บทที่ 195 การพบกันของทั้งสองครอบครัว (ฟรี)

บทที่ 195 การพบกันของทั้งสองครอบครัว (ฟรี)

วันอาทิตย์ เป็นวันนัดพบกันระหว่างครอบครัวเย่และครอบครัวถง

สิ่งที่เย่ชวนไม่คาดคิดคือ ตามหลังครอบครัวถงสามคนมาอีกคน ที่แท้คือคุณตาของถงเหยา

"คุณตา?" เย่ชวนก็ตกใจเมื่อเห็นคุณลุงหวัง

คุณลุงหวังดูเขินๆ ยิ้มแหยพลางพูด "ฉันแวะมาดูหน่อย..."

"แล้วคุณยายล่ะครับ?"

"วันนี้แกมีธุระ"

ถงเหยาเข้ามากระซิบ "คุณตาได้ยินว่าคุณสร้างชั้นหนังสือเต็มผนัง อยากมาดูมานานแล้ว"

เย่ชวนยิ้มถาม "คุณยายมีธุระจริงๆ หรือ?"

ถงเหยาปิดปากหัวเราะ "คุณยายบอกว่า เป็นการพบกันของผู้ปกครองทั้งสองฝ่าย แกไม่หน้าด้านเหมือนคุณตาที่มาร่วมวงด้วย"

ดูเหมือนจะรู้ว่าพูดถึงตัวเอง ใบหน้าคุณลุงหวังแดงขึ้นมา

เย่ชวนยิ้มเชิญทุกคนเข้าลานบ้าน คุณลุงหวังไม่เคยอยู่หอพักใหญ่ ไปบ้านลูกเขยลูกสาวก็ไม่กี่ครั้ง จึงสนใจสภาพในลานบ้านมาก

เฉียนปู้กุ้ยกำลังแบกเบ็ดจะไปตกปลา เห็นคนเข้ามามากมายก็ตกใจ

"น้องเย่ อาจารย์ถง?"

"ลุงสาม ไปตกปลาหรือครับ?" เย่ชวนยิ้มทักทาย

"สวัสดีค่ะอาจารย์เฉียน" ถงเหยาก็ทักทายตาม

พ่อแม่ถงและคุณลุงหวังก็พยักหน้าทักทายอีกฝ่ายอย่างสุภาพ แล้วเดินเข้าไปในลานกลาง

พอเข้าลานกลาง เย่ชวนก็เห็นฉินหวายหรูกำลังซักผ้าที่อ่าง ไม่สนว่าน้ำจะเย็นในฤดูหนาว ไท้จู้ก็ถือเสื้อผ้าสองสามชิ้น เข้าไปข้างๆ เธอ แกล้งทำท่าซักไปด้วย

ทั้งสองคนกำลังคุยกันสนุก เย่ชวนพาทุกคนเดินเข้าไป

เสียงคุยหยุดกะทันหัน ไท้จู้มองคนที่เข้ามา ตาเกือบถลน

เนื่องจากวันนี้เป็นวันนัดคุยเรื่องวันแต่งงาน ถงเหยาแต่งหน้านิดหน่อย เธอที่สวยงามอยู่แล้ว ยิ่งดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล

ไท้จู้รู้สึกว่าฉินหวายหรูที่อยู่ข้างๆ ไม่น่าสนใจแล้ว ถงเหยามีความเย้ายวนในความบริสุทธิ์ และมีความบริสุทธิ์ในความเย้ายวน ทำให้เขามองจนตาค้าง

มองถงเหยาที่แต่งตัวสวยงาม ฉินหวายหรูรู้สึกปวดใจ ดูการให้ความสำคัญของพวกเขา แล้วนึกถึงตอนตัวเองแต่งงาน ช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน

เธอก็เคยไปดูบ้านของเย่หลังตกแต่งใหม่ อายุป่านนี้ยังไม่เคยเห็นการตกแต่งหรูหราขนาดนี้ พื้นไม้พาลิแซนเดอร์ไม่มีฝุ่นแม้แต่นิดเดียว ระบบทำความร้อนใต้พื้นไม่เพียงสะอาด ยังรักษาอุณหภูมิได้สูงมาก

เย่ชวนไม่สนใจทั้งสองคน พาทุกคนเดินเข้าบ้านอย่างร่าเริง

เย่หย่งซุ่นกำลังช่วยภรรยาทำอาหาร ได้ยินเสียงจอแจข้างนอก ก็รู้ว่าเป็นญาติฝ่ายเจ้าสาวมาแล้ว รีบเช็ดน้ำที่มือแล้วออกไปต้อนรับ

