บทที่ 113 เนี่ยชิงชิง
ฟ้ามืดแล้ว แสงจันทร์สะท้อนอยู่บนผิวน้ำ บนจุยเยวเลอ คนภายนอกกลับไปหมดแล้ว เนี่ยเยี่ยนเหนียนนั่งอยู่ตรงที่นั่งริมแม่น้ำ ข้างๆ เป็นเมิ่งเหวียนกับเนี่ยชิงชิง แต่คนทั้งสองดูเหมือนไม่สนใจเขา พูดคุยเรื่องไร้สาระกันเอง ในความพร่าเลือน เนี่ยเยี่ยนเหนียนรู้สึกว่าตนเองกำลังจะเสียทั้งคนทั้งทรัพย์ ต้นปีที่ผ่านม...
