ตอนที่ 185
ตอนที่ 185
ย่านธุรกิจใจกลางเมืองใหญ่ ในตึกสำนักงานแห่งหนึ่ง
หยางเสี่ยวไห่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ใช้นิ้วพิมพ์แป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เขียนประกาศรับสมัครงานเสร็จ
มีเลขาฯ วัยกลางคนคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขา
เลขาฯ คอยแนะนำเขา แต่ก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น ปรับฟอนต์ ระยะห่างระหว่างตัวอักษร
“ลุงหลิว แบบนี้ได้ไหมครับ?”
หยางเสี่ยวไห่ถามลุงหลิวที่ยืนอยู่ข้างๆ
ลุงหลิวใส่สูท แต่งตัวเหมือนคนทำงาน
เขาเป็นคนทำงานจริงๆ เคยเป็นรองประธานบริษัท Fortune 500
ถ้าไม่ใช่หยางเสี่ยวไห่ให้เงินเดือนเยอะ เขาก็คงไม่มาทำงานที่บริษัทเล็กๆ แห่งนี้ แถมยังเป็นเลขาฯ
หลิวหยินขมวดคิ้ว “คุณหยาง นายให้เงินเดือนเยอะไปไหม?”
หลิวหยินทำงานมา 20 ปี เคยเป็นผู้บริหารระดับสูงในบริษัทหลายแห่ง แต่ไม่เคยเจอบริษัทที่ให้เงินเดือนเยอะขนาดนี้
มองดูประกาศรับสมัครงาน เขาก็รู้สึกแปลกใจ
“ลุงหลิว อาจารย์ผมบอกว่า การที่เราเปิดบริษัท เรื่องสำคัญที่สุดก็คือหาเงิน แต่เรื่องสำคัญรองลงมาก็คือ ห้ามเอาเปรียบพนักงาน”
หยางเสี่ยวไห่พูด
หลิวหยินอยากรู้เรื่องอาจารย์ของหยางเสี่ยวไห่มานานแล้ว
อาจารย์แบบไหน ถึงให้เงินเขาเยอะแยะ ให้เขาเปิดบริษัทซอฟต์แวร์?
ตอนนี้ตลาดซอฟต์แวร์ แทบจะเต็มแล้ว บริษัทใหม่ๆ แทบจะไม่มีที่ยืน
หยางเสี่ยวไห่พูดต่อ “อีกอย่าง ผมไม่ได้ให้เยอะขนาดนั้น พนักงานต้อนรับเงินเดือนขั้นต่ำ 1 หมื่นหยวน วิศวกรซอฟต์แวร์เงินเดือนขั้นต่ำ 2 หมื่นหยวน มีค่าคอมมิชชั่น ทำตามกฎหมายแรงงาน ก็ไม่ได้เยอะเกินไป”
หยางเสี่ยวไห่ไม่เคยทำงาน เลยไม่ค่อยรู้เรื่องการบริหารบริษัท
ดังนั้น ตอนที่เขาเขียนประกาศรับสมัครงาน ก็เลยมองในมุมของลูกจ้าง
เขาคิดว่า ให้เงินเดือนเยอะขนาดนี้ ทุกคนต้องตั้งใจทำงาน ร่วมใจกัน บริษัทถึงจะพัฒนาอย่างรวดเร็ว
หลิวหยินมองดูดวงตาที่เป็นประกายของหยางเสี่ยวไห่ ในใจก็รู้สึกชื่นชม
ถึงแม้ว่าหยางเสี่ยวไห่จะเป็นพวกโลกสวย แต่ตอนเด็กๆ ใครๆ ก็เป็นแบบนั้น
พอเห็นหยางเสี่ยวไห่ เขาก็เหมือนเห็นตัวเองในอดีต รู้สึกสนิท
สูดหายใจเข้าลึกๆ เขาพูดว่า
“คุณหยาง นายให้เงินเดือนเยอะขนาดนี้ พนักงานต้องตั้งใจทำงานแน่ๆ แต่มนุษย์มันซับซ้อน เราไม่เพียงแต่ต้องมีน้ำใจ ยังต้องมีกฎของบริษัท ผ่อนหนักผ่อนเบา บริษัทถึงจะอยู่ได้นาน”
หยางเสี่ยวไห่ฟังแล้วก็ครุ่นคิด
“เรื่องกฎของบริษัท ก็รบกวนลุงหลิวช่วยแล้วกันนะครับ”
หลิวหยินยิ้ม “นี่เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”
……
ม่อซงพึ่งเรียนจบ
ในยุคที่นักศึกษามีเยอะแยะ เรียนจบก็ตกงาน เป็นเรื่องจริง
เขาพึ่งเรียนจบ ก็หางานไม่ได้
มีบริษัทที่รับสมัคร รับ “บัณฑิตจบใหม่ มีประสบการณ์ 2 ปี”
เวรเอ๊ย!
บัณฑิตจบใหม่จะมีประสบการณ์ 2 ปีได้ไง?
บางทีเขาก็อยากจะลากเจ้าของบริษัทพวกนั้นมาตบ ดูว่าสมองพวกนั้นทำมาจากอะไร?
