บทที่ 85 เหล่าตัวใหญ่มารวมตัวกัน(ฟรี)

บทที่ 85 เหล่าตัวใหญ่มารวมตัวกัน(ฟรี)

ตอนที่จะแยกย้าย เติ้งหรงจากวิทยาลัยหมาป่าสงครามเดินมาหาเย่เชียนซิง สีหน้าขมขื่น

"เรื่องที่ผมไม่ให้เกียรติคุณก่อนหน้านี้ ผมขอโทษจริงๆ"

"ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ถือสาหรอก" เย่เชียนซิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ

เขาเห็นได้ว่าเติ้งหรงแค่วัยรุ่นที่ร้อนวิชา แต่ไม่ได้มีนิสัยเลวร้าย ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นศัตรู

คุยกันอีกสองสามประโยค ทุกคนก็แยกย้าย เย่เชียนซิงกลับถึงอพาร์ตเมนต์ อาบน้ำเสร็จถึงพบว่าฟ้าสางแล้ว

เขาจึงไม่คิดจะพักผ่อน ตรงดิ่งไปโรงเรียนเลย

วันนี้เป็นวันแข่งขันไตรภาคีพอดี

เย่เชียนซิงมาถึงหน้าประตูโรงเรียน ก็พบว่ามีนักเรียนมากมายยืนรวมตัวกันอยู่ เขาเห็นอาจารย์เจียงหลิน ผู้อำนวยการหวัง และเซี่ยเสี่ยวอวี่ทันที

"หึ ยังรู้จักมาอีกหรือ พวกเราเพิ่งพูดกันว่าถ้านายไม่มาก็จะไม่รอแล้ว หานักเรียนคนอื่นมาแทนซะเลย"

อาจารย์เจียงหลินเห็นเย่เชียนซิงก็โมโหขึ้นมาทันที บอกเวลาไว้แล้ว ยังมาสาย

เขาไม่รู้หรือไงว่าคนตั้งเยอะแยะรอเขาคนเดียวมาหลายชั่วโมงแล้ว?

"ไอ้.. อาจารย์เจียงหลิน ใจเย็นๆ นะครับ ผมก็มาถึงแล้วนี่"

เย่เชียนซิงยิ้มแห้งๆ ไม่กล้ายั่วโทสะเสือสาวที่อารมณ์ไม่ดีตัวนี้

"มาแล้วก็ดี งั้นพวกเราออกเดินทางกันเลย"

ผู้อำนวยการหวังหัวเราะ ไม่ได้แสดงท่าทีรำคาญแต่อย่างใด

การแข่งขันไตรภาคีครั้งนี้จัดขึ้นที่โรงเรียนคหบดีเจียงหนาน สามโรงเรียนในการแข่งขันไตรภาคีก็คือโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่ง โรงเรียนคหบดีเจียงหนาน และวิทยาลัยหมาป่าสงคราม

ในนั้น วิทยาลัยหมาป่าสงครามเป็นโรงเรียนในสังกัดกองทัพ ส่วนโรงเรียนคหบดีก็อย่างที่ชื่อบอก นักเรียนล้วนเป็นลูกหลานคนมั่งมีและผู้มีอำนาจ

ส่วนโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งก็ธรรมดากว่ามาก แค่มีพรสวรรค์พอใช้ได้ก็สมัครเรียนได้

การแข่งขันไตรภาคีที่ผ่านมา มักเป็นโรงเรียนคหบดีกับวิทยาลัยหมาป่าสงครามที่ได้ที่หนึ่ง ครั้งที่แล้วโรงเรียนคหบดีได้ที่หนึ่ง ดังนั้นสถานที่จัดงานจึงอยู่ที่โรงเรียนคหบดี

ครั้งนี้เย่เชียนซิงและคณะไปแข่งที่โรงเรียนคหบดี ขบวนใหญ่โตทีเดียว ผู้อำนวยการนำทีมเอง มีหัวหน้าฝ่ายปกครองและอาจารย์อีกหลายคนตามไปด้วย แม้แต่นักเรียนก็มีเกือบร้อยคนไปเชียร์

