บทที่ 307 : เป็นพ่อคนอีกแล้ว
"พวกเธออย่าบังประตู ให้ฉันเข้าไปดูหน่อย" เย่เหย่าตงอุ้มลูกเข้าบ้านอย่างมีความสุข หลินซิ่วฉิงโพกผ้าที่หัว นอนยิ้มมองเขา "ดีที่คลอดแล้ว ฉันแทบจะใจจะขาด ตอนนี้โล่งใจแล้ว" "คลอดถูกจังหวะพอดี ดีที่คลอดเร็ว" "คลอดมาหลายคนแล้ว จะไม่เร็วได้ยังไง?" เย่เหย่าตงวางลูกข้างหมอนให้เธอดู "เหนื่อยมากไหม? ยังเจ็บไหม?...