(ฟรี) บทที่ 228: ชาวฮอลันดา 100,000 คนถูกยึดครอง กองทัพต้าหมิงสร้างแรงกดดัน! (ฟรี)
บทที่ 228: ชาวฮอลันดา 100,000 คนถูกยึดครอง กองทัพต้าหมิงสร้างแรงกดดัน!
นอกเมืองชีตา
เฉาเปี่ยนเจียวและคนอื่นๆ เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี
ทหาร 15,000 นายล้อมเมืองชีตาทั้งหมด
เล็งไปที่กำแพงเมืองชีตา และทหารฮอลันดา
ปืนกลหนักแม็กซิม ปืนครก และปืนใหญ่หงอี๋ที่ขนส่งด้วยรถยนต์
ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว
“รายงานท่านผู้บังคับกองพล!”
“อาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหมดพร้อมแล้ว”
“พร้อมโจมตีได้ทุกเมื่อ”
เฉาเปี่ยนเจียวตื่นเต้น: “!”
“จะรออะไรอีก รีบยิง!”
“ยึดเมืองชีตาโดยเร็ว!”
“อย่าให้พวกมันขัดขวางการยึดครองของต้าหมิง”
“ลงมือ!”
“ขอรับ!”
ทหาร 15,000 นายที่เตรียมพร้อม เล็งไปที่ทหารฮอลันดาบนกำแพงเมืองชีตา
“ยิง!”
เมื่อได้รับคำสั่ง
ลูกปืนใหญ่หงอี๋และปืนครก ก็ถูกยิงออกไปก่อน
กระสุนปืนกลหนักแม็กซิม ยิงใส่ชาวฮอลันดา
บนกำแพงเมืองชีตา
ทหารฮอลันดา 2,000 นายที่ประจำการอยู่ ได้ยินเสียงดัง
พวกเขาที่กำลังสบายๆ ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นกระสุนและลูกปืนใหญ่ที่พุ่งเข้ามา รวมถึงทหารต้าหมิงที่กำลังล้อมเข้ามา
ทหารฮอลันดา 2,000 นายก็เปลี่ยนสีหน้า
เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“!”
“แย่แล้ว!”
“มีข้าศึกรุกราน มีข้าศึกรุกราน”
“รีบปิดประตูเมือง ป้องกันกำแพงเมือง”
ก่อนที่ทหารฮอลันดาจะพูดจบ
ประตูเมืองยังไม่ทันได้ปิด
ลูกปืนใหญ่หงอี๋และปืนครก ก็พุ่งชนกำแพงเมือง
ตูมๆๆ!
เปรี้ยงๆๆ!
ทหารต้าหมิงที่อาวุธยุทโธปกรณ์ครบครัน ระดมยิงอย่างไม่เกรงกลัว
ลูกปืนใหญ่จำนวนมากระเบิดบนกำแพงเมือง ทำลายกำแพงเมืองชีตาทั้งหมด
ประตูเมืองที่กำลังจะปิด ก็ถูกยิงจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
ทั้งกำแพงเมืองและประตูเมือง ถูกทำลายจนหมด
การระเบิดอย่างรุนแรง ทำให้ทหารฮอลันดาที่ไม่ทันตั้งตัว บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก
หลายคนเสียชีวิตทันทีจากแรงระเบิด
การระเบิดครั้งใหญ่
ทำให้ผู้คนในเมืองชีตาทั้งหมด รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ประชากร 100,000 คนในเมืองชีตา ต่างก็มองไปที่กำแพงเมือง
เห็นเพียงควันไฟปกคลุม ศพเกลื่อนกลาด
ศพถูกแรงระเบิดกระเด็นไปมา
แอนนา วีตาลี วิคเตอร์ นาตาชา และคนอื่นๆ ที่กำลังคิดว่าจะกินอะไรและใส่อะไรในคืนนี้
ต่างก็เบิกตากว้าง แววตาแห่งความหวาดกลัวไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป
“มีข้าศึกรุกราน มีข้าศึกรุกราน!”
“อีกฝ่ายมีอาวุธที่แข็งแกร่ง โจมตีเมืองชีตาทั้งเมืองโดยตรง!”
“น่ารังเกียจ”
“พวกเขาไม่รู้หรือไง ว่านี่คือดินแดนของฮอลันดา!”
“ใครกันที่กล้าบุกดินแดนของฮอลันดา”
“น่ารังเกียจจริงๆ”
วีตาลี วิคเตอร์ และคนอื่นๆ มีสีหน้าโกรธ
ในฐานะขุนนางของฮอลันดา พวกเขามักจะหยิ่งยโส
ในสายตาของพวกเขา ฮอลันดาแข็งแกร่งมาก
มีแต่ฮอลันดาที่ไปรุกรานคนอื่น
ไม่มีใครกล้าท้าทายฮอลันดา
และตอนนี้
การโจมตีอย่างกะทันหัน ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้า
พวกเขาโกรธและมีสีหน้าบิดเบี้ยว
“คนบังอาจเช่นนี้”
“แส่หาที่ตาย”
“รอเถอะ”
“ทหารของฮอลันดาจะกำจัดพวกเขาอย่างแน่นอน”
“แอนนา นาตาชา คากาลิน่า พวกเจ้าไม่ต้องกังวล”
“พวกเราจะปกป้องพวกเจ้า ไม่ต้องกลัว”
วีตาลี วิคเตอร์ และคนอื่นๆ ที่กำลังโกรธ ปลอบใจแอนนา นาตาชา และคนอื่นๆ
ถือโอกาสนี้ แสดงความเป็นชายออกมา
บางทีอาจจะทำให้แอนนาและคนอื่นๆ ชื่นชม
และได้แต่งงานกับพวกนาง
ในขณะที่วีตาลีและคนอื่นๆ กำลังด่าทอ
แอนนา นาตาชา และคนอื่นๆ ที่ถูกปลอบใจ กลับยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น
พวกเขานิ้วสั่นๆ ชี้ไปที่ลูกปืนใหญ่บนท้องฟ้า
“วีตาลี วิคเตอร์”
“ดูนั่นสิ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของแอนนาและคนอื่นๆ วีตาลีและวิคเตอร์ก็หันไปมองตามที่พวกนางชี้
แต่
เมื่อมองไปที่ลูกปืนใหญ่ที่พุ่งเข้ามา
พวกเขาก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
“!”
“นั่นคือลูกปืนใหญ่ ลูกปืนใหญ่แน่นอน!”
“แย่แล้ว”
“ลูกปืนใหญ่ของอีกฝ่ายยิงได้ไกลขนาดนี้”
“วิ่งเร็ว วิ่งเร็ว”
“ลูกปืนใหญ่พุ่งมาทางนี้แล้ว”
“ถ้าไม่วิ่ง พวกเราจะต้องตายเพราะแรงระเบิด”
“อย่ามัวชักช้า รีบวิ่ง”
“ใครกันที่ยิงลูกปืนใหญ่ใส่พวกเรา”
“น่ากลัวมาก!”
สีหน้าของวีตาลี วิคเตอร์ และคนอื่นๆ เปลี่ยนไปด้วยความตกใจและสับสน
เมื่อครู่ยังคงหยิ่งยโส ตอนนี้กลับแค่ต้องการหนี
“บ้าเอ๊ย บ้าเอ๊ย”
“ข้าไม่อยากตายเพราะลูกปืนใหญ่”
“รีบหนีเถอะ”
คนที่ปลอบใจแอนนาและนาตาชาเมื่อครู่
ตอนนี้ลูกปืนใหญ่กำลังจะตกใส่ กลับ只想หนีเอาตัวรอด
แอนนา: “...”
นาตาชาและคนอื่นๆ: “...”
ทุกคนอ้าปากตาค้าง
วิคเตอร์และวีตาลีวิ่งเร็วกว่าใคร
หวังว่าพวกเขาจะปกป้อง คงเป็นไปไม่ได้
ในขณะที่แอนนาและคนอื่นๆ กำลังตกตะลึง
วิคเตอร์และวีตาลีก็วิ่งหนีไปไกลแล้ว
แอนนาและคนอื่นๆ ตกใจ และรีบตั้งสติ
“พวกเรารีบหนีเถอะ!”
“นาตาชา คากาลิน่า อย่ามัวชักช้า”
“ถ้าไม่วิ่ง จะเอาชีวิตไม่รอด”
แอนนาร้องตะโกน
นาตาชา คากาลิน่า และคนอื่นๆ รีบวิ่งหนีอย่างทุลักทุเล
งานเต้นรำอะไร การปกป้องอะไร
ช่างมันเถอะ
ตอนนี้พวกนางแค่ต้องการมีชีวิตรอด อยู่รอดปลอดภัย
หลบการโจมตีของลูกปืนใหญ่
ตูมๆๆ!
เปรี้ยงๆๆ!
ในขณะที่แอนนาและคนอื่นๆ เพิ่งวิ่งหนีไป
ลูกปืนใหญ่ลูกแล้วลูกเล่า ก็ระเบิดในบริเวณนั้น
คนที่หนีไม่ทัน รวมถึงบ้านเรือน ก็ถูกทำลาย
ศพที่แหลกเหลว ถูกฝังอยู่ใต้ซากปรักหักพัง
ลูกปืนใหญ่จำนวนมากระเบิด ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง
แอนนา: “!”
คากาลิน่าและคนอื่นๆ: “!”
มองไปที่ซากปรักหักพังและคนที่เสียชีวิต
แอนนาและคนอื่นๆ ก็รู้สึกโชคดี
โชคดีที่พวกนางกระโดดหนีได้ทัน
มิฉะนั้นคงตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม
แอนนา คากาลิน่า และคนอื่นๆ ยังไม่ทันได้ดีใจ
ก็มีเสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องดังมาจากไม่ไกล
“อ๊าาาา!”
ได้ยินเสียงระเบิดและเสียงกรีดร้อง
แอนนาและคนอื่นๆ ก็มองไปทางต้นเสียง
“!”
วิคเตอร์และวีตาลีที่วิ่งหนีไปก่อน ถูกกระสุนปืนใหญ่หลายนัด
ร่างกายแหลกเหลว เสียชีวิตต่อหน้าแอนนาและคนอื่นๆ
บนท้องฟ้า
ลูกปืนใหญ่จำนวนมากยังคงตกลงมาในเมืองอย่างต่อเนื่อง
อาคารบ้านเรือนและผู้คนโดยรอบ ถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง
วิคเตอร์และคนอื่นๆ ที่เพิ่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเมื่อครู่ กลายเป็นศพไปหมดแล้ว
แอนนาและคนอื่นๆ มองดูภาพตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว
พวกนางตกใจจนพูดไม่ออก
“!”
“นี่มันวันสิ้นโลกหรือไร!”
