บทที่ 5 : เทียนฮุนฝานเติมเต็มด้วยวิญญาณร้ายซอมบี้ยี่สิบดวง

อู่ผิงลุกขึ้นยืน เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ร่วงลงบนพื้น

เขายืนเปลือยกายอยู่ที่นั่น ก้มมองรูปร่างของตัวเอง และรู้สึกถึงพลังร่างกายที่อยู่ภายใน เสียงหัวเราะอันเหิมเกริมดังก้องในความมืด

ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณต่างแข็งแกร่ง

ประกอบกับพลังดูดซับพลังงาน ถ้าไม่ใช่เขาแล้วใครจะครองความยิ่งใหญ่ได้?

ไม่ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้มีพลังพิเศษในโลกนี้ หรือนักบำเพ็ญเพียรในโลกเซียน อู่ผิงก็มีข้อได้เปรียบมากมายราวกับห้วงเหว

"ถึงฝ่ายมืดจะต้านทานการโจมตีทางจิตวิญญาณไม่ได้ แต่ข้าก็เป็นนักบำเพ็ญเพียรนะ!"

"การโจมตีทางจิตวิญญาณ? น่าขัน!"

บึ้ม!!!

หมัดหนึ่งทุบลงบนผนัง กำแพงคอนกรีตเสริมเหล็กพังทลายลงทันที

แต่บนมือของเขาไม่มีแม้แต่รอยขาวปรากฏ

ร่างกายยังเก็บสะสมแรงสะท้อนจากการทุบกำแพงเอาไว้ด้วย

หากอู่ผิงต้องการ ก็สามารถปลดปล่อยออกมาผ่านการสัมผัสทางร่างกายได้ทุกรูปแบบ

"ตัวเองคงกลายเป็นเครื่องจักรกลถาวรไปแล้ว"

จู่ๆ เขาก็นึกถึงประโยคของกัปตันอเมริกา: "ฉันสามารถเล่นกับนายได้ทั้งวัน"

ร่างกายหายวับไปจากที่เดิมในพริบตา

แม้ว่าพลังร่างกายของอู่ผิงจะน่าสะพรึงกลัว

แต่เขากลับไม่อยากออกล่าซอมบี้ต่อ

ถ้าฆ่าตอนนี้ก็เสียเปล่า

รอเขากลับไปเติมพลังวิญญาณให้เต็มก่อน ค่อยกลับมาล่าซอมบี้

อู่ผิงไม่เคยเป็นคนชอบความสิ้นเปลือง

ผลึกซอมบี้ใช้เสริมร่างกายและเพิ่มพลังพิเศษ เลือดใช้ฝึกวิชาเพลิงเลือด วิญญาณใช้ปรับสมดุลพลังวิญญาณและหลอมเข้าธงวิญญาณ

ทุกส่วนที่ใช้ประโยชน์ได้ต้องไม่สูญเปล่า

ใครจะรู้ว่าอู่ผิงเป็นคนประหยัด

"ดูเหมือนว่าต่อไปตัวเองคงต้องเดินทางสายมารแล้ว"

อู่ผิงพูดขณะนั่งสวมใส่เสื้อผ้าบนเตียง

ถ้าทางธรรมะสามารถใช้วิธีเหล่านี้เพิ่มพลังได้ อู่ผิงก็ยอมรับได้

แต่เป็นไปได้หรือ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้

แม้จะรู้สึกดีกับตัวเอง แต่อู่ผิงก็ไม่ได้หลงตัวเอง

เมื่อเทียบกับศิษย์ทั่วไป เขาแข็งแกร่งจริง แต่ถ้าให้เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งที่เหนือกว่าสักหน่อย

อู่ผิงก็ทำอะไรไม่ได้

การดูดซับพลังมีขีดจำกัด

ต้องผ่านการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและเสริมด้วยผลึกซอมบี้ จึงจะทะลวงขีดจำกัดนี้ได้

ค่ำคืนเงียบสงัด

อู่ผิงแทบไม่ต้องออกแรงก็ก้าวเข้าสู่ขั้นอิ่งหลิงที่หก

แม้แต่ตอนพุ่งทะยานถึงขั้นอิ่งหลิงที่เจ็ด ร่างกายก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดจากพลังวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์

นี่คือข้อดีของการมีพรสวรรค์และคุณสมบัติที่เพิ่มขึ้น

แต่เพื่อคุณภาพของพลังวิญญาณและการพัฒนาในอนาคต

อู่ผิงจึงหยิบธงวิญญาณออกมา คว้าวิญญาณซอมบี้ที่ดิ้นรนสองดวงมาบดเคี้ยวใส่ปาก

"รสชาติไม่เลว..."