แต่เห็นในกลุ่มมีคนแก่คนหนึ่งปะปนมาด้วย เขาก็แปลกใจ ชะลอฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว

เย่ชวนก้าวไปข้างหน้า รีบแนะนำ "พ่อครับ นี่คุณพ่อคุณแม่ของเหยา นี่คุณตาของเหยา" แล้วแนะนำพ่อของตัวเองและแม่ที่เพิ่งออกมาให้ทุกคนรู้จัก

เย่หย่งซุ่นและหลิวเยว่สามีภรรยารีบก้าวไปทักทายคุณลุงหวัง แล้วยิ้มต้อนรับพ่อแม่ถง

ทั้งสองครอบครัวคุยกันสั้นๆ ที่หน้าประตู แล้วเข้าบ้าน

เย่หย่งซุ่นเดินนำหน้า แนะนำให้ทุกคนฟัง ชี้ห้องทิศตะวันออกบอกว่าเป็นห้องของเย่ชวน แล้วเชิญทุกคนเข้าไปนั่งในห้องทิศตะวันตก

คุณลุงหวังกระวนกระวายอยากเข้าไปดูชั้นหนังสือในห้องของเย่ชวนที่ได้ยินมา แต่ก็ไม่เหมาะที่จะแยกตัวไปก่อน ได้แต่ตอบรับไปอย่างนั้น พลางชำเลืองมองไปทางห้องทิศตะวันออก

เย่ชวนกับถงเหยาเห็นท่าทางของคุณตา ก็อดขำไม่ได้

หลิวเยว่คุยไปสักพัก ก็ไปทำอาหารต่อในครัว ถงเหยาก็ตามไปช่วย เย่ชวนอยากพาคุณลุงหวังไปดูห้องตัวเอง แต่นึกได้ว่าพ่อไม่เก่งเรื่องเข้าสังคม จึงต้องนั่งอยู่ข้างๆ

ถงโหย่วเซิงกับหวังยี่ซิ่วพอใจครอบครัวเย่มาก ตอนคุยกับหลิวเยว่ก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายเข้าอกเข้าใจ ไม่ใช่คนที่จะรังแกลูกสะใภ้

โดยเฉพาะการตกแต่งบ้านของครอบครัวเย่ ทำให้ทั้งสองพยักหน้าเห็นพ้อง เคยเห็นคนอยู่หอพักใหญ่มามาก แต่ยังไม่เคยเห็นใครปูพื้นบ้านแบบนี้มาก่อน

เพียงแต่ในบ้านนอกจากวิทยุและพัดลมแล้ว ไม่เห็นเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่น แม้แต่จักรเย็บผ้าก็ไม่มี

เย่ชวนดูเหมือนจะเห็นความสงสัยของพ่อแม่ในอนาคต จึงพูดว่า "ลุงป้าครับ วันนี้หลังจากกำหนดวันแต่งงานแล้ว ผมจะรีบจัดการเรื่องจักรเย็บผ้าและเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆ"

ถงโหย่วเซิงโบกมือ "เสี่ยวชวน เราไม่ถือเรื่องพวกนั้นหรอก เจ้าเพิ่งเริ่มทำงาน เงินก็คงไม่มาก ต้องทำตามกำลัง"

หวังยี่ซิ่วช้อนตามองสามี แต่ก็ไม่พูดอะไร

เย่ชวนพูด "ลุงป้าครับ ทั้งคูปองและเงินผมเตรียมพร้อมแล้ว ท่านทั้งสองวางใจได้"

ตอนนี้คุณลุงหวังอดไม่ไหวพูดขึ้น "เสี่ยวชวน เรื่องรายละเอียดค่อยคุยกันหลังอาหาร พาฉันไปดูห้องนายก่อน!"

เย่ชวนหัวเราะ ลุกขึ้นพยุงคุณลุงหวัง "คุณตาครับ ผมพาไปดูเดี๋ยวนี้"

เย่หย่งซุ่นรู้สึกสงสัย พ่อแม่ยังไม่ได้พูดอะไร ทำไมคุณลุงถึงรีบร้อนอยากไปดูห้องที่จะเป็นห้องหอของคู่บ่าวสาวขนาดนี้

ถงโหย่วเซิงกับหวังยวี่ซิวก็ลุกขึ้น เดินตามหลังทั้งสองไป