บทที่ 30 กระบี่พิฆาต!

จ้าวแห่งนิกายเทียนจี จ้องมองแม่น้ำกระบี่มังกรที่พุ่งทะลุผ่านฟากฟ้า ดวงตาเต็มไปด้วยความตะลึง ในฐานะผู้บำเพ็ญเพียรระดับ จักรพรรดิอมตะขั้นสูงสุด เขาสัมผัสได้ชัดเจนถึงพลังเจตจำนงกระบี่นับไม่ถ้วนที่ไหลเวียนอยู่ในแม่น้ำสายนี้

กระบี่มหานทีของฉู่ชวิ่นที่หลอมรวมพลังเจตจำนงทุกหยด กลับกลายเป็นอาวุธที่รุนแรงราวกับจะผ่าโลกหล้า!

"ตัดขาด!"

จ้าวหยงที่ยืนเผชิญหน้ากับกระบี่มังกร รับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลจากกระบี่ นี่ไม่ใช่กระบี่ของใครเพียงคนเดียว แต่มันคือผลรวมจากการฝึกฝนของศิษย์กระบี่ทั้งหมดในแดนศักดิ์สิทธิ์ตงหลิน

"เจ้าโกง!"

จ้าวหยงกัดฟันแน่น เขาเห็นชัดว่ากระบี่มหานทีของฉู่ชวิ่นไม่ได้ทรงพลังเพียงเพราะตัวฉู่ชวิ่น แต่เกิดจากแรงสนับสนุนของเจตจำนงนับพันที่หลอมรวมเข้าด้วยกัน ผลักดันพลังนี้ให้เหนือความสามารถปกติของฉู่ชวิ่นไปอีกขั้น

แม้จะรู้เช่นนั้น แต่เขาไม่มีทางถอย คลื่นกระบี่อันมหึมา ซึ่งก่อร่างจากหยดน้ำและพลังเจตจำนงที่เข้มข้นจนยากจะต้าน กำลังฟาดฟันลงมาจากเบื้องบน

"ร่างสัจธรรมแห่งเจินอู่!"

จ้าวหยงเปล่งพลังทั้งหมดออกมา ร่างของเขาส่องประกายทองอันเจิดจ้า แปรเปลี่ยนเป็นเปลวไฟลุกโชน ขณะเดียวกัน เสียงร้องแหลมดังกึกก้องก็มาพร้อมกับเงาร่างของเทพวิหค สามขา - ซานจูจินอู (วิหคสามขาแห่งตะวัน)

“กึกก้อง!”

เสียงร้องของวิหคสามขาดังกระหึ่ม ทำให้ทั่วฟ้าดินคล้ายจะแปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิง สายน้ำจากกระบี่มหานทีถูกไอร้อนเผาให้ระเหยกลายเป็นหมอกในพริบตา

"น่ากลัวนัก!"

เหล่าผู้ชมรอบด้านต่างมองเหตุการณ์ด้วยความตกตะลึง ตอนแรกพวกเขาคิดว่ากระบี่มหานทีของฉู่ชวิ่นนั้นน่าทึ่งจนหาผู้เปรียบได้ยาก แต่การปรากฏตัวของร่างสัจธรรมวิหคสามขาของจ้าวหยงกลับกลายเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย

“ไร้ค่า!”

ฉู่ชวิ่นยังคงสงบนิ่ง แม้ว่าน้ำในกระบี่มหานทีจะถูกเผาจนระเหยหายไปบางส่วน แต่เขาเพียงจ้องมองไปยังจ้าวหยง แล้วสะบัดมือ

“จงพิฆาต!”

ในพริบตา กระบี่มหานทีที่เคยปั่นป่วนกลับเข้าที่ ความสับสนของพลังเจตจำนงกลายเป็นการรวมศูนย์ กระบี่มังกรพุ่งลงมาอย่างไร้ปรานี

"ฉับ!"

เสียงดังกึกก้อง มังกรกระบี่ตัดผ่านคอของวิหคสามขา ทำให้ร่างอันทรงพลังของมันถูกฟันขาดในทันที

"อ๊าก!"

เสียงร้องของวิหคสามขาดังสะท้อนไปทั่ว ก่อนที่ร่างจะสลายเป็นเถ้าถ่าน

"ข้าจะต้องแพ้อีกแล้วหรือ?"

จ้าวหยงตะโกนในใจ ความภาคภูมิที่เคยมีสั่นคลอน เขารู้สึกถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่ใกล้เข้ามา ทั้งโกรธและเจ็บใจ ในอดีตเขาไม่อาจเอาชนะฉู่ชวิ่นได้ แต่เวลาผ่านมาหกสิบปี เขาทำทุกวิถีทางเพื่อไล่ตามฉู่ชวิ่น แล้วทำไมวันนี้เขายังต้องพ่ายอีก?

"ไม่ยอม! ข้าจะไม่ยอม!"

ด้วยแรงฮึดสุดท้าย จ้าวหยงระเบิดพลังทั้งหมด เขาทะลวงผ่านคอขวดเข้าสู่ระดับ จักรพรรดิอมตะขั้นที่แปด พลังที่พุ่งทะยานทำให้สนามรบเต็มไปด้วยคลื่นพลังอันน่าสะพรึง

"ร่างสัจธรรมแห่งเจินอู่!"