ค่ำคืนยังอีกยาวไกล

และยังมีขั้นตอนสำคัญที่รอให้อู่ผิงทำให้สำเร็จ

นั่นคือการเปลี่ยนวิญญาณซอมบี้ในธงวิญญาณให้กลายเป็นวิญญาณร้ายที่ควบคุมได้จริง

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องยาก

สำหรับอู่ผิงที่มีคุณสมบัติเพิ่มขึ้นอย่างมาก

อาจกล่าวได้ว่าง่ายด้วยซ้ำ

แค่ต้องใช้เวลาค่อยๆ ทำเท่านั้น

ใช้ทุกอย่างให้คุ้มค่าที่สุด นี่คือปณิธานของอู่ผิงทั้งชาตินี้และชาติก่อน

"ธงวิญญาณ ขึ้น!!"

ร่ายคาถาพลางชี้นิ้ว

ธงวิญญาณลอยขึ้นกลางอากาศ

ในพริบตา หมอกดำม้วนตลบ วิญญาณซอมบี้อันน่าสะพรึงกลัวปรากฏบนธงวิญญาณ แสดงด้านดุร้ายของพวกมันไม่หยุด

ร่ายคาถามากมายใส่ลงในธงวิญญาณ

การหลอมวิญญาณยี่สิบดวงในคราวเดียว ทำให้พลังวิญญาณของอู่ผิงลดลงอย่างรวดเร็ว

แต่ความคืบหน้าก็เร็วมาก

วิญญาณซอมบี้ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นวิญญาณร้าย

วิญญาณธรรมดาไม่มีพลังทำร้ายคน

ต้องกลายเป็นผีถึงจะลอยเร่ร่อนได้ สร้างความเสียหายโดยตรงทั้งต่อร่างกายและจิตวิญญาณ

แค่เจ้านายออกคำสั่ง พวกมันก็จะพุ่งเข้าใส่ราวกับสุนัขหิวโหย ฉีกศัตรูตรงหน้าเป็นชิ้นๆ

และเมื่อเทียบกับวิญญาณทั่วไป วิญญาณซอมบี้เหล่านี้มีพลังทำลายล้างมากกว่า แถมยังแข็งแกร่งกว่าไม่ใช่น้อย

ฟ้าเริ่มสาง

วิญญาณทั้งหมดถูกหลอมเสร็จสิ้น

ยื่นมือ ธงวิญญาณบินมาอยู่ในมือ

อู่ผิงสะบัดอย่างแรง

เมื่อใส่พลังวิญญาณเข้าไป ธงวิญญาณพลันขยายใหญ่ขึ้นในทันที สูงกว่าอู่ผิงไม่น้อย

สะบัดเบาๆ หมอกดำม้วนตลบ เสียงคำรามดังก้อง วิญญาณร้ายผุดขึ้นจากหมอกดำไม่หยุด ลอยวนเวียนในห้อง ดูน่าสะพรึงกลัว ทั้งลึกลับน่ากลัวแบบผีและดุร้ายแบบซอมบี้

"ของวิเศษชั้นเยี่ยม!!!"

