บทที่ 67 การประนีประนอมที่สมบูรณ์
เย่ฟานส่ายหัวเบา ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมไม่ได้สนใจทรัพย์สินของสตูดิโอคุณเลยแม้แต่น้อย” พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะเดินออกไป เพราะเมื่อเป้าหมายที่ต้องการไม่สามารถบรรลุได้ เขาไม่อยากเสียเวลาต่อไปอีก “เดี๋ยวก่อนค่ะ!” จงเยี่ยนรีบคว้าแขนของเย่ฟานไว้อย่างร้อนรน เธอรู้ดีว่า ถ้าเขาเดินจากไป ...