ถึงได้มีข้อแม้แบบนี้
เขาเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย เดินไปที่สวนสาธารณะ นั่งลงบนเก้าอี้ เปิดมือถือ หางาน
หางานไปเรื่อยๆ
บริษัทหลายแห่งมีข้อแม้ที่ดี แต่จริงๆ แล้วเป็นของปลอม แค่โฆษณา
เมื่อก่อนเขาไม่รู้ ตอนนี้โดนหลอกมาหลายครั้ง ก็รู้แล้ว
ตอนนี้เขาแค่อยากหางานที่เงินเดือนไม่เยอะ ผ่านช่วงลำบากหลังเรียนจบไปก่อน
ไม่ได้จริงๆ เขาก็จะไปส่งอาหาร
แต่นี่เป็นทางเลือกสุดท้าย เขาจะลองหางานดูก่อน
ทันใดนั้น เขาก็เห็นประกาศรับสมัครงานอันหนึ่ง
พอเห็นข้อมูลนี้ เขาก็หยุด
“ปลอม ต้องปลอมแน่ๆ!”
“ข้อแม้ดีขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้หรอก!”
เขาเลื่อนผ่านไปเลย
……
หยางเสี่ยวไห่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน กำลังวางแผน
หลี่เหิงให้เขาเปิดบริษัทซอฟต์แวร์ หาเงิน แถมยังให้โปรแกรม “จักรวาล” มา ให้เขาเอาไปหาเงิน
เขาดูโปรแกรม “จักรวาล” แล้วก็รู้สึกทึ่ง
โปรแกรม “จักรวาล” สุดยอดมาก แม้แต่เขาก็ยังทำไม่ได้
แต่เขาเข้าใจ พอไท่ชูเปิดเผยโค้ดพื้นฐาน เขาก็ใช้เวลา 1 วันทำความเข้าใจ
ตอนนี้ให้เขาทำโปรแกรม “จักรวาล” เขาก็ทำได้ แต่มันเป็นงานใหญ่ เขาอาจจะต้องใช้เวลาครึ่งปีถึงจะทำได้
“จะทำโปรแกรมอะไรดี?”
หยางเสี่ยวไห่นั่งเหม่อลอย
เขาเลื่อนดูวิดีโอสั้นๆ เห็น Streamer สาวสวยหลายคน คนดูใน Live ไม่ถึง 10 คน แต่ก็ยัง Live ทุกวัน เขาก็เลยคิดอะไรขึ้นมาได้
“Streamer สาวสวยพวกนี้ใช้แอพแต่งรูป หลอกคนดู ถึงจะมีคนดูแค่ 10 กว่าคน แต่เดือนหนึ่งก็อาจจะหาเงินได้เป็นแสน โลกนี้เป็นอะไรไปแล้ว?”
“ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงสังคมนี้!”
หยางเสี่ยวไห่ยิ้ม หัวเราะ
“ได้โปรแกรมแรกแล้ว ฉันจะสร้างแอพ ‘ลบแอพแต่งรูป’”
แอพแต่งรูปสุดยอดมาก ทำให้คนมากมายหลงใหลในภาพลวงตา
ใน Live ดูสวย แต่จริงๆ แล้วอาจจะเป็นคนที่ทั้งดำ ทั้งขี้เหร่
ทำให้คนมากมายใช้ชีวิตอยู่ในโลกของแอพแต่งรูป
หยางเสี่ยวไห่ทนไม่ได้มานานแล้ว เชื่อว่ามีคนมากมายที่ทนไม่ได้เหมือนกัน
เขาจะสร้างแอพ “ลบแอพแต่งรูป” เปิดเผยความจริง ต้องเป็นที่นิยมแน่ๆ
“ฮี่ๆ ฉันจะสร้างโครงสร้างโปรแกรมก่อน ส่วนโค้ดก็ให้ร่างแยกไท่ชูทำ”
ตั้งแต่ได้ร่างแยกไท่ชู AI ที่แข็งแกร่ง หยางเสี่ยวไห่ก็เหมือนมีตัวช่วย
เขาแค่ทำโครงสร้างหลัก ออกแบบ ส่วนการเขียนโค้ดก็ให้ร่างแยกไท่ชูทำ
แถมยังทำเร็วมาก 1 ชั่วโมงเท่ากับทีม 100 คนทำงาน 1 เดือน
เหมือนโปรแกรมโกง
เขาใช้เวลาครึ่งวันทำโครงสร้างหลัก แล้วก็ให้ร่างแยกไท่ชูทำต่อ ส่วนเขาก็มาดูเว็บไซต์หางาน
ผ่านมานานแล้ว ไม่มีใครมาสมัครงานเลย ทำให้เขารู้สึกสงสัย
ข้อแม้ดีขนาดนี้ ทำไมไม่มีใครมา?
เขาไม่เข้าใจ
ตอนนั้นเอง
หลิวหยินก็เดินเข้ามา พูดว่า
“คุณหยาง มีคนมาสมัครงาน นายจะไปดูไหม?”
มีคนมาสมัครงาน? หยางเสี่ยวไห่ตื่นเต้น รีบลุกขึ้นยืน
“ครับ ผมไปดู!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมภาษณ์งานคนอื่น รู้สึกกังวล
