【เรือนจำเซลล์พิศวง】 บทที่ 550 เอิร์ล

ย้อนกลับไปในคืนที่แล้ว

ฮั่นตงอยู่ในห้องนอนเพียงลำพัง

วันสุดท้าย เขาไม่ได้ฝึกฝนหรือเรียนรู้อะไรอีกแล้ว แค่พักผ่อนให้เต็มที่ก็พอ ในเวลาเดียวกัน เขายังต้องคุยเรื่องหนึ่งให้ลงตัว - เรื่องที่ต้องเตรียมการไว้ล่วงหน้า

ในห้องน้ำ

หลังอาบน้ำร้อนเสร็จ ฮั่นตงยืนอยู่หน้าตู้ในห้องน้ำ จ้องมองร่างผอมแห้งของตัวเองในกระจก

เขาหยิบมีดโกนคมกริบขึ้นมา

ไม่ใช่เพื่อโกนหนวด แต่เพื่อกรีดนิ้วเบาๆ

อย่างไรก็ตาม

เลือดไม่ได้ค่อยๆ ไหลลงอ่างอย่างที่คิดไว้

แต่กลับลอยเป็นเส้นในอากาศ พริ้วไหวและถักทอกัน

ค่อยๆ ก่อรูปเป็นศีรษะขนาดเล็กที่ฮั่นตงคุ้นเคย

ศีรษะของเอิร์ลแดงที่สวม "แว่นทรงกรวย" มีขนาดประมาณ 1/6 ของขนาดปกติ

"ฮ่าๆๆ เจ้านี่บ้ากว่าข้าอีก กล้าเก็บจิตสำนึกเล็กๆ ของข้าไว้"

เสียงหัวเราะบ้าคลั่งก้องไปทั่วห้องน้ำ

เหมือนที่มารดาของเด็มพ์ซี่ได้เห็น

ฮั่นตงตั้งใจเก็บจิตสำนึกเล็กๆ ของเอิร์ลแดงไว้ เพื่อจะได้ครอบครองคฤหาสน์แดงเลือดได้ดีขึ้น

เพราะในสายตาของฮั่นตง เครือข่ายความสัมพันธ์ที่เอิร์ลสร้างมาหลายสิบปีนั้นมีคุณค่ามหาศาล สักวันหนึ่งฮั่นตงในฐานะผู้ปกครองจะต้องได้ใช้ประโยชน์แน่นอน

อย่างไรก็ตาม

กระบวนการทำลายเมล็ดพันธุ์จะต้องฆ่าปีศาจอย่างแน่นอน

อย่างน้อยร่างกายและวิญญาณจะถูกอัศวินดูดซับ

เหตุใดเอิร์ลจึงเก็บจิตสำนึกเล็กๆ ไว้ได้ เพราะ "แว่นทรงกรวย" ที่สวมอยู่บนใบหน้าเป็นอุปกรณ์สำคัญในการรักษาชีวิตของเอิร์ล

หลังเอาชนะเอิร์ลได้

แว่นทรงกรวยถูกฮั่นตงเก็บรักษาไว้ในห้องทดลองชีววิทยา ถูกเก็บปิดผนึกไว้ เพิ่งค่อยๆ ปลดปล่อยจิตสำนึกของเอิร์ลออกมาไม่นานนี้เพื่อสื่อสารขั้นพื้นฐาน

"การคัดเลือกอัศวินพรุ่งนี้ อาจเกิดสถานการณ์พิเศษ ต้องขอความช่วยเหลือจากท่านด้วย"

"การคัดเลือกอัศวิน หืม กิจกรรมมนุษย์ที่น่าสนใจจริงๆ

แต่ข้ามีแค่จิตสำนึกเล็กๆ แม้แต่จะพยายามต่อต้านในร่างเจ้าก็ยังทำไม่ได้ แล้วจะช่วยเจ้าในยามอันตรายได้อย่างไร

หรือเจ้าจะหาร่างสืบเชื้อสายให้ข้า ให้ข้าเป็นข้ารับใช้ของเจ้า"

ฮั่นตงยิ้มและพยักหน้า "ก็ประมาณนั้น แต่ร่างกาย ผมจะสร้างให้ท่านด้วยวิธีพิเศษ เพื่อรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉิน"

เอิร์ลหัวเราะบ้าคลั่งอีกครั้ง "ฮ่าๆๆๆ ทำไมเจ้าคิดว่าข้าจะช่วยเจ้า เราเป็นศัตรูตัวฉกาจกันนะ"

