บทที่ 29 จิตใจชั่วร้าย สมควรตาย!

"ผู้อาวุโสหลี่ ผาฉีหลินคืออะไรหรือคะ?" ซือซือพูดขณะเก็บรวบรวมไข่มังกรเทิงหลง

"ผาฉีหลินเป็นหนึ่งในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ภายในแดนลับหิมะบิน มีชื่อเสียงเทียบเท่าหอคอยโพธิ์"

"ผาแห่งนี้มีคุณสมบัติพิเศษที่สามารถช่วยให้ผู้คนเข้าใจแก่นแท้ของกฎเกณฑ์ ทั้งยังมีบันทึกการรับรู้จากเหล่าผู้แข็งแกร่งที่เคยบรรลุแก่นแท้ที่นี่..." หลี่มู่โจวยิ้มพลางเล่าประวัติของผาฉีหลินให้ซือซือฟัง

"เป็นสถานที่วิเศษถึงเพียงนี้เลยหรือ?"

"ถ้าได้เข้าใจแก่นแท้ล่ะก็ คงจะยอดเยี่ยมมาก..." ซือซือตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

"แก่นแท้งั้นหรือ?"

"เจ้าคิดว่าการบรรลุแก่นแท้มันง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ?"

"ตลอดประวัติศาสตร์ของแดนลับหิมะบิน มีคนมากมายที่เข้าใจรูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้ แต่ไม่มีใครสักคนที่สามารถตื่นรู้แก่นแท้ได้โดยตรง"

หลี่มู่โจวเคาะศีรษะซือซือเบาๆ อดขำไม่ได้กับท่าทางของเด็กสาว

"อ่า..."

"ถึงอย่างนั้นข้าก็อยากลองดู"

"ผู้อาวุโสหลี่ พวกเรารวบรวมไข่มังกรได้ครบทั้งสิบสามฟองแล้ว รวมถึงทรัพยากรพวกนี้ด้วย..."

ซือซือและหลิวเย่ถือแหวนเก็บของที่ยังไม่ถูกทำลายไว้ในมือ

หลี่มู่โจวมองดูคร่าวๆ แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ "พวกเจ้าเก็บไว้เถอะ ตามข้ามา"

"ขอบคุณผู้อาวุโสมาก"

ซือซือและหลิวเย่ดีใจจนยิ้มแก้มปริ การได้ติดตามผู้อาวุโสหลี่ทำให้พวกเขาสุขสบายไม่น้อย ช่างเป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน

ผาฉีหลินเป็นภูเขาสูงหมื่นจั้ง ทอดยาวนับพันลี้

เมื่อหลี่มู่โจวมาถึง ที่นี่มีผู้คนแน่นขนัดแล้ว คาดว่ามีไม่ต่ำกว่าหลายแสนคน

"ช่างน่าอัศจรรย์"

"ไม่รู้ว่าท่านเทพหิมะบินนำภูเขานี้มาจากที่ใด..."

หลี่มู่โจวลงจอดข้างทะเลสาบแห่งหนึ่ง เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนี้ก็ทำให้ความเข้าใจในกฎเกณฑ์เพิ่มขึ้นอย่างมาก แก่นแท้น้ำแข็งระดับเจ็ดของเขาก็มีทีท่าจะก้าวหน้า

ขณะเดียวกัน บนภูเขายังมีร่องรอยต่างๆ มากมาย ทั้งรอยดาบ รอยหอก รอยกระบี่ รอยขวาน และอื่นๆ...

ร่องรอยแต่ละชนิดล้วนแฝงไว้ด้วยรูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้

โดยทั่วไป รูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้จะเริ่มจากธาตุพื้นฐานห้าประการ ได้แก่ ทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน

แก่นแท้แบ่งเป็นระดับ นั่นคือระดับคุณภาพ

ธาตุพื้นฐานทั้งห้าล้วนอยู่ในระดับเก้า หากรวมสองธาตุระดับเก้าขั้นสูงสุดเข้าด้วยกัน ก็จะกลายเป็นระดับแปด เช่น แก่นแท้น้ำไฟ แก่นแท้ทองไฟ แก่นแท้ดินไม้ เป็นต้น

เหนือธาตุพื้นฐานทั้งห้า ยังมีแก่นแท้อีกมากมาย เริ่มต้นที่ระดับเจ็ด เช่น แก่นแท้น้ำแข็ง แก่นแท้สายฟ้า แก่นแท้ลมเร็ว และอื่นๆ..

แค่รูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้ธาตุพื้นฐาน ทั้งประเทศหนานเจาก็มีไม่กี่คนที่เข้าใจ ส่วนผู้ที่สามารถเข้าใจรูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้ระดับเก้าขึ้นไปได้โดยตรง ล้วนเป็นอัจฉริยะทั้งสิ้น

กู่ชิงหานกินไข่เซวียนหยางเพียงฟองเดียวก็เข้าใจรูปแบบเบื้องต้นของแก่นแท้น้ำแข็งระดับเจ็ด...

