บทที่ 216 : ประกายแห่งความโกลาหล (ตอนที่ 1)
บทที่ 216 : ประกายแห่งความโกลาหล (ตอนที่ 1) แอสเตอร์เรียสรู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกเคลื่อนย้าย บิดยืดและถูกบีบอัดไปในทุกทิศทางจนแทบไม่มีโอกาสตั้งตัวกระทั่งเขารู้สึกได้ว่าฝ่าเท้าสัมผัสพื้นอีกครั้ง เสียงปรบมือและโห่ร้องดังสนั่นรอบตัวพร้อมกับเสียงกล่าวขอบคุณที่ทำให้เขางุนงง เมื่อสายตาปรับเข้ากับแสงได้เข...