บทที่ 34 โอกาสอันยิ่งใหญ่ บรรพจารย์ปฏิญาณ
เสียงอันเยือกเย็นดังขึ้นจากเจี้ยนอู๋ซิน น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเฉียบคมที่แม้จะพูดเบาแต่ก็ชวนให้สะท้านใจ "เจ้าคิดว่าข้าจะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเจ้าหรือ?" ในวินาทีนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยความตระหนกปนไปด้วยความไม่อยากเชื่อ "เจ้า...เจ้ารู้ว่าข้ามีตัวตนอยู่แล้วงั้นหรือ?" เจี้ยนอู๋ซินแค่นเสียงเย็นชา รอยยิ้มเยาะปรากฏที่มุมปาก "หึ แค่เศษวิญญาณนักบุญ เจ้าคิดว่าการแอบซ่อนอยู่ในร่างของข้าจะหลุดรอดสายตาข้าไปได้หรือ?"