"ศัตรูตัวฉกาจ? สงครามระหว่างเราจบลงแล้ว และผมเป็นผู้ชนะ ท่านก็แค่เชลยศึกของผม ดูท่าเอิร์ลแห่งคฤหาสน์แดงเลือดทนแพ้ไม่ได้สินะ"

"เชลย ช่างเป็นสถานะที่น่าสนใจ"

ฮั่นตงเสนอเงื่อนไขต่อ "ถ้าท่านยินดีช่วยเหลือผม ผมจะให้ของน่าสนใจชิ้นหนึ่ง

อวัยวะมีชีวิตที่มีคุณสมบัติ 'หัวเราะบ้าคลั่ง' เหมือนกัน ให้ท่านควบคุม"

"ของอะไร"

คุณสมบัติหัวเราะบ้าคลั่งนั้นหายากมาก

เอิร์ลผู้มี "โฉนดที่ดินเคลื่อนที่" ในระหว่างการรุกรานเผ่าพันธุ์ต่างๆ ไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตที่มีคุณสมบัติหัวเราะบ้าคลั่งชนิดที่สองมาก่อน

พอฮั่นตงพูดแบบนี้ ก็ทำให้เอิร์ลสนใจทันที

ว่าแล้ว

"แขนตัวตลก" ที่ถูกผนึกสนิทถูกนำออกมาจากพื้นที่สมอง

สถานการณ์แบบนี้ที่กำลังคุยเรื่องการซื้อขายและการครอบครองจิตสำนึก ไม่เหมาะที่จะให้แขนตัวตลกแสดงความเห็นของตัวเอง

"หืม มีจริงๆ ด้วย"

เอิร์ลรู้สึกได้ถึงคุณสมบัติหัวเราะบ้าคลั่งที่เหมือนกันจากแขนประหลาดนี้ และยังมีพลังแปลกๆ อีกอย่าง - พลังที่เขาไม่เคยเห็นนอกเมืองมาก่อน

"นี่ไม่ใช่แขนของสิ่งมีชีวิตนอกเมืองสินะ หรือว่าเป็นแขนของสิ่งมีชีวิตบางอย่างในห้วงมิติแห่งโชคชะตาที่พวกเจ้ามนุษย์เท่านั้นที่เข้าไปได้"

"ถูกต้อง ถ้าท่านยินดีร่วมมือกับผม แขนนี้จะเป็นของท่าน ใช้เป็นที่รองรับจิตสำนึกชั่วคราว

อีกอย่าง จะบอกเรื่องน่าสนใจให้ท่านเอิร์ลฟังอีกเรื่องหนึ่ง

เจ้าของแขนนี้คือเป้าหมายต่อไปของผม เป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก ระดับความบ้าคลั่งในการหัวเราะยังเหนือกว่าท่านเสียอีก

ถึงตอนนั้น พวกเราร่วมมือกันฆ่ามัน จะยกร่างทั้งหมดให้ท่านก็ได้นะ"

"หือ? คุณสมบัติหัวเราะบ้าคลั่งที่แข็งแกร่งกว่าข้าหรือ"

ดวงตาของเอิร์ลวาบแสงเลือด สนใจมาก

"ใช่ แค่ท่านยินดีลงนามในสัญญานี้ ทุกอย่างก็คุยกันได้"

ในที่สุดก็มาถึงช่วงสำคัญที่สุด

เหมือนตอนที่ฮั่นตงเคยเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาปริญญาโท ใช้นโยบายสิทธิพิเศษต่างๆ ล่อให้นักศึกษามาเป็นเครื่องมือในกลุ่มวิจัยของเขา

ตอนนี้

ฮั่นตงใช้ "ศีรษะของผู้ไร้ใบหน้า" สร้างสัญญาที่เท่าเทียมกัน

แค่เอิร์ลลงนามในสัญญานี้ ก็จะไม่เป็นอันตรายต่อฮั่นตงอย่างสิ้นเชิง และยังถูกใช้งานได้

แน่นอน ฮั่นตงในฐานะฝ่าย ข จะมอบสิทธิพิเศษในรูปแบบต่างๆ ให้เอิร์ลด้วย

"เงื่อนไขของผู้แพ้สินะ"

เมื่อเจอคำถามของเอิร์ล ฮั่นตงก็ไม่ได้หลบเลี่ยง

"ก็ประมาณนั้น ในเมื่อท่านตกต่ำถึงขั้นนี้แล้ว ยังมีทางเลือกที่ดีกว่านี้อีกหรือ

ไม่สู้ทำงานต่อกับผมไปเรื่อยๆ บางทีอาจได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ยังไงก็ดีกว่าตายไปนะ"

