บทที่ 322 : ท้อป่า
พอเย่เหย่าตงถือเรือน้อยสองลำมาอวดต่อหน้าพวกเขา บอกว่าลอยเล่นในน้ำได้ พวกเขาก็ไม่ทำงานแล้ว วิ่งหายไปหมดในพริบตา! แม่ค้อนให้เขา "ทำเรื่องไร้สาระ คนหนีหมดแล้วเธอมาปอกเอง" "ก็ไม่เหลือเท่าไหร่แล้ว ผมปอกก็ปอก" "อายุยี่สิบกว่าแล้ว ยังเหมือนเด็ก ยังพาพวกเขาเที่ยวเพ่..." แม่บ่นแล้วเข้าบ้านไปเอามีดกับเขียงออก...
