บทที่ 31 แสงแห่งความเข้าใจ
บทที่ 31 รุ่งเช้า มู่หรงฟู่เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาอาลัยอาวรณ์ของเสี่ยวหลงหนี่ว์ [ธิดามังกร] เขาใช้พลังวิชาตัวเบาเหินฟ้าข้ามภูผา ร่างในชุดขาวบริสุทธิ์พลิ้วไหวดุจสายลม ดาบยาวสะพายอยู่ด้านหลัง ดูสง่างามจนยากจะบรรยาย หากมีผู้ใดเห็นเข้า อาจนึกว่าเป็นเซียนจากสรวงสวรรค์ลงมาจุติ เมื่อคิดถึงแวว...