"ห้วงมิติแห่งโชคชะตาเป็นสิ่งที่ข้าสนใจจริงๆ

และยังมีคนที่มีคุณสมบัติหัวเราะบ้าคลั่งแข็งแกร่งกว่าข้าอีก... ได้ ต้องพาข้าไปพบผู้ที่หัวเราะบ้าคลั่งคนนั้นด้วยนะ"

ว่าแล้ว

เอิร์ลแยกเส้นเลือดหนึ่งเส้นออกมาจากใบหน้า ลงนามชื่อของเขาที่มุมล่างของสัญญา - บาร์ค ดาคซอร์ วอราคอตส์ฟอนเดียส ดาร์เลน

"แขนนั้นเป็นของท่านแล้ว ต้องการให้ผมลบจิตสำนึกข้างในไหม"

"ไม่จำเป็น ขอเลือดสักหน่อยก็พอ"

"แว่นทรงกรวย" ในฐานะกำไลข้อมือ ถูกสวมลงบนแขนตัวตลกทันที

ศีรษะของเอิร์ลกลายเป็นเลือดสด พุ่งเข้าไปในแขนทันที

บังคับลบจิตสำนึกของตัวตลกที่ยังหลงเหลืออยู่ - จิตสำนึกที่หลงเหลือของตัวตลกในอวัยวะตัด ไม่มีทางต่อต้านเอิร์ลได้แน่นอน

ค่อยๆ

"ตราหัวเราะบ้าคลั่ง" ปรากฏขึ้นบนหลังมือ

"ฮู้... สร้างความร่วมมือล่วงหน้าได้สำเร็จเสียที"

ขั้นตอนแรกของแผนการใหญ่ที่ฮั่นตงวางไว้สำเร็จแล้ว

หลังจากสร้างความสัมพันธ์ที่ถูกต้อง พอดีจะได้ลองทดสอบเอิร์ลในการคัดเลือกอัศวิน ทำการทดลองที่มีประสิทธิภาพครั้งหนึ่ง

ส่วนที่จะต้องใช้เอิร์ลจริงๆ คือในห้วงมิติแห่งโชคชะตา

ฮั่นตงต้องยืนยันความเสถียรและความสามารถใช้งานได้ของเอิร์ลก่อนเข้าไปในเมืองเดอร์รี่

เวลากลับคืนสู่ปัจจุบัน

การโจมตีครั้งที่สองที่ฮั่นตงปล่อยออกไป คือการใส่จิตสำนึกของเอิร์ลเข้าไป

ใช้พลังงานครึ่งหนึ่งสร้างร่างเลือดโรคระบาดชั่วคราวให้เอิร์ล

กลายเป็นร่างที่แข็งแกร่งที่สุดของเอิร์ลตอนมีชีวิต โจมตียมทูตโดยตรง

"นี่คือปีศาจวุฒิภาวะที่ทำให้หนวดเปลี่ยนรูปร่างได้ แต่กลับไม่มีค่ามลพิษเลย เด็กคนนี้ทำได้ยังไง"

จ้องรอยโรคระบาดเล็กน้อยที่เกิดขึ้นบนแขน

ยมทูตเริ่มจริงจังขึ้นมาหน่อย

เคียวเงินหมุนควง ตัดหัวหมาสองหัวที่โจมตีจากซ้ายขวาในทันที

เมื่อเจอเอิร์ลที่พุ่งเข้าใส่ตรงๆ

ยมทูตก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยื่นมือซ้ายที่ว่างออกไป

นิ้วหนึ่งนิ้วแตะที่หน้าผากของเอิร์ลพอดี

'วิชาต้องห้ามแห่งความตาย - โลงดำ'

ในทันที

โลงศพที่เต็มไปด้วยไม้กางเขนสีดำปิดผนึกเอิร์ลไว้ข้างใน สลายการโจมตีครั้งที่สองของฮั่นตงในความตาย

แต่ว่า

หัวหมาสองหัวที่ถูกเคียวฟันไปก่อนหน้า เพราะร่างหลักตาย

จึงแตกกระจายเป็นเลือดทันที

เลือดที่ไหลนองบนเวที พอดีผสมกับเนื้อสีดำที่เหลือจากการโจมตีครั้งแรก จิตสำนึกของเอิร์ลดูเหมือนจะย้ายไปก่อนแล้ว