เรียกวิญญาณร้ายที่ลอยวนกลับคืน

สีหน้าของอู่ผิงซีดเซียวเล็กน้อย

การปล่อยพลังวิญญาณต่อเนื่อง โดยเฉพาะงานละเอียดแบบนี้ ส่งผลกระทบต่อจิตใจมาก

แต่วันนี้เขาคงนอนไม่ได้

ยังต้องไปทวงหนี้

และอู่ผิงยังวางแผนจะลงเขาไปทำภารกิจด้วย

ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากลงเขาไปทำภารกิจหรอก

แต่ต้องหาหยกวิญญาณ ยาลูกกลอน พวกนี้ล้วนจำเป็นสำหรับการบำเพ็ญเพียร

ผลึกซอมบี้ก็ดี แต่แค่เสริมร่างกายและเพิ่มพลังพิเศษเท่านั้น

ไม่สามารถช่วยให้อู่ผิงยกระดับขั้นได้

การบำเพ็ญเพียรคือหนทางที่ถูกต้อง หากต้องการอายุยืนยาว ก็ต้องบำเพ็ญเพียร

ทั้งการล่าซอมบี้และการหลอมธงวิญญาณล้วนเพื่อการบำเพ็ญเพียร

จึงห้ามสับสนระหว่างเป้าหมายและวิธีการ

อีกเหตุผลหนึ่งคือ ถ้าเขาอยู่ในสำนักเลือดฝนตลอด จะอธิบายหลายอย่างไม่ได้ เช่น วิชาดูดวิญญาณที่เขาฝึก ซึ่งมีบันทึกไว้

คำถามก็คือ พลังวิญญาณบริสุทธิ์ในร่างอู่ผิงมาจากไหน?

การชำระพลังวิญญาณต้องดูดวิญญาณ แล้ววิญญาณมาจากไหน?

อู่ผิงฆ่าใครมา?

ไม่มีเลย

นี่มันน่าสงสัยชัดๆ

แล้วยังเรื่องร่างกายของเขาอีก

ความแข็งแกร่งระดับนี้มาจากไหน?

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นปัญหา

ตอนนี้มีวิชาหลักแล้ว อุปกรณ์วิเศษก็สามารถเพิ่มพลังได้ด้วยการดึงวิญญาณจากซอมบี้ในโลกหายนะ

มีวิชาโจมตีทั้งวิชาเพลิงเลือด ร่างกาย และพลังพิเศษ

อู่ผิงตอนนี้เป็นนักรบหกด้านเลยทีเดียว

แค่บินไม่ได้เท่านั้น นอกนั้นทำได้หมด

แล้วทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วย?

หาภารกิจสักอย่างออกไปข้างนอก อยู่ข้างนอกสักพัก แล้วค่อยกลับมา

ถึงตอนนั้นแค่หาข้ออ้างสักอย่าง ยุคนี้ใครบ้างจะไม่มีโชคลาภบ้างล่ะ ใช่ไหม?

ถ้ามีคนอยากฆ่าชิงทรัพย์ก็สู้ไป สู้ไม่ไหวก็หนีไปโลกหายนะ รอแข็งแกร่งพอแล้วค่อยกลับมาสู้ต่อ

รุกก็ได้ถอยก็ดี

ช่างดีจริงๆ

ถ้าระหว่างนั้นไม่มีอะไรผิดพลาด ก็แค่กลับมาส่งภารกิจเรียบร้อย แล้วขอเข้าเป็นศิษย์ชั้นใน พอได้สถานะศิษย์ชั้นใน ก็กลับไปตระกูลอู่กวาดหยกวิญญาณอะไรพวกนั้น ถึงอย่างไรอู่ผิงก็ไม่มีความผูกพันกับตระกูลนั้น ไม่ให้ก็ฆ่า!

เขาเป็นผู้ฝึกมาร จะต้องมาพูดเหตุผลด้วยหรือ?

บางทีคนภายนอกอาจพูดว่าเขาฆ่าล้างตระกูลเพื่อตัดขาดจากโลกีย์ จิตใจแน่วแน่เสียด้วย

ก็เขาเป็นผู้ฝึกมารนี่นา

ส่วนพ่อแม่ของร่างเดิมก็ต้องดูแลบ้างแหละ

แต่ไม่ต้องมากนัก

ให้พวกเขามีชีวิตที่สุขสบายและปลอดภัยหนึ่งชาติก็พอ

แค่นี้อู่ผิงก็ทำได้

(จบบท)