บทที่ 76 – เดินท่องเที่ยว

บทที่ 76 – เดินท่องเที่ยว

มิติพระเจ้ากว้างใหญ่แค่ไหนกัน?

  คำถามนี้ ไม่มีใครสามารถตอบได้

  แม้แต่ฟางหลี่ก็เช่นกัน

  แต่จากความรู้ที่มิติพระเจ้ามอบให้ ฟางหลี่รู้ว่ามิติพระเจ้าแบ่งออกเป็นสี่เขตหลัก

  เขตที่หนึ่งคือเขตที่พักอาศัย

  เขตที่สองคือเขตการค้า

  เขตที่สามคือเขตฝึกฝน

  เขตที่สี่คือเขตบันเทิง

  เขตที่พักอาศัยคือพื้นที่สำหรับให้ผู้ส่งสารของพระเจ้าอาศัยอยู่ ถนนที่เต็มไปด้วยเสาหินพุ่งขึ้นฟ้าเรียงรายอยู่ที่นี่

  เขตการค้าเป็นพื้นที่สำหรับให้ผู้ส่งสารจากมิติต่างๆ มาทำการซื้อขายแลกเปลี่ยน

  เขตฝึกฝนเป็นพื้นที่ที่ใช้สำหรับการฝึกฝนของผู้ส่งสาร

  เขตบันเทิงก็แน่นอนว่าเป็นพื้นที่ให้ผู้ส่งสารได้พักผ่อนและผ่อนคลาย

  จุดหมายของฟางหลี่คือเขตการค้า

  ระหว่างสี่เขตมีจุดวาร์ปที่สามารถใช้เดินทางไปยังเขตต่างๆ ได้

  ฟางหลี่ตามพิกัดที่มิติพระเจ้ากำหนดไว้จนเจอจุดวาร์ปไปยังเขตการค้า

  มันเป็นประตูขนาดใหญ่

  ผู้ส่งสารของพระเจ้าหลากหลายรูปแบบเดินเข้าออกประตู ราวกับว่าพวกเขาหลอมรวมกับอากาศและหายไป บ้างก็ปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่าเหมือนเดินออกจากน้ำ ทำให้บรรยากาศดูคึกคัก

  ฟางหลี่แทรกตัวเข้าไปในฝูงชนและก้าวผ่านประตู

  เมื่อภาพเบื้องหน้าเลือนหายไป ฟางหลี่ก็ปรากฏตัวในเขตใหม่

  เสียงเอะอะโวยวายดังเข้าหูของเขาเหมือนเสียงรบกวน

  เสียงดังฉับพลันทำให้ฟางหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ

  สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขาคือพื้นที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

  แผงลอยต่างๆ เรียงรายตามแนวถนนเป็นระเบียบ มองดูแล้วน่ารื่นรมย์

  แต่การโต้เถียงระหว่างเจ้าของแผงลอยกับลูกค้ากลับทำให้ที่นี่กลายเป็นตลาดสดเต็มรูปแบบ

  “อะไรนะ? ของไร้ค่าแบบนี้ตั้ง 1,000 แต้มแลกเปลี่ยน? ทำไมไม่ไปปล้นเลยล่ะ!”

  “นี่มันแพงเกินไปไหม? ลดราคาหน่อยเถอะ!”

  “หา? ไม่ลดราคา? ถ้าไม่ลดแล้วจะมาตั้งแผงทำไม? เอาไปขายให้มิติพระเจ้าเลยสิ!”

  “ราคาตายตัว 2,000 แต้ม จะซื้อหรือไม่ซื้อก็แล้วแต่!”

  เสียงโต้เถียงคล้ายๆ กันดังอื้ออึงไปทั่วเขตการค้า เจ้าของแผงลอยเริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด ตะโกนโต้เถียงกับลูกค้าที่ต่อรองเสียงดังยิ่งกว่าตลาดสด

  ฟางหลี่อดไม่ได้ที่จะอึ้ง

  “ที่ไหนมีราคาที่นั่นก็ต้องมีการแข่งขันสินะ?”

  ถึงแม้ว่ามิติพระเจ้าจะมีไอเทมหายากมากมาย แต่ก็ไม่มีไอเทมเฉพาะจากโลกอนิเมะที่แต่ละมิติสร้างขึ้นมา

  เนื่องจากจุดประสงค์ของมิติพระเจ้าคือการให้ผู้ส่งสารเข้าสู่โลกอนิเมะที่แตกต่างกัน ดังนั้น ไอเทมที่หาได้ในโลกอนิเมะจึงไม่มีวางขายในมิติพระเจ้า

  ดังนั้น ไอเทมในมิติพระเจ้าจะเป็นไอเทมที่ใช้ได้ทั่วไป เช่น ยาฟื้นฟู หรือไอเทมพิเศษ เช่น ใบรับรองผู้รับใช้ แต่ไม่มีไอเทมเฉพาะจากโลกอนิเมะ

  ด้วยเหตุนี้ ผู้ส่งสารที่ได้ไอเทมเฉพาะจากโลกอนิเมะ หากไม่ได้ใช้เอง ก็สามารถนำมาขายให้ผู้ส่งสารคนอื่นเพื่อแลกแต้ม

  แน่นอนว่าสามารถขายให้มิติพระเจ้าได้เช่นกัน

  แต่ราคาขายให้มิติพระเจ้ามักจะเป็นครึ่งหนึ่งของมูลค่าจริง

  ผู้ส่งสารจึงไม่อยากขายให้มิติพระเจ้า

  ดังนั้น เขตการค้าจึงมีบทบาทขึ้นมา

  ในเขตนี้ ผู้ส่งสารสามารถตั้งแผงลอยเพื่อขายไอเทม หรือแม้แต่ใช้บริการของบ้านประมูลที่มิติพระเจ้าเปิดดำเนินการเอง

  หากยอมจ่ายค่าธรรมเนียมประมูล 5% ของราคาขาย ก็สามารถนำไอเทมไปประมูลได้

  แต่ถ้าไม่อยากจ่ายค่าธรรมเนียม ก็สามารถตั้งแผงขายไอเทมแลกเปลี่ยนแต้มได้ตามสะดวก

  “ที่นี่ คงต้องเดินดูรอบๆ ก่อน”

  ต้องไม่ลืมว่าตอนนี้ฟางหลี่มีแต้มแลกเปลี่ยนถึง 50,000 แต้ม

  สำหรับผู้มาใหม่ แต้มจำนวนนี้ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์

  แต่จะเก็บแต้มไว้เฉยๆ ก็มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทำ

  ผู้ส่งสารของพระเจ้าพยายามหาแต้มแลกเปลี่ยนมาเพื่อลงทุนเพิ่มพลังให้ตัวเอง

  ตอนนี้ ถึงแม้ว่าฟางหลี่จะมีคุณสมบัติเพิ่มขึ้นอย่างมากจากฉายาที่ได้รับ และยังมีแต้มเสริมคุณสมบัติอิสระเหลืออีก 10 แต้ม แต่ในด้านทักษะ นอกจากความสามารถติดตัว เขาก็มีเพียงทักษะติดตัวของนักฆ่าเท่านั้น

  ส่วนอุปกรณ์ ไม่มีแม้แต่ชิ้นเดียว

  ดังนั้น ฟางหลี่ต้องรีบใช้แต้มแลกเปลี่ยนเพิ่มความแข็งแกร่ง

  “ตอนนี้ ฉันมีเวลาพัก 10 วัน หากอยากขยายเวลาพัก ต้องจ่าย 1,000 แต้มต่อวัน แพงจนอยากด่าเลยทีเดียว”

  นั่นหมายความว่า หากฟางหลี่พักที่นี่สองเดือน แต้มทั้งหมดก็จะหมดไป

  “สิบวันต่อจากนี้ ฉันต้องไปยังโลกอนิเมะที่สอง”

  “แต้มแลกเปลี่ยนที่มี ควรจะเปลี่ยนให้เป็นพลังทั้งหมด”

  ด้วยความคิดนี้ ฟางหลี่จึงเริ่มเดินดูแผงลอยต่างๆ

  ไอเทมเฉพาะจากโลกอนิเมะของแต่ละมิติมีมากมายหลากหลายจนฟางหลี่ตื่นตาตื่นใจ

  แต่ไอเทมที่ขายบนแผงลอยส่วนใหญ่ไม่ได้มีค่ามากนัก

  ของที่ล้ำค่าจริงๆ จะไม่มีใครเอามาวางขายแบบนี้ แต่จะนำไปประมูลเพื่อไม่ให้ถูกหมายตา และยังได้ราคาสูงกว่า

  จุดหมายของฟางหลี่คือบ้านประมูลที่ตั้งอยู่ใจกลางเขตการค้า

  แต่บ้านประมูลในมิติพระเจ้าไม่เหมือนบ้านประมูลทั่วไป

  มันคือพื้นที่กว้างใหญ่ที่มีโต๊ะและเก้าอี้วางเรียงราย ดูเหมือนร้านอาหารกลางแจ้ง บรรยากาศสบายๆ

  แต่ผู้ส่งสารของพระเจ้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เหล่านี้ไม่ได้มานั่งกินดื่มพูดคุย

  พวกเขานั่งจ้องหน้าจอที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ราวกับกำลังศึกษาบางอย่าง และใช้นิ้วปัดหน้าจอไปมาเป็นระยะ

  ฟางหลี่มองดูรอบๆ ก่อนจะเลือกที่นั่งและนั่งลง

  ในวินาทีนั้นเอง หน้าจอหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของฟางหลี่

  หน้าจอนั้นคือบ้านประมูล

  “นี่มันไฮเทคจริงๆ”

  ฟางหลี่อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะทำตามคนอื่น เริ่มปัดหน้าจอ

  ทันใดนั้น ไอเทมและอุปกรณ์ต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เรียงเป็นระเบียบ แบ่งออกเป็นหมวดหมู่ให้ฟางหลี่เลือกดูตามต้องการ

  ทั้งหมดนี้คือของที่นำมาประมูล

  มีทั้งอุปกรณ์

  ไอเทม

  และแม้กระทั่งทักษะ