14 ในทันที
พลังระเบิดเต็มร่าง
ตายซะ!
สะสมพลังฟันลง!
คมขวานภายใต้พลังมหาศาลฟันเข้าที่ศีรษะเทียนสือเจ้อ
เลือดและเนื้อระเบิด เนื้อก้อนใหญ่สูงครึ่งตัวคนถูกฟันออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีม่วงเข้มด้านใน
"คำราม!"
เทียนสือเจ้อร้องด้วยความเจ็บปวด
ร่างใหญ่ถูกฟันเบี้ยว กะโหลกที่โผล่ออกมาก็ถูกฟันออกไปส่วนหนึ่ง
การระเบิดพลังเต็มที่ของหลิน อาน
การโจมตีด้วยพลังที่เกินผู้ตื่นพลังระดับ 0 เกือบฆ่าเทียนสือเจ้อคาที่!
"ตูม!"
กรงเล็บกดลง ตัวรถระเบิด
เทียนสือเจ้อพยายามใช้กรงเล็บพยุงตัว ทันใดนั้นก็บีบรถข้างๆ แบน
น่าเสียดาย...
ไม่ได้ฆ่าทีเดียวตาย
ไม่ถูกอารมณ์ไร้ประโยชน์รบกวน
หลิน อาน พลาดการโจมตีก็ม้วนตัวทันที หลบการตีของเทียนสือเจ้อที่โกรธแค้น
เขาระวังตัววิ่งรอบๆ ร่างเทียนสือเจ้อด้วยความเร็วสูง มองหาโอกาสครั้งต่อไป
เทียนสือเจ้อในฐานะฝันร้ายของเขตปลอดภัยต่างๆ ถูกศึกษามาแล้ว
หลังจากสูญเสียอย่างสาหัสหลายครั้ง คนพบว่าเทียนสือเจ้อแม้จะเร็วมาก แต่เลี้ยวช้า
กรงเล็บใหญ่สองข้างให้พลังทำลายล้างน่ากลัว แต่ก็ทำให้การเลี้ยวตัวไม่คล่อง
หลิน อาน ที่รู้จุดนี้เปลี่ยนตำแหน่งไปมา หลบในจุดบอดของเทียนสือเจ้อ
สัตว์ประหลาดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนเดียวจะต่อสู้ได้
แม้แต่ผู้ตื่นพลัง ก็ต้องระดับ 1 ถึงจะสู้ได้พอดี
...
พ่อค้ารวยที่แขวนอยู่นอกหน้าต่างมองภาพตรงหน้าอย่างงงงัน เต็มไปด้วยความตกใจ
สัตว์ประหลาดที่เหมือนถูกถลกหนังนั่น แค่รูปร่างภายนอกก็ทำให้คนจิตใจไม่แข็งแกร่งเสียสติได้
ตอนนี้เทียนสือเจ้อโกรธจัด กรงเล็บคมกวาดไปรอบๆ อย่างบ้าคลั่ง
ตัวรถโลหะอยู่หน้ากรงเล็บคู่นี้เหมือนกระดาษ ไม่มีอะไรขัดขวางได้
น่าสะพรึงกลัวจริงๆ
แต่เมื่อเทียบกับเทียนสือเจ้อที่น่ากลัว สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่าคือหลิน อาน สามารถต่อสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนี้ได้
ตอนนี้ หลิน อาน ที่ในใจเขาเป็นแค่คนที่มีฝีมือดี กลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว
นี่เป็นพลังที่มนุษย์จะมีได้จริงๆ หรือ?
"ตูม!"
"ตูม!"
รถถูกขว้างออกมาซ้ำๆ เหมือนจรวด
หลิน อาน ว่องไวหลบรถที่เทียนสือเจ้อขว้าง แล้วเปลี่ยนทิศทางทันที
มันโจมตีต่อเนื่องมากว่านาทีแล้ว
หน้าประตูหมู่บ้านโล่งเตียน รถที่มีไม่มากถูกมันใช้เป็นกระสุนขว้างมาหมด
แต่ต่อหน้าความว่องไว 14 แต้มของหลิน อาน หลังกินยา ก็สูญเปล่า
ความเสียหายสูงแค่ไหนถ้าไม่โดนเป้าก็ไร้ประโยชน์
นี่ยิ่งทำให้มันคลุ้มคลั่งขึ้น
"คำราม!"
