บทที่ 299 เขาถูกทิ้งไว้ (ฟรี)

โวลเดอมอร์สูญเสียการรับรู้ลมหายใจของดัมเบิลดอร์ ซึ่งหมายความว่าเขาสูญเสียความรู้สึกถึงตำแหน่งของดัมเบิลดอร์ไปอย่างสิ้นเชิง แน่นอนว่าสถานการณ์ในตอนนี้ถูกสร้างขึ้นโดยหลิน เซียวและแฮร์รี่ร่วมกัน

เมื่อพบโวลเดอมอร์ก่อนหน้านี้ หลิน เซียวรู้สึกเพียงว่าพลังของโวลเดอมอร์แข็งแกร่งมาก แต่ไม่เคยมองว่าโวลเดอมอร์เป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง เพราะเขารู้จักพลังทั้งหมดที่โวลเดอมอร์มีและวิธีหลบหลีกและเอาชนะพลังเหล่านั้น แต่ตอนนี้ เขาไม่แน่ใจอย่างสิ้นเชิง

เพราะมนุษย์ต้นไม้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับโวลเดอมอร์ เขารู้สึกได้ว่าพลังของมนุษย์ต้นไม้ในตัวโวลเดอมอร์นั้นแข็งแกร่งมาก อย่างน้อยจากจุดที่เห็นในตอนนี้ พลังของโวลเดอมอร์แข็งแกร่งกว่าที่เขารู้จักก่อนหน้านี้มากกว่าสามเท่า

เมื่อพบกันอีกครั้งในครั้งนี้ พลังการตรวจจับของหลิน เซียวแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก ดังนั้นเขาจึงรู้สึกได้ชัดเจนว่าตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน โวลเดอมอร์กำลังซ่อนพลังของเขาไว้ เมื่อโวลเดอมอร์มาถึงระดับปัจจุบัน ความตกใจของหลิน เซียวก็เป็นที่คาดเดาได้

ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของโวลเดอมอร์ถึงขนาดนี้ ด้วยพลังของดัมเบิลดอร์ เมื่อเผชิญหน้ากับโวลเดอมอร์และผู้เสพความตายของเขา แม้จะไม่สามารถชนะได้ แต่ก็คงไม่มีปัญหาในการหลบหนี

อย่างไรก็ตาม พลังของโวลเดอมอร์แข็งแกร่ง แต่ตั้งแต่ต้น หลิน เซียวอยู่ในความมืด เขาอยู่ในความสว่าง และเขาไม่มีเจตนาร้าย

นอกจากนี้ โวลเดอมอร์ก็รู้สึกถึงพลังของหลิน เซียว และพลังในตัวเขาแตกต่างไปบ้าง

ความคล้ายคลึงกันนั้นยาวนาน และจิตใจก็อิจฉา

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หลิน เซียวสามารถพาดัมเบิลดอร์ออกจากมือของโวลเดอมอร์ได้

"ตามฉันมา!"

โวลเดอมอร์มองหลิน เซียวด้วยสายตาดุร้าย ร่างกายของเขาโยกเล็กน้อย และเขากลับสู่ท่าทางที่เป็นเหมือนตอนที่หลิน เซียวเห็นเขาก่อนหน้านี้

ไม้กายสิทธิ์ของโวลเดอมอร์ชี้ไปที่ผู้เสพความตายทั้งสี่คนที่อยู่ด้านหลังเขา ทำลายแรงกดดันของหลิน เซียวที่มีต่อพวกเขา และส่งพวกเขาออกจากการควบคุมของหลิน เซียว

เขาถูกทิ้งไว้ให้จัดการกับหลิน เซียวตามลำพัง

โลกเวทมนตร์เป็นสถานที่ที่คนอ่อนแอและคนแข็งแกร่งล่าเหยื่อที่อ่อนแอกว่ามาโดยตลอด

ทุกวัน มีคนมากมายตายโดยไม่ได้ต่อสู้กัน

โวลเดอมอร์เป็นผู้ส่งสารที่แข็งแกร่งที่สุดที่กลับมาจากนรกภูมิ

เขาฟื้นฟูพ่อมดที่ตายเหล่านี้ขึ้นมาใหม่ และพ่อมดเหล่านั้นก็กลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่จงรักภักดีที่สุดของเขา