แก่นแท้ระดับหก ล้วนเกิดจากการรวมตัวของระดับเจ็ด

ส่วนระดับห้าขึ้นไป ยิ่งน่าสะพรึงกลัว...

สำหรับแก่นแท้ระดับหนึ่งในตำนานนั้น ตลอดประวัติศาสตร์ของดินแดนหลิงเซียวรวมกันยังมีไม่กี่คน ผู้ที่เข้าใจแก่นแท้ระดับนี้ได้ล้วนมีคุณสมบัติของเซียน

สถานที่แห่งนี้มีประโยชน์กับหลี่มู่โจวไม่น้อย

เพียงแค่จิตใจสงบนิ่ง แก่นแท้น้ำแข็งก็มีแนวโน้มจะก้าวหน้าไปสู่ระดับที่สูงขึ้น หากโชคดีอาจถึงขั้นเข้าใจถึงระดับสูงสุดเลยทีเดียว

"อ้า?"

"กู่ชิงเฉี่ยน?"

ในชั่วพริบตา หลี่มู่โจวรู้สึกถึงพลังคุ้นเคย นั่นคือกู่ชิงเฉี่ยน

"พวกเจ้ารับรู้กันที่นี่"

"ข้าจะไปแป๊บหนึ่ง"

หลี่มู่โจวพูดกับซือซือทั้งสองคนก่อนจะรีบมุ่งไปยังอีกด้านของผาฉีหลิน

"ของที่ข้าเฉียนเสือซูซูต้องการ ต้องได้มา!"

"พูดมากอีก จะสับพวกเจ้าเป็นชิ้นๆ ไปเลี้ยงสุนัข!"

"ฮ่าๆ น้องเล็กพูดถูก ให้เวลาพวกเจ้าสามลมหายใจ ไม่งั้นจะสับเป็นชิ้นๆ ไปเลี้ยงสุนัข"

"พวกเจ้าเคยได้ยินชื่อสำนักฝูถูของพวกข้าหรือไม่?"

"พวกเจ้าทำเกินไปแล้ว" กู่ชิงเฉี่ยนมองชายสองคนหญิงหนึ่งตรงหน้าด้วยความโกรธ "หินวิเศษไฟน้องฉินซืออินกับข้าพบก่อน เหตุใดจึงต้องเป็นของเจ้า?"

หญิงสาวในชุดรัดรูปสีม่วงที่อยู่ข้างกู่ชิงหานพูดอย่างองอาจ "ใช่ คนมากมายเห็นกับตา บนผาฉีหลินมีหินมากมาย ทำไมไม่บอกว่าทั้งหมดเป็นของเจ้าเลยล่ะ?"

ฉินซืออิน ธิดาคนโตของตระกูลฉินแห่งเมืองเฮ่อซานในประเทศหนานเจา หลังเข้าสู่แดนลับก็ร่วมเดินทางกับกู่ชิงเฉี่ยน วันนี้เมื่อมาถึงผาฉีหลิน ทั้งสองพบหินวิเศษไฟที่สามารถเพิ่มพลังอาคมธาตุไฟ นับเป็นหินวิเศษที่ดีทีเดียว

แต่เด็กสาวผมหางม้าคู่ตรงหน้ากลับข่มเหงอย่างร้ายกาจ ต้องการครอบครองมันไว้ ทั้งยังพูดจาหยาบคาย กู่ชิงเฉี่ยนย่อมไม่พอใจ

ยิ่งไปกว่านั้น เด็กสาวผู้นั้นมีพลังเพียงขั้นจิตวิญญาณสอง หากไม่ใช่เพราะพี่ชายร่วมสำนักสองคนที่อยู่ด้านหลังมีพลังขั้นจิตวิญญาณแปด พวกนางคงลงมือไปแล้ว

"พูดมากไป"

"รีบมอบให้คุณหนูเร็วเข้า"

"ไม่งั้นข้าจะถลกหน้าพวกเจ้า ปล่อยให้สุนัขป่าข่มขืน แล้วค่อยสับเป็นชิ้นๆ ไปเลี้ยงสุนัข..."

เฉียนเสือซูซูอายุยังน้อย แต่กลับมีจิตใจโหดร้าย

"เฮ้อ สองสาวงามโชคร้ายจริง จะไปหาเรื่องใครก็ได้ แต่ดันมาหาเรื่องสำนักฝูถูแห่งจักรวรรดิฮุยเยว่ของพวกเรา..."

"เฉียนเสือซูซูผู้นั้นเป็นเหลนสาวของเฉียนเสือเฟิ่งถู่ ผู้อาวุโสสูงสุดแห่งสำนักฝูถู ตั้งแต่เด็กก็ข่มเหงผู้อื่นมาตลอด พวกนางซวยแล้ว"

เนื้อหานิยายเรื่องนี้เผยแพร่เฉพาะบนเว็บไซต์ Thai-Novel และ My Novel เท่านั้น

"เมื่อครู่หินวิเศษไฟเป็นของพวกนางสองคนที่พบก่อน แต่เฉียนเสือซูซูผู้นี้กลับรังแกคนเกินไป"

"ชู่! เบาๆ หน่อย พวกเราไม่กล้าไปยุ่งกับพวกเขาหรอก..."

