บทที่ 372 : เสียงระเบิดน่าสะพรึงดังกึกก้องในท้องฟ้า ราวฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิหลังเมฆตะกั่ว!
ราวกับฟ้าผ่าเมฆ เปล่งเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวจนแก้วหูสั่น สายฝนมากมายแตกกระจายเป็นละอองในชั่วพริบตา! เคร้ง เคร้ง! ท้องฟ้าหมื่นจั้ง เมฆตะกั่วก่อตัว สายฟ้าพลิ้ว กระแสไฟฟ้าแผ่ซ่าน! เสียงฟ้าร้องครั้งที่สองดังขึ้น แต่ก็ยังสู้แรงระเบิดครั้งแรกไม่ได้! ทั้งลานหยกขาวตกอยู่ในความเงียบสงัดในชั่วขณะนั้น สายฝนกระหน...
