บทที่ 31 ของขวัญรับศิษย์คนที่สอง: เทียนเอ๋อร์ผู้ขี้อาย
“ข้าขอเลือกข้อสอง…เป็นศิษย์ของบรรพจารย์ และรับการอบรมจากท่านไปตลอดชีวิต!” เสียงใสกังวานดังขึ้นบนยอดเขาเมฆา เสียงนั้นกังวานสะท้อนจนเหล่านกในป่าร้องระงม และสายน้ำในลำธารใสไหลผ่านก้อนหินดังก้องราวกับกำลังชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าเสียงนี้จะเป็นของเด็กหญิงที่ครอบครอง ดวงตาแห่งความสยองขวัญ แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ ราวกับนางฟ้าที่หลุดมาจากสรวงสวรรค์