เมื่อมาถึงหน้าประตูโรงเรียนคหบดี เย่เชียนซิงและคณะมองดูประตูโรงเรียนที่หรูหราอลังการ นึกถึงประตูโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่ง ก็รู้สึกว่าประตูโรงเรียนตัวเองเหมือนคอกหมู

"ไอ้.. นักเรียนทุกคน โรงเรียนน่ะ เป็นสถานที่ให้การศึกษาอบรม การตกแต่งที่หรูหราอะไรพวกนี้ จริงๆ แล้วไม่สำคัญเลย ทั้งหมดเป็นแค่รูปลักษณ์ภายนอก"

ผู้อำนวยการหวังกระแอมแล้วพูด

เขาไม่ได้ตาบอด แน่นอนว่าเห็นดวงตาของนักเรียนที่เปล่งประกายเมื่อมองประตูโรงเรียนนี้

ไม่เพียงแต่นักเรียน แม้แต่อาจารย์บางคนก็แสดงสีหน้าอิจฉา

แต่ผู้อำนวยการหวังก็ทำอะไรไม่ได้ เขาเป็นโรงเรียนคหบดี รับแต่ลูกคหบดี ค่าเล่าเรียนก็ต้องแพงกว่า

ส่วนโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งของพวกเขา แค่เก็บค่าเล่าเรียนตามมาตรฐานปกติ

"เอาล่ะ พวกเราเข้าไปกันเถอะ"

แม้แต่ผู้อำนวยการหวังยังไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด ได้แต่ให้ทุกคนเข้าไป

ภายในโรงเรียนยิ่งหรูหรากว่าประตูเสียอีก ผู้อำนวยการหวังถึงกับพูดไม่ออก

"ในเมื่อพวกเราสู้เขาไม่ได้ในด้านหน้าตา ก็ต้องเอาชนะพวกเขาด้วยพละกำลัง สุดท้ายแล้ว ก็ต้องใช้กำปั้นพูดไม่ใช่หรือครับ?"

เย่เชียนซิงพูดขึ้นในตอนนี้ ผู้อำนวยการหวังมองเขาด้วยสายตาขอบคุณทันที

"ใช่ มีเงินแล้วไง สุดท้ายก็ต้องโดนพวกเราอัดจนแหลก"

ซูถีลาเห็นด้วย ทำให้เพื่อนนักเรียนมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง เสียงที่แหวกหูก็ดังขึ้น

"ฮ่าๆๆ นักเรียนโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งกำลังใจสูงดีนี่ เยาวชนมีความมั่นใจก็ดี แต่ก็อย่ามั่นใจมากเกินไป โรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งของพวกเจ้าทุกรุ่นในการแข่งขันไตรภาคีได้ที่สามมาตลอดนะ"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ สีหน้าของผู้อำนวยการหวังก็หม่นลงทันที

เย่เชียนซิงรีบมองไปทางที่มาของเสียง เห็นชายวัยกลางคนอายุพอๆ กับผู้อำนวยการหวังนำกลุ่มวัยรุ่นในชุดหรูหราเดินเข้ามา

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนนี้ต้องเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนคหบดีแน่ๆ

"วีรบุรุษไม่พูดถึงอดีต ผมไม่สนใจว่าก่อนหน้านี้โรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งจะได้อันดับสุดท้ายหรือไม่ ผมรู้แค่ว่า การแข่งขันไตรภาคีปีนี้ โรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งจะต้องเป็นที่จับตามองที่สุดแน่นอน"

เย่เชียนซิงไม่ได้สุภาพเพราะอีกฝ่ายเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนคหบดีแต่อย่างใด ยิ้มน้อยๆ พูด

"บังอาจ! แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับผู้อำนวยการของพวกเราแบบนี้!"

เด็กหนุ่มอายุราว 16-17 ปีที่ยืนอยู่หลังผู้อำนวยการโรงเรียนคหบดีตะโกนด้วยความโกรธ

"เป็นอะไร ผู้อำนวยการของพวกแกมีตาสามดวงหรือมีขาสี่ขาหรือไง ทำไมพวกเราถึงพูดกับเขาไม่ได้?"