หลังการทะลวงผ่าน ร่างสัจธรรมใหม่ของจ้าวหยงก็ปรากฏขึ้น มันยิ่งใหญ่จนดูดกลืนพลังจากฟ้าดินเข้ามาในร่าง ดวงตาของร่างนั้นเปี่ยมด้วยความเย็นชาและสง่างาม ราวกับกษัตริย์ผู้ปกครองนิรันดร์

“ต้องขอบคุณเจ้าที่กดดันข้าจนทะลวงผ่านระดับนี้ได้!”

จ้าวหยงกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะฆ่าฉู่ชวิ่นให้ได้ เพื่อจบทุกอย่างที่ผูกมัดเขามานานหลายสิบปี

แต่ในสายตาของฉู่ชวิ่น เขากลับมองจ้าวหยงด้วยความสงบนิ่ง ก่อนจะส่ายหัวและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า

“กระบี่ของข้ายังเหนือกว่านั้นมาก เจ้าก็ยังอ่อนเกินไป!”

ในชั่วพริบตา เสียงระเบิดดังสนั่นเมื่อ ร่างสัจธรรมแห่งเจินอู่ ของจ้าวหยงและ เจตจำนงกระบี่มหานที ของฉู่ชวิ่นปะทะกัน สนามพลังที่รุนแรงแผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรงจนผู้คนรอบข้างราวกับหูดับ

"ถอยเร็ว!"

เซียวหรงอวี้ ผู้อยู่ในระดับ ราชันย์มนุษย์ สั่งการให้ถอยออกไปทันที พวกเขารวมถึงผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ต่างรีบหลีกหนีออกจากพื้นที่ปะทะ แต่ก่อนจะจากไป เหล่าผู้แข็งแกร่งยังไม่ลืมดึงผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ ๆ ให้รอดไปด้วย

"อั่ก!"

ทว่ามีบางคนที่หลีกหนีไม่ทัน ถูกสนามพลังแผ่ซ่านเข้าถึงตัวจนต้องกระอักเลือด เหล่าผู้ชมที่เฝ้าดูอยู่ไกลออกไปต่างขนลุก เพราะแม้แต่ผู้ฝึกตนระดับ ผู้ยิ่งใหญ่ (尊者境) ที่อยู่ไกลยังไม่อาจทานทนได้ หากอยู่ใกล้คงถูกบดขยี้เป็นผุยผงในทันที

"การปะทะนี้รุนแรงเพียงใดกันแน่?"

เสียงกระซิบด้วยความหวาดหวั่นดังขึ้นจากฝูงชน

"กร๊อบ!"

ร่างสัจธรรมแห่งเจินอู่ของจ้าวหยงสั่นสะท้านอย่างรุนแรง รอยร้าวเริ่มปรากฏขึ้นจากภายใน สายพลังของ เจตจำนงกระบี่มหานที ทะลวงเข้าสู่ร่างสัจธรรมอย่างไม่หยุดยั้ง ทำให้ร่างที่เคยสง่างามค่อย ๆ เลือนลาง

"เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!"

จ้าวหยงตกตะลึงจนแทบสิ้นสติ ทั้งที่ตอนนี้เขาอยู่ในระดับ จักรพรรดิอมตะขั้นที่แปด ซึ่งควรเป็นจุดสูงสุดในชีวิต แต่กลับไม่อาจต่อกรกับฉู่ชวิ่นได้ รอยร้าวบนร่างสัจธรรมขยายออกจนเขารู้สึกได้ถึงจุดจบที่ใกล้เข้ามา

"ปัง!"

ในที่สุด ร่างสัจธรรมแห่งเจินอู่ก็แตกกระจาย กลายเป็นแสงระยิบระยับลอยฟุ้งไปทั่วฟากฟ้า ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของผู้ชม

"เจ้ากล้าหรือ!"

เสียงคำรามดังขึ้นจากระยะไกล เป็นเสียงของ ลู่หนานเทียน จ้าวแห่งสำนักเจินอู่ เขาตะโกนด้วยความโกรธแค้นขณะมองเห็นชะตากรรมของจ้าวหยง แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป

"ฉับ!"

กระบี่มหานทีของฉู่ชวิ่นฟาดลงมาในชั่วพริบตา มังกรกระบี่ที่หลอมจากพลังอันลึกล้ำตัดผ่านร่างของจ้าวหยงจนแหลกเป็นเศษฝุ่น เศษซากใด ๆ ของเขาไม่หลงเหลือ

"เจ้ากล้าทำเช่นนี้จริง ๆ หรือ!"

ลู่หนานเทียนคำรามอย่างบ้าคลั่ง พลังหมัดที่ส่องประกายเปี่ยมอำนาจพุ่งตรงเข้าหาฉู่ชวิ่น

"เหตุใดข้าจะไม่กล้า?"

ฉู่ชวิ่นเพียงตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ โดยไม่แม้แต่จะเหลียวมอง เขายืนอยู่อย่างสงบนิ่ง ปล่อยให้กระบี่มหานทีของเขากวาดล้างทุกสิ่งไป