บทที่ 176 ปีศาจ เตรียมลังถึง ข้าจะนึ่งมังกรน้อยตัวอ่อนนุ่มนี้

เมื่อทำสัญญากับปีศาจ ปีศาจจะปฏิบัติตามเงื่อนไขในสัญญาอย่างเคร่งครัด หากมนุษย์ผิดสัญญา ปีศาจไม่เพียงไม่โกรธ แต่กลับดีใจ

การผิดสัญญาแสดงให้เห็นถึงความโลภและความไม่น่าเชื่อถือของมนุษย์ วิญญาณของมนุษย์เช่นนี้ยิ่งน่าสนุกสำหรับปีศาจที่จะเล่นสนุก

หากปีศาจเห็นว่าวิญญาณของผู้ทำสัญญามีค่าควรแก่การบ่มเพาะ พวกมันจะแอบขยายความปรารถนาในใจของผู้ทำสัญญา จนกว่าวิญญาณจะอร่อยถึงที่สุด ปีศาจถึงจะจำแลงร่างมาและนำวิญญาณนั้นมาเป็นงานเลี้ยงของตน

ปีศาจมีหลากหลายประเภท มีทุกรูปแบบ

ปีศาจที่ทำสัญญากับอันเดรดูเหมือนจะเป็นอสูรจันทร์เลือด

อสูรจันทร์เลือดมีร่างสีเลือดทั้งตัว กรงเล็บเหมือนจันทร์เสี้ยวสีเลือด ชอบดูดกินเลือดและวิญญาณ

ในคืนจันทร์เลือด อสูรจันทร์เลือดจะดูดพลังจันทร์เลือด ร่างกายอสูรจะงอกกระดูกแหลมคมน่าสยดสยอง

ปีศาจชนิดนี้ทั้งโลภและมีเหตุผล ชอบดูเหยื่อดิ้นรนในความสิ้นหวัง

อสูรจันทร์เลือดระดับกลางอาจแข็งแกร่งกว่าผู้เหนือธรรมชาติระดับวงล้อทองในโลกมนุษย์เล็กน้อย

หากผู้เหนือธรรมชาติระดับวงล้อทองไม่เคยผ่านความโหดร้ายและสิ้นหวัง ในการต่อสู้อาจถูกอสูรจันทร์เลือดใช้จุดนี้เล่นงานจนตาย

อสูรจันทร์เลือด... ไม่สิ... ปีศาจทุกตนเวลาต่อสู้ล้วนชอบปฏิบัติต่อคู่ต่อสู้เหมือนเหยื่อ แล้วโจมตีจิตใจ ใช้คำพูดและความสามารถที่ป้องกันไม่ทันทำให้คู่ต่อสู้ค่อยๆจมดิ่งสู่ความสิ้นหวังและคลั่ง

ดังนั้น ในสถานการณ์ปกติ อย่าไปยั่วยุปีศาจ ยิ่งไม่ควรคิดทำลายสัญญาที่ทำกับปีศาจ

พลังหรือสิ่งอื่นๆที่ได้จากปีศาจล้วนต้องแลกด้วยราคา

การที่วิหารใหญ่ในโลกมนุษย์ประกาศจับมนุษย์ที่ทำสัญญากับปีศาจก็