ซูถีลาโต้กลับอย่างไม่กลัวเกรง ถ้าเป็นเรื่องเถียง ดูเหมือนนอกจากเซี่ยหลิวซิงคนนั้นแล้ว ไม่มีใครเถียงชนะซูถีลาได้

อืม... เย่เชียนซิงเป็นข้อยกเว้น

"แก..." แน่นอน เด็กหนุ่มจากโรงเรียนคหบดีพูดไม่ออกทันที

"นักเรียนโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งเก่งแต่ปากหรือ จะเป็นมังกรหรือหนอน ต้องใช้พลังพิสูจน์ ไปกันเถอะ วิทยาลัยหมาป่าสงครามมากันหมดแล้ว"

ผู้อำนวยการโรงเรียนคหบดีหัวเราะเยาะ แล้วเดินไปอีกทาง

เย่เชียนซิงและคณะตามไปติดๆ

"นั่นคือผู้อำนวยการโรงเรียนคหบดี หลัวเหวยเลี่ยน พวกที่ตามหลังเขามาน่าจะเป็นนักเรียนที่จะเข้าร่วมการแข่งขัน แต่น่าเสียดายที่ดูไม่ออกว่าพวกเขามีพลังแค่ไหน"

ผู้อำนวยการหวังพูดกับเย่เชียนซิงและคนอื่นๆ

"ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องรู้ เพราะไม่ว่าพวกเขาจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่เก่งเท่าพวกเรา"

เย่เชียนซิงและซูถีลาพูดพร้อมกัน

ผู้อำนวยการหวังได้แต่ยิ้ม หวังว่าพวกเขาจะมีพลังจริงๆ ไม่ใช่แค่คุยโว

ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงลานกว้างของโรงเรียนคหบดี เมื่อเทียบกับโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งแล้ว ขนาดใหญ่กว่ามาก

ตอนนี้บนลานมีคนนั่งอยู่มากมาย ทั้งนักเรียนโรงเรียนนี้ และนักเรียนจากวิทยาลัยหมาป่าสงครามที่มาเชียร์ นักเรียนโรงเรียนมัธยมเจียงหนานที่หนึ่งก็หาที่นั่งของตัวเอง

เย่เชียนซิงยังพบว่าบนเวทีสูง มีแถวที่นั่งวางอยู่

ผู้อำนวยการทั้งสามโรงเรียนนั่งอยู่ที่นั่น นอกจากผู้อำนวยการแล้ว ยังมีบุคคลสำคัญมากหน้าหลายตาของเมืองเจียงหนานมาดูการแข่งขันด้วย

ในนั้นกว่าครึ่งเป็นหน้าคุ้น

รวมถึงเซี่ยหลิวหยุน ประธานสมาคมผู้ควบคุมวิญญาณเมืองเจียงหนาน ซูหง หัวหน้าเมืองนักรบรับจ้าง และบรรดาผู้มีอิทธิพลที่เคยมาขอความช่วยเหลือที่สตูดิโอสร้างเทพ

แม้แต่พี่ฉู่ซงที่เพิ่งเจอเมื่อวานก็อยู่ที่นั่น

แต่คิดดูก็ปกติ วิทยาลัยหมาป่าสงครามเป็นโรงเรียนในสังกัดกองทัพ ฉู่ซงเป็นหัวหน้าหน่วยรบพิเศษ คงเคยเรียนที่วิทยาลัยหมาป่าสงครามมาก่อน

ดังนั้นการมาดูการแข่งขันจึงเป็นเรื่องปกติ

ข้างๆ ฉู่ซงมีชายชราอายุราว 60 กว่าปีนั่งอยู่ แม้จะอายุมากแล้ว แต่บุคลิกไม่แพ้คนวัยกลางคน ทั่วร่างแผ่พลังบารมี

พลังบารมีแบบนี้ เย่เชียนซิงเคยรู้สึกได้จากตัวฉู่ซงเช่นกัน นี่เป็นพลังบารมีเฉพาะของทหาร

ชายชราคนนี้ คงเป็นผู้บังคับบัญชาที่ฉู่ซงพูดถึงสินะ