"......"

รอบๆ มีนักฝึกฝนจากจักรวรรดิฮุยเยว่ไม่น้อย เมื่อเห็นสถานการณ์ของกู่ชิงเฉี่ยนและฉินซืออิน ต่างก็แสดงสีหน้าเห็นใจ แต่ก็ได้แค่เห็นใจเท่านั้น

"พวกเจ้าทำเกินไปแล้ว!"

"ฆ่านักรบได้ แต่อย่าหยามศักดิ์ศรี"

"เช่นนั้น ก็สู้กันเถอะ!"

"ใช่ พวกเจ้าทำเกินไป เจ้าเด็กน้อย จิตใจโหดร้ายถึงเพียงนี้ ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ?"

กู่ชิงเฉี่ยนและฉินซืออินชักดาบพร้อมกัน พวกนางรู้ดีว่าเฉียนเสือซูซูแค่ต้องการเย้ยหยัน ต่อให้มอบหินวิเศษไฟให้ พวกนางก็คงไม่รอดไปได้อยู่ดี

"น้องหญิง พวกพี่จัดการเอง"

"ฮิๆๆ ลองทรมานก่อน แล้วค่อยปล่อยให้สุนัขข่มขืนก็ได้..."

ศิษย์ชั้นในสำนักฝูถูทั้งสองที่มีพลังขั้นจิตวิญญาณแปดกระโดดขึ้น ใช้วิชาต่อสู้โจมตีกู่ชิงเฉี่ยนทั้งสอง

เฉียนเสือซูซูเป็นเหลนสาวของเฉียนเสือเหรินถู่ ผู้เฒ่าผู้ทรงพลังขั้นเที่ยวเซียนสี่ขั้นสุดยอด หากพวกเขาทำให้เฉียนเสือซูซูพอใจ อนาคตย่อมรุ่งโรจน์แน่นอน

เรื่องเช่นนี้ พวกเขาทำมาไม่น้อย ในเขตสำนักฝูถูนั้นยิ่งทำตามใจชอบ แม้มาถึงแดนลับหิมะบินก็ยังไม่สำนึกเลยแม้แต่น้อย

กู่ชิงเฉี่ยนอายุ 25 ปี พลังขั้นจิตวิญญาณเจ็ด ฉินซืออินอายุ 24 ปี พลังขั้นจิตวิญญาณห้า แม้ทั้งสองจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์ชั้นในสำนักฝูถูทั้งสอง แต่ก็ไม่หวั่น

ยอมตายในการต่อสู้ดีกว่าถูกทำให้อับอาย

อย่างไรก็ตาม ศิษย์หนุ่มทั้งสองแห่งสำนักฝูถูยังไม่ทันได้เข้าใกล้กู่ชิงเฉี่ยน ก็ถูกแสงดาบอันน่าสะพรึงกลัวทะลุกลางหน้าผาก กลายเป็นศพเย็นเฉียบนอนอยู่บนพื้น

ฉัว——

ร่างอันสง่างามของหลี่มู่โจวปรากฏตรงหน้ากู่ชิงเฉี่ยน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

กู่ชิงเฉี่ยนเห็นใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของหลี่มู่โจว ร้องอย่างดีใจ "ท่านผู้อาวุโสหลี่ ท่านมาแล้ว!"

หล่อถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

เขาคือผู้อาวุโสที่กู่ชิงเฉี่ยนพูดถึงหรือ?

ดูเหมือนเขาจะอายุน้อยกว่าข้าเสียอีก?

ฉินซืออินเห็นร่างของหลี่มู่โจว ตกตะลึงเล็กน้อย ในสมองผุดภาพเรื่องราวมากมายที่กู่ชิงเฉี่ยนเล่าให้ฟังตลอดทาง...

เฉียนเสือซูซูก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน รีบบีบทำลายแผ่นหยกชิ้นหนึ่ง พลางพูดอย่างดุร้าย "กล้าดีนัก ฆ่าพี่ชายร่วมสำนักของข้า เจ้าตายแน่! ข้าจะสับพวกเจ้าเป็นชิ้นๆ ไปเลี้ยงสุนัข..."

ก่อนที่เฉียนเสือซูซูจะพูดจบ หลี่มู่โจวก็ตวาดเสียงเย็น "เด็กน้อย จิตใจชั่วร้าย สมควรตาย!"

เหตุการณ์เมื่อครู่ หลี่มู่โจวเห็นทั้งหมด

"ปากใหญ่นัก!"

"กล้าแตะต้องเหลนสาวของข้าแม้แต่เส้นผมเดียว ลองดู!"

ตูม——

ในอากาศ เสียงฟ้าร้องดังก้อง พลังกดดันของผู้แข็งแกร่งขั้นเที่ยวเซียนสี่ถาโถมมา ทำให้ผู้ชมทั้งหมดสีหน้าเปลี่ยนไป

(จบบท)