ตาซ้ายของเหลียงปิงปล่อยพลังลึกลับสีดำออกมาเป็นตาข่ายใหญ่ กักขังมิติกาล ส่วนตาขวาพ่นเปลวเพลิง พุ่งตรงไปที่เกาเฟยที่อยู่กลางตาข่าย ในเวลาเดียวกัน แส้ในมือเธอก็ฟาดลงมาอย่างดุร้าย

สีหน้าเกาเฟยเคร่งเครียด เร่งพลังพันธุกรรมในร่างถึงขีดสุด โบกหอกต้านเปลวเพลิงอันน่าสะพรึง เนื่องจากตาข่ายดำกักขังมิติกาล ชั่วขณะนั้นเขาทำลายมันไม่ได้ การเคลื่อนไหวถูกจำกัด ท่าทางช้าลงครึ่งจังหวะ

เห็นแส้หนังฟาดลงมา แรดเขาเดียวพุ่งเข้ามาทันที รับแส้แทนเกาเฟยเต็มๆ

แส้หนังไม่ได้ฟาดถูกตัวเกาเฟย แต่ฟาดถูกตัวแรดเขาเดียว

แส้หนังมีพลังมหาศาล อานุภาพทำลายล้างไร้ขอบเขต

ถึงแรดเขาเดียวจะหนังหนาเนื้อแน่น ร่างใหญ่โตก็สั่นเทาอย่างรุนแรง บนตัวปรากฏร่องเลือดลึก น่าสยดสยอง

โดนฟาดหนึ่งที แรดเขาเดียวโกรธจัด พุ่งชนใส่เหลียงปิงอย่างเดือดดาล

ฉวยโอกาสที่แรดเขาเดียวรับแส้ เกาเฟยก็ทำลายการกักขังมิติกาลอย่างรุนแรง พุ่งออกมาได้

ถือโอกาสตอนเจ้าป่วย เอาชีวิตเจ้า เป้าหมายของเกาเฟยชัดเจน รวมพลังหลักโจมตีผังทงที่บาดเจ็บสาหัส

เขาแทงหอกผลักแส้ของเหลียงปิงออก แล้วเปลี่ยนท่าแทงหอกใส่ผังทง

ผังทงเพิ่งกินยาพันธุกรรมหนึ่งขวดเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ยังไม่ทันได้ถอนหายใจ ก็พบว่ามีหอกเล่มหนึ่งพร้อมพลังมหาศาลพุ่งมาตรงหน้า

เขารีบโบกขวานสกัดอย่างลนลาน แต่ไม่อาจใช้พลังได้เต็มที่

เสียงดังทึบดังขึ้น ชุดเกราะระดับเทพบนตัวผังทงแตกกระจาย ทั้งคนลอยหงายไป

เขายังไม่ทันทรงตัวได้ ลูกธนูกระดูกมังกรสามดอกราวกับมังกรสามตัวพุ่งเข้ามา ทั้งเร็วทั้งแรง

ขณะนั้น ในใจผังทงมีม้าป่าหมื่นตัววิ่งผ่าน

ไอ้ชั่วตัวไหนแอบซุ่มโจมตี? มีฝีมือก็ออกมาสู้กันซึ่งๆ หน้า หลบๆ ซ่อนๆ จะเป็นวีรบุรุษอะไร

เจียงอันไร้รูปร่าง ซ่อนตัวในห้วงอากาศ จ้องมองผังทง

ฉวยจังหวะที่ชุดเกราะระดับเทพบนตัวผังทงแตก เจียงอันง้างธนูยิง ปล่อยลูกธนูสามดอกพร้อมกัน

หลังยิงสามดอกแรก เจียงอันก็ยิงอีกสามดอกติดๆ

ลูกธนูกระดูกมังกรหกดอก ถูกยิงออกไปทั้งหมด

ผังทงร้ายกาจจริงๆ ขณะลอยหงายไป ยังหลบการยิงของลูกธนูกระดูกมังกรสามดอกแรกได้สำเร็จ

อย่างไรก็ตาม เขาหลบชุดแรกได้ แต่หลบชุดที่สองไม่พ้น

ฉึก!