ผู้เสพความตายทั้งสี่คนที่อยู่ด้านหลังเขาคือมากที่สุด หลิน เซียวและแฮร์รี่อาจจะสามารถซ่อนพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ แต่ดัมเบิลดอร์ที่ถูกพิษไม่สามารถทำได้ ดัมเบิลดอร์มีร่องรอยพลังงานที่โวลเดอมอร์ทิ้งไว้ และเมื่อผู้เสพความตายทั้งสี่จากไป พวกเขาจะพบแฮร์รี่และดัมเบิลดอร์ในไม่ช้า

และเมื่อถึงตอนนั้น หลิน เซียวจะไม่มีโอกาสครั้งที่สองในการช่วยดัมเบิลดอร์จากคนพวกนี้

โวลเดอมอร์ไม่ได้รับพลังทั้งหมดของมนุษย์ต้นไม้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถมองเห็นหลิน เซียว แต่หลิน เซียวที่ซ่อนตัวอยู่ตลอดเวลาสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวทุกอย่างของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

หลิน เซียวรู้ดีว่าการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และจุดประสงค์ของเขาไม่ใช่การฆ่าโวลเดอมอร์ในครั้งเดียว แต่เป็นการช่วยดัมเบิลดอร์

เมื่อเห็นผู้เสพความตายทั้งสี่หลบหนีไป หลิน เซียวแค่นเสียงเย็นชา ที่แท้ก็ต้องการล่อให้เขาโจมตีนี่เอง

หลิน เซียวรู้ว่าสถานะการล่องหนในตอนนี้คือการป้องกันที่ดีที่สุดของเขา และเมื่อเขาปรากฏตัวในสายตาของโวลเดอมอร์และผู้เสพความตายเหล่านี้ เขาจะไม่มีโอกาสหลบหนี

หลิน เซียวยังรู้ด้วยว่าไม่มีทางที่จะยืนนิ่งอยู่อย่างนี้ได้ และดัมเบิลดอร์ก็ไม่สามารถทนได้นาน

เขาต้องพาดัมเบิลดอร์ไปยังที่ปลอดภัยโดยเร็วที่สุดเพื่อรักษาบาดแผล

ดังนั้น ให้ดัมเบิลดอร์ออกไปโดยเร็วที่สุด หลิน เซียวพูดกับแฮร์รี่ว่า "แฮร์รี่ นายพาดัมเบิลดอร์ไปก่อน ฉันจะหยุดโวลเดอมอร์และพวกนั้นไว้สักพัก แค่นายพาดัมเบิลดอร์กลับไปที่ห้องทำงานของครูใหญ่ที่ฮอกวอตส์ โวลเดอมอร์จะไม่มีวันตรวจพบการมีอยู่ของพวกนาย ไปเถอะ!"

แฮร์รี่มองโวลเดอมอร์ที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และถามด้วยความกังวล "แล้วนายล่ะ จะทำยังไง?"

หลิน เซียวยิ้มบางๆ หยิบไม้กายสิทธิ์ทั้งสองอันในมือออกมา "นายไม่เชื่อใจฉันหรือไง? อย่าลืมสิ ฉันไม่ใช่หลิน เซียวคนเดิมแล้ว แม้ว่าโวลเดอมอร์จะมีพลังของมนุษย์ต้นไม้ แต่เขาก็ไม่ใช่มนุษย์ต้นไม้สักหน่อย และถึงแม้วันนี้ฉันจะไม่สามารถเอาชนะโวลเดอมอร์ได้ แต่ฉันก็จะไม่มีปัญหาในการหนีจากเขาอย่างแน่นอน"

"แล้วก็อย่าลืมสิ ฉันมีวิธีที่จะทำให้เขาจับฉันไม่ได้"

แฮร์รี่มองความภาคภูมิใจในดวงตาของหลิน เซียว และรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เขาควรลังเล หลิน เซียวมีไม้กายสิทธิ์ กริชฟีนิกซ์ และระบบการบีบบังคับ เป็นไปไม่ได้ที่โวลเดอมอร์จะต้องการฆ่าเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถในการปรับตัวของหลิน เซียวเหนือกว่าโวลเดอมอร์และผู้เสพความตายของเขามาก

"ได้ หลิน เซียว ฉันจะพาครูใหญ่ไปก่อน"

"ให้เวลาฉัน 15 นาที ฉันจะกลับมาหานายใน 15 นาที"

หลังพูดจบ แฮร์รี่ที่แทบจะหมดสติ ก็ไม่สนใจอะไรอีกและมุ่งหน้าไปทางฮอกวอตส์

น้ำหนักตัวทั้งหมดของดัมเบิลดอร์อยู่บนร่างของแฮร์รี่ แต่สมรรถภาพทางร่างกายของแฮร์รี่ในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าเมื่อสองเดือนก่อนมาก

แฮร์รี่พยุงดัมเบิลดอร์และรีบจากไป

เมื่อแฮร์รี่จากไป เขาเหลือบมองหลิน เซียวอีกครั้ง และหลิน เซียวเข้าใจว่าแฮร์รี่จะไม่ทิ้งเขาไว้ที่นี่ตามลำพัง แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะโวลเดอมอร์ได้ แต่หลังจาก 15 นาที เขาจะต้องได้รับความช่วยเหลืออย่างแน่นอน และพวกเขาเคยอยู่ใต้ต้นไม้ฟีนิกซ์เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

หลังจากแฮร์รี่และดัมเบิลดอร์จากไป หัวใจของหลิน เซียวก็สงบลง เขามองโวลเดอมอร์ที่กำลังเข้ามาใกล้และพูดในใจว่า โวลเดอมอร์ วันนี้ฉันจะจัดการกับนายให้ดี แต่ฉันอยากรู้ว่านายแข็งแกร่งแค่ไหนในตอนนี้?

ภายใต้การกดดันของหลิน เซียวและแฮร์รี่ โวลเดอมอร์แน่นอนว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในฝั่งของพวกเขา

ไม่มีอะไรที่สามารถตรวจจับได้ ซึ่งทำให้โวลเดอมอร์หงุดหงิด และเขาก็คำราม "โจมตีเลย! เมื่อฉันบังคับให้เขาปรากฏตัว พวกนายต้องให้พลังทั้งหมดแก่ฉัน! วันนี้ต้องเอาชีวิตของดัมเบิลดอร์มาให้ฉันให้ได้!"

"ครับ!"

ผู้เสพความตายทั้งสี่คนในตอนนี้ไม่ได้น้อยหน้าโวลเดอมอร์เลย

ตั้งแต่พวกเขาอยู่กับโวลเดอมอร์ พวกเขามักจะอยู่เหนือคนหมื่นคนเสมอ

แม้แต่พวกขยะที่ปล่อยออกมาจากปีศาจก็ยังสุภาพเมื่อเห็นพวกเขา แต่วันนี้พวกเขาถูกเด็กน้อยสองคนเข้าถึงตัว

ในตอนนี้ มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งถูกพวกเขาฆ่าโดยตรง

ความเกลียดชังในใจของพวกเขา แม้จะฉีกร่างทั้งสองคนเป็นชิ้นๆ ก็ไม่อาจระบายความโกรธได้

ผู้เสพความตายทั้งสี่แสดงสีหน้าดุร้าย และหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาพร้อมกัน พร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

และทั้งหมดนี้ ทั้งหมดถูกมองเห็นโดยหลิน เซียว พวกนายอยากจะโจมตีฉันงั้นหรือ? ได้เลย! วันนี้ฉันจะพาพวกนายบางคนมาฝึกทักษะของฉัน และให้พวกนายได้เห็นพลังที่แท้จริงของฉัน!

สูดหายใจลึก หลิน เซียวสามารถรู้สึกถึงลมหายใจของแฮร์รี่ที่ห่างออกไปเรื่อยๆ แล้ว เขาหยิบไม้กายสิทธิ์และกริชฟีนิกซ์ออกมา เขาได้ใช้พลังของต้นไม้ฟีนิกซ์ไปแล้วหนึ่งครั้งวันนี้ แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้สึกถึงการสูญเสียมากนัก

ด้วยพลังของต้นไม้ฟีนิกซ์ที่ค่อยๆ รวมตัวที่ปลายไม้กายสิทธิ์ ไม้กายสิทธิ์ได้เปลี่ยนจากสีดำเป็นสีทอง