บทที่ 62
บทที่ 62 "พี่เหลียง เราไปกันเถอะ รีบไปแจ้งความดีกว่า" ถานเหวินปินดึงแขนเสวียเหลียงเหลียง เขาพอจะเดาได้ว่าน้องชายกำลังจะทำอะไร ตอนแรกที่รู้จักกัน ที่เขาเรียกเด็กชายว่า "พี่" นั้น ครึ่งหนึ่งเป็นการให้เกียรติอัจฉริยะ อีกครึ่งเป็นการล้อเล่น แต่หลังจากได้เห็นเด็กชายยอมเสี่ยงให้ตาตัวเองเลือดไหลจนบอดเพื่อแ...
