ตอนที่ 300
ตอนที่ 300
หมวกพยัคฆ์คำราม(ระดับเทพ): หมวก
เลเวล: 30
มานา +100
จิตใจ +100
อัตราการโจมตีติดสถานะผิดปกติ +30
เสียงคำรามแห่งพยัคฆ์: ทุกครั้งที่โจมตีระยะประชิด จะคำราม ทำให้ศัตรูที่อ่อนแอติดสถานะหวาดกลัว
ดาเมจที่ทำกับศัตรูที่หวาดกลัวเพิ่มขึ้น 20%
หนึ่งในชุดเซ็ตห้าเทพ พอรวบรวมครบก็จะได้ผลลัพธ์ที่แข็งแกร่ง...
เสื้อพรางกาย(ระดับเทพ): เกราะ
เลเวล: 30
พลัง +200
ความแข็งแกร่ง +50
ภูมิต้านทานกายภาพ +50
หลอมรวมร่าง: ถ้าหยุดนิ่ง จะกลืนไปกับสภาพแวดล้อมโดยอัตโนมัติ
การโจมตีครั้งแรกหลังจากหลุดจากสถานะนี้ จะทำให้ศัตรูมึนงง ขยับไม่ได้
หนึ่งในชุดเซ็ตห้าเทพ พอรวบรวมครบก็จะได้ผลลัพธ์ที่แข็งแกร่ง...
“เป็นชุดเซ็ตทั้งสองชิ้น!” พอดูค่าสถานะของอุปกรณ์ระดับเทพสองชิ้นในกระเป๋า เทียนเต๋าก็ถอนหายใจ ไม่คิดว่าบอสสองตัวในหมู่บ้านมังกรบินจะดรอปชิ้นส่วนชุดเซ็ตห้าเทพ แบบนี้เขาก็มีสามชิ้นแล้ว... อีกแค่สองชิ้นก็รวมเซ็ตได้
“เร็วมาก” แม้แต่เทียนเต๋าก็ยังไม่คิดว่าการดรอปอุปกรณ์ครั้งนี้จะราบรื่นขนาดนี้ อยากได้อะไรก็ได้
“พรสวรรค์ของฉันก็ไม่ได้พัฒนานี่?” เทียนเต๋ามองพรสวรรค์ของตัวเอง ก็ยังเป็น “อัตราดรอป 100%” ไม่ได้กลายเป็น “ดรอปตามใจ”
“หรือว่าบอสเลเวล 30 ขึ้นไป จะมีโอกาสดรอปชุดเซ็ตระดับเทพในร่างทุกตัว แล้วฉันก็แค่ทำให้มันดรอปออกมา?” เขาคิดได้อย่างรวดเร็ว ถ้าบอสเลเวล 30 ขึ้นไปทุกตัว มีโอกาสดรอปชุดเซ็ตระดับเทพ บวกกับพรสวรรค์ “อัตราดรอป 100%” ของเขา ก็เท่ากับดรอปแน่นอน
“มีเรื่องดีๆ แบบนั้นด้วย?” เทียนเต๋าคิด แล้วยิ้ม ถ้าแบบนั้นก็จะปล่อยบอสพวกนั้นไปไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องฆ่าบอสเลเวล 30 ขึ้นไปให้หมด!
ดังนั้น ทั้งวันเทียนเต๋าก็เอาแต่ฆ่าบอส แต่ก็ไม่ได้ราบรื่น บางทีก็เจอบอสที่ยังไม่เกิด อีกอย่าง ที่ทำให้เขาเสียดายก็คือ อุปกรณ์ระดับเทพที่ดรอปหลังจากนั้น ไม่มีชิ้นส่วนชุดเซ็ตห้าเทพ ถึงจะดรอปชุดเซ็ตระดับเทพ ก็เป็นเซ็ตอื่น พอฆ่าบอสไปเจ็ดตัว ฟ้าก็เริ่มมืด เทียนเต๋าก็กลับมาที่เมืองนิรันดร์
“ดูเหมือนชิ้นส่วนชุดเซ็ตห้าเทพที่เหลือ จะไม่ได้อยู่ที่นอกประตูเมืองตะวันออก” ไม่อยู่ที่นอกประตูเมืองตะวันออก งั้นก็ไปดูที่อื่น รอบๆ เมืองนิรันดร์เป็นป่า มีที่เก็บเลเวลเยอะแยะ เลเวล 30 ก็มียี่สิบห้าที่ วันนี้เทียนเต๋าไปแค่เจ็ดที่ ยังเหลืออีกสิบแปดที่ ถ้าอยากจะฆ่าบอสที่เหลือ อย่างน้อยก็ต้องอีกสามสี่วัน
“ก็พอดีเลย” เทียนเต๋าครุ่นคิด อีกสี่วันก็ถึงเวลาเปิดร้านใหม่แล้ว ชุดเซ็ตระดับเทพที่เหลือ ก็เอามาตั้งโชว์ที่ร้าน มีชุดเซ็ตระดับเทพทั้งชุด ต้องทำให้ร้านดังแน่ๆ
ผ่านไปหนึ่งคืน เช้าวันต่อมา เทียนเต๋าก็ออกไปนอกเมือง หามอนสเตอร์ตามปกติ ครั้งนี้ไปที่นอกประตูเมืองตะวันตก แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้ดูเหมือนจะซวยกว่า บอสหกตัวในรายชื่อ มีตั้งห้าตัวที่ไม่อยู่... ไม่ต้องเดา ก็รู้ว่าโดนคนอื่นฆ่าไปแล้ว พอเจอเรื่องบอสไม่อยู่ เทียนเต๋าก็โมโห เขานึกถึงกิลด์ล่าเสือที่เคยเจอ “ไม่ใช่ว่าบอสที่นี่จะโดนกิลด์ล่าเสือยึดไปหมดแล้วหรอกหรอ?” คิดได้ดังนั้น เขาก็เลยโทรหาเทียนเสี่ยวหลิง
“พี่หลิง พี่มีเบอร์หัวหน้ากิลด์ล่าเสือไหม?”
“เธอจะติดต่อเขาทำไม?” เทียนเสี่ยวหลิงถามอย่างสงสัย
“ผมอยากจะถามเขาว่า บอสนอกเมืองโดนกิลด์ล่าเสือฆ่าไปหมดรึเปล่า” เทียนเต๋าเบะปาก
“หา?” เทียนเสี่ยวหลิงตกใจ “ช่วงนี้นายฆ่าบอสนอกเมืองอยู่เหรอ?”
“ใช่” เทียนเต๋าพยักหน้า “ช่วงนี้ร้านใหม่กำลังจะเปิด ผมก็เลยมาหาบอสเพิ่มของเข้าร้านน่ะ”
“…” เทียนเสี่ยวหลิงพูดไม่ออก มีใครเขาเพิ่มของแบบนี้บ้าง? คนอื่นเขาไปรับของที่ร้านค้า แต่นายกลับ... ไปหามอนสเตอร์นอกเมือง รับของ เพิ่มของ!
“ฉันก็ไม่รู้” พอยิ้มแห้งๆ เสร็จ เทียนเสี่ยวหลิงก็ส่ายหน้า “แต่พี่หลี่น่าจะมี”
“ใครครับ?” เทียนเต๋ารีบถาม
“พี่หลี่ หัวหน้าลี่หลานหลาน แห่งกิลด์เพลิง” เทียนเสี่ยวหลิงอธิบาย
“อ๋อ...” เทียนเต๋าถึงบางอ้อ นึกถึงนักธนูหญิงที่เคยเจอ ว่าแต่ เธออาชีพอะไรนะ?
“สุซาคุ... นกเพลิง!” เขานึก แล้วก็นึกถึงคำพูดของหัวหน้าอู่ หัวหน้าลี่หลานหลาน ใช้ธนูยิงปีศาจต้นไม้ตาย ความสามารถสุดยอดมาก แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเลเวลเท่าไหร่แล้ว?
“งั้นพี่ช่วยถามให้หน่อยสิ” เทียนเต๋าพูด
“ได้” ไม่นาน เทียนเสี่ยวหลิงก็ส่งเบอร์มาให้ เทียนเต๋าโทรไป ก็มีคนรับสาย
“เป็นหัวหน้าเหลียง แห่งกิลด์ล่าเสือใช่ไหมครับ?”
“ใช่”
“ช่วงนี้ กิลด์ล่าเสือฆ่าบอสที่เขตตะวันตกไหมครับ?” เทียนเต๋าถามตรงๆ
“พวกเราหรอ?” เหลียงหูอึ้งไป สงสัย “นายเป็นใคร?”
“เทียนเต๋าครับ”
“อ๋อ ไม่ได้ฆ่า” เหลียงหูตอบอย่างหนักแน่น เขารู้จักเทียนเต๋ามานานแล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้รู้จักกันสนิท พลาดโอกาส แถมเขายังไม่คิดว่าเทียนเต๋าจะโทรมาหาเขา แต่น่าเสียดายที่เรื่องที่ถามไม่เกี่ยวกับเขา พลาดโอกาสในการผูกมิตรอีกแล้ว!
“ไม่ใช่พวกคุณ?” เทียนเต๋าแปลกใจ นึกว่ากิลด์ล่าเสือที่เชี่ยวชาญการฆ่าบอส จะไปเฝ้าฆ่าบอสตามที่ต่างๆ ไม่คิดว่าเหลียงหูจะบอกว่าไม่ใช่พวกเขา แถมยังหนักแน่นมาก
“ใช่ ไม่ใช่พวกเรา” เหลียงหูส่ายหน้า พูดอย่างขมขื่น “นอกประตูเมืองตะวันตกไม่ใช่ที่ของพวกเรา กิลด์ล่าเสือพวกเราไม่ไปฆ่าบอสที่นั่นหรอก”
“แล้วเป็นที่ของใคร?” เทียนเต๋าอยากรู้
“กิลด์เพลิง”
“…” เทียนเต๋าพูดไม่ออก ที่แท้คนที่ฆ่าบอสไปก็คือหัวหน้าลี่หลานหลาน แห่งกิลด์เพลิง รู้งี้ไปหาเธอโดยตรงก็สิ้นเรื่อง
“ขอโทษที่รบกวน”
“ไม่เป็นไร” พอวางสาย เขาก็ส่งข้อความให้เทียนเสี่ยวหลิง “ขอเบอร์หัวหน้าลี่หน่อยสิ”
“ทำไม?”
“เป็นกิลด์เพลิงที่ล่าระแวกนั้นอยู่ครับ”
“…” เทียนเสี่ยวหลิงก็พูดไม่ออก แต่ก็รีบส่งเบอร์มาให้ ไม่นาน เทียนเต๋าก็โทรหาลี่หลานหลาน