เทียนสือเจ้อก้มตัวคำราม
บาดแผลที่กะโหลกถูกฟันออกครึ่งเริ่มแสดงผล
เมื่อถูกบังคับให้ก้มตัว สมองที่ถูกเนื้อที่งอกใหม่ห่อหุ้มเผยให้หลิน อาน เห็น
ตอนนี้แหละ!
หลิน อาน สูดหายใจลึก ไม่ประหยัดแรงอีกต่อไป
ก้าวออกหนึ่งก้าว หลบการกระแทกอันรุนแรงของเทียนสือเจ้อที่โกรธแค้นได้อย่างหวุดหวิด
"พลังระเบิด"
พลังเพิ่มขึ้นอีกครั้ง กล้ามเนื้อระเบิด
เหมือนระเบิดถูกจุด
หมุนตัวฟันกลับ!
หลิน อาน ใช้ความเร็วสุดขีด ก้าวขึ้นร่างใหญ่ของเทียนสือเจ้อ ร่างพุ่งสูงขึ้น
กล้ามเนื้อเอวส่งแรง พลังรุนแรงส่งจากเอวผ่านกล้ามเนื้อ ขวานในมือหมุนวง
ฟันซะ!
ราวภูเขาถล่ม
คมขวานที่ฉีกอากาศ ฟันเข้าสมองที่ไร้กะโหลกป้องกันอย่างแม่นยำ
ด้ามขวานหัก แรงมหาศาลทำให้จุดเชื่อมต่อแตก
เมื่อฟันเข้าไป ก็เหมือนคนไข่
หลิน อาน ตาดุร้าย จับด้ามขวานสองมือแทงเข้าสมองเทียนสือเจ้อแล้วคนอย่างรวดเร็ว
"ติ๊ง สังหารซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 1: เทียนสือเจ้อ"
"ได้รับ 1 แต้มพลังงาน"
"ได้รับ: วัสดุทำเกราะ: เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ*1 (สีขาว)"
"เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ: กล้ามเนื้อซอมบี้กลายพันธุ์ที่เหนียวมาก สามารถทำเกราะสีขาว มีคุณสมบัติ +1 ความว่องไว"
"ประเมิน: เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อจากน่อง เหมาะสำหรับทำรองเท้า"
"ได้รับ: วัสดุทำอาวุธ: กระดูกสันหลังเทียนสือเจ้อ*1 (สีขาว)"
"กระดูกสันหลังเทียนสือเจ้อ: กระดูกแข็งเทียบเท่าโลหะผสม สามารถทำอาวุธ มีคุณสมบัติ +1 ความคม +1 พละกำลัง"
"ประเมิน: วัสดุทำอาวุธที่ใช้งานได้จริง ก่อนแปรรูปก็ใช้เป็นอาวุธได้"
"ตูม!"
พร้อมกับร่างใหญ่ของเทียนสือเจ้อค่อยๆ ล้มลง แสงสีขาวจุดหนึ่งพุ่งออกจากศพ เข้าสู่ร่างหลิน อาน
"ตรวจพบพลังงาน เปิดหน้าประสบการณ์"
"ระดับผู้ตื่นพลังปัจจุบัน: ระดับ 0 (1/2)"
"ระดับผู้เล่นปัจจุบัน: ระดับ 0 (1/2)"
"ต้องสังหารอีก 1 ตัวเพื่อขึ้นระดับถัดไป"
ยืนยันว่าเทียนสือเจ้อตายแล้ว หลิน อาน ย่อตัวหายใจหอบเล็กน้อย
การฆ่าเทียนสือเจ้อ ยากเกินไปหน่อย
ในเกมวันสิ้นโลก เฉพาะการฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์หรือสัตว์ประหลาดเท่านั้นถึงจะได้ประสบการณ์
ซอมบี้ธรรมดาฆ่าแล้วไม่มีประโยชน์ ไม่ได้ประสบการณ์ใดๆ
ดังนั้นไม่ว่าผู้เล่นหรือผู้ตื่นพลัง
ต้องการขึ้นระดับก็ต้องหาทางฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์
แต่ซอมบี้กลายพันธุ์มักแข็งแกร่งมาก ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ตื่นพลังระดับ 0 จะต่อสู้ได้
ดังนั้นในชาติก่อน ผู้ตื่นพลังหลายคนตายไปโดยติดอยู่ระดับ 0
ถ้าไม่ใช่เขาเตรียมยามา และได้รับพลังที่แข็งแกร่งมาก
เจอสัตว์ประหลาดแบบนี้ บุกเข้าไปก็ตายเปล่า
ไม่มีเวลาพัก
ก่อนไป หลิน อาน เหลียวมองด้านหลังเล็กน้อย
พ่อค้ารวยที่เคยแขวนอยู่นอกเหล็กดัดตกลงพื้นแล้ว
เลือดแดงฉานนองพื้น
ไม่รู้ว่าถูกซอมบี้กัดนิ้วขาด หรือปล่อยมือเอง
บนเหล็กดัด หัวซอมบี้ผู้หญิงบิดเบี้ยว แต่ยังคงอ้าปากปิดเหมือนเครื่องจักร
เรื่องเล็กน้อย เขาไม่คิดจะสืบ
ยืนยันว่าไม่มีใครรอดชีวิตแถวประตูหมู่บ้าน หลิน อาน ยื่นมือขวา
แสงสีขาววาบ ศพขนาดใหญ่ของเทียนสือเจ้อถูกเก็บเข้าแหวนมิติ
ในฐานะซอมบี้กลายพันธุ์ ร่างของเทียนสือเจ้อล้วนเป็นของมีค่า
ไม่เพียงวัสดุที่ดรอป ศพก็แปรรูปเป็นอุปกรณ์ไร้คุณสมบัติได้ เทียบเท่าเสื้อเกราะกันกระสุน
แต่ตอนนี้เวลาเร่งด่วน ได้แต่เก็บไว้จัดการทีหลัง
...
หมู่บ้านเหอหยวน ในตึกที่พัก
สาวน้อยคนหนึ่งกอดเข่านั่งงอตัวที่มุมห้องอย่างไร้ที่พึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา
"พี่...พี่หลิน กำลังจะมาแล้ว"
อัน เซี่ย กำโทรศัพท์แน่น พูดกับชายหนุ่มบนเก้าอี้อย่างหวาดกลัว
บนโทรศัพท์ ข้อความสุดท้ายมาจากหลิน อาน
"คำราม!"
บนเก้าอี้ ชายที่ถูกมัดมือมัดเท้าคำรามเสียงต่ำ
เก้าอี้ใต้ร่างสั่นรุนแรง พยายามสลัดพันธนาการ
โซ่สั่น เสียงแสบแก้วหู
"พี่...หนูกลัว"
อัน เซี่ย ก้มหน้า
ไม่กล้ามองสภาพของอัน จิ่งเทียน ที่ผิวหนังหลุดลอก เหมือนโครงกระดูกเลือด
หลังพ่อแม่จากไป พี่ชายคนเดียวที่พึ่งพาได้กลายเป็นสภาพนี้ แต่เธอทำอะไรไม่ได้
ทำให้เธอสิ้นหวัง ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด เหมือนสัตว์น้อยไร้ที่พึ่ง
นาฬิกาบนผนังส่งเสียงติ๊กต่อก
เธอหันไปมองประตูที่ล็อกแน่นเป็นระยะ สายตาเต็มไปด้วยการวิงวอน
แต่นอกประตูมีแต่เสียงซอมบี้ข่วนประตูเหล็ก
เสียงฝีเท้าที่รอคอยยังไม่ดังมา
"พี่ ต้องอดทนนะ"
"พี่หลิน ต้องมีวิธีช่วยพี่แน่"
ในดวงตาเหี้ยมเกรียมกระหายเลือดของอัน จิ่งเทียน มีประกายสติวาบผ่าน
"หลิน...อาน!"
สติหายวับ
เสียงแหบแห้ง แต่พอได้ยินชื่อที่อัน จิ่งเทียน เปล่งออกมา
อัน เซี่ย เงยหน้าขึ้นทันที มองอัน จิ่งเทียน ด้วยความดีใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่อัน จิ่งเทียน พูดคำเต็มๆ หลังวันสิ้นโลกเริ่ม
"ตูม! ตูม!"
ซอมบี้นอกประตูเหมือนได้กลิ่นพวกเดียวกัน เริ่มพุ่งชนอย่างบ้าคลั่ง
ประตูเหล็กสั่นรุนแรง บิดเบี้ยว
พวกมันกำลังตอบรับ
หลังสติของอัน จิ่งเทียน หายไป เขาก็ดิ้นอย่างคลุ้มคลั่งอีกครั้ง
โซ่สั่น ข้อมือที่ถูกล็อกแน่นเผยให้เห็นกระดูกขาว
กุญแจมือที่ล็อกแน่น เริ่มหลวม
(จบบท)
