บทที่ 571 สงครามใหญ่ 2
บทที่ 571 สงครามใหญ่ 2 “ดี!” เฉินโส่วอี้กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมพยักหน้า ทั้งสองเร่งเดินอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักพวกเขาก็เห็นท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไปเต็มไปด้วยจุดเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนที่ร่วงหล่นลงมาอย่างกับฝูงตั๊กแตน อาวุธป้องกันทางอากาศและปืนกลหนักยิงตอบโต้ไม่หยุด เสียงปืนและปืนใหญ่ดังกึกก้องเหมือนน้ำเ...