ลูกธนูกระดูกมังกรดอกที่สี่ทะลุขาขวาของผังทง ทำให้ร่างเขาสั่น บาดเจ็บซ้ำ

ต่อมาลูกธนูดอกที่ห้ามาถึง ทะลุไหล่ขวาของผังทง ทำให้แขนขวาหมดแรงทันที ขวานใหญ่ในมือก็ร่วงลงจากอากาศ

ผังทงบิดใบหน้า ออกแรงด้วยมือซ้าย ปล่อยพลังพันธุกรรม หมายจะเรียกอาวุธที่ร่วงกลับมา

ในจังหวะนั้น ลูกธนูดอกที่หกมาถึง

ลูกธนูกระดูกมังกรดอกที่หกทะลุไหล่ซ้ายของผังทง ทำให้แขนซ้ายหมดแรงทันที แล้วบินกลับมาที่มือเจียงอัน

เจียงอันเชี่ยวชาญศิลปะธนูเทพ ควบคุมลูกธนูได้ถึงขั้นเหนือธรรมชาติ สามารถเรียกลูกธนูที่ยิงออกไปกลับมาได้ง่ายๆ ดูเหมือนลูกธนูบินกลับมาเอง

ผังทงบาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า อาการบาดเจ็บหนักขึ้น พลังต่อสู้ลดฮวบ

อย่างไรก็ตาม นักยุทธ์ระดับมหากาพย์มีพลังชีวิตแข็งแกร่งยิ่ง เขายังลอยอยู่กลางอากาศ ไม่ตาย!

มองบาดแผล สีหน้าผังทงทั้งดำทั้งหม่น

ศึกนี้ เขาบอกว่าสู้อย่างอัดอั้นเหลือเกิน! หลังถูกซุ่มโจมตี เขาก็หาตำแหน่งผู้โจมตีตลอด แต่หาไม่เจอเลย!

เจียงอันเห็นอาการบาดเจ็บของผังทงหนักขึ้นเรื่อยๆ มุมปากผุดรอยยิ้ม เขาเร่งพลังความเร็วเหนือธรรมชาติบินออกไปอีกครั้ง เปลี่ยนตำแหน่ง

อาศัยความได้เปรียบด้านความเร็ว เจียงอันปรากฏตัวไม่คาดคิด เปลี่ยนรูปเปลี่ยนที่ ไม่ให้โอกาสผังทงเลย พลังความเร็วเหนือธรรมชาติผสานกับศิลปะธนูเทพ บวกกับการเสริมพลังจากออร่าแห่งโชคลาภ ทำเอาผังทงอยากร้องไห้!

จริงๆ นะ ผังทงผู้แข็งแกร่งระดับมหากาพย์ไม่เคยอัดอั้นขนาดนี้มาก่อน

เจียงอันจ้องผังทง เกาเฟยก็จ้องผังทง ดังนั้น ต่อให้ผังทงอยากหนีก็เป็นไปไม่ได้

สุดท้ายผังทงพบตำแหน่งของเจียงอัน แต่นั่นก็เป็นตอนที่อกเขาถูกยิง

ลูกธนูกระดูกมังกรทะลุหัวใจ ผังทงล้มลง

นักยุทธ์ระดับมหากาพย์ ถูกเจียงอันยิงตายแบบนี้

"คุณใช้ศิลปะธนูเทพสังหารศัตรูหนึ่งคน ได้รับ 1,000,000 คะแนน"

เงินรางวัลหนึ่งล้านคะแนนเข้าบัญชี เจียงอันแทบจะหัวเราะออกเสียงหมู ศีรษะของนักยุทธ์ระดับมหากาพย์ มีค่าจริงๆ

เหลียงปิงแทบจะเห็นกับตาตัวเองตอนที่ผังทงถูกยิงตาย โทสะในใจลุกโชน โกรธจนทนไม่ไหว

ผังทงเป็นรองหัวหน้ากลุ่มโจรเวทมนตร์ และยังเป็นนักยุทธ์ระดับมหากาพย์ บัดนี้เขาตายแล้ว ผลกระทบต่อกลุ่มโจรเวทมนตร์คงเห็นได้ชัด

นักยุทธ์ระดับมหากาพย์คนหนึ่ง ต่อให้ใช้กองทัพแสนคนก็ไม่อาจแลกได้

เหลียงปิงโกรธจัด ติดต่อหลี่ชุนเฟิงผ่านการสื่อสารลับ

"หลี่ชุนเฟิง แกทำไมไม่ยอมช่วยผังทงเมื่อกี้?"

เสียงเรียบๆ ของหลี่ชุนเฟิงดังมา: "เสี่ยวปิง ก่อนเข้าร่วมกลุ่มโจรเวทมนตร์ ข้าก็บอกแล้วว่า เว้นแต่เจ้าตกอยู่ในอันตราย ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ลงมือ ไอ้โง่บ้าพลังนั่น ข้าเตือนเขาแล้วให้ถอยอย่าไปพัวพันกับนักธนู แต่เขาอยากตายเอง จะมาโทษข้าหรือ?"

เหลียงปิงสูดหายใจพูด: "หาตำแหน่งนักธนูนั่นให้เจอ ข้าจะฉีกเขาทั้งเป็น"

"เสี่ยวปิง มีข่าวดีหนึ่งข่าว ข่าวร้ายหนึ่งข่าว เจ้าอยากฟังข่าวไหนก่อน?"

เหลียงปิงโกรธพูด: "รู้ไหมทำไมแกไม่มีทางได้ขึ้นเตียงข้า? ก็เพราะแกพูดอ้อมค้อมนักไง ไม่ว่าข่าวอะไร รีบบอกข้ามา"

หลี่ชุนเฟิงพูด: "เสี่ยวปิง นกตัวนั้น มันไม่ใช่นกจริง แต่เป็นคนแปลงร่าง และคนผู้นั้นก็คือเจียงอัน นักธนูที่ซุ่มโจมตีเมื่อกี้ก็คือเจียงอัน! ฮาลีเทวดามืดนั่นไม่ได้ให้ข้อมูลละเอียดที่สุด เจียงอันมีธนูมนต์ดำและลูกธนูกระดูกมังกร อานุภาพทำลายล้างรุนแรงยิ่ง เขาคนเดียวไม่อาจคุกคามเจ้าได้ แต่ถ้าร่วมมือกับเกาเฟย ก็สามารถยิงเจ้าตายได้"

หลี่ชุนเฟิงพูดต่อ: "แน่นอน เสี่ยวปิงคือหญิงที่ข้ารัก ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าตาย ข้าคืออัศวินที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเจ้า ยินดีปกป้องเจ้าชั่วชีวิต"

สีหน้าเหลียงปิงเคร่งขรึม พูด: "หลี่ชุนเฟิง หุบปาก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสารภาพรัก ต่อให้สารภาพ ข้าก็ไม่รับ! ในเมื่อนักธนูนั่นคือเจียงอันก็ดี ล็อกตำแหน่งเขาให้ได้ ข้าจะจับเขาทั้งเป็น"

หลี่ชุนเฟิงพูด: "ไม่ เสี่ยวปิง จับเขาทั้งเป็นยากกว่าฆ่าเขาเสียอีก"

เหลียงปิงพูด: "ข้าสั่งในฐานะหัวหน้ากลุ่ม ให้เจ้าลงมือจับเจียงอัน"

หลี่ชุนเฟิงพูด: "เสี่ยวปิง นอกจากเกาเฟยที่กำลังต่อสู้กับเจ้าจะคุ้มครองเจียงอันแล้ว หัวหน้าผู้ฝึกค่ายหมายเลขสิบก็คุ้มครองเจียงอันอยู่ด้วย ดังนั้น จับทั้งเป็นเป็นไปไม่ได้ แต่ข้าลงมือได้ครั้งเดียว จะฆ่าเขาได้หรือไม่ ก็แล้วแต่โชคชะตา"

เหลียงปิงฟังแล้วพูด: "ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือเลย ฆ่าเขาให้ตายก็ได้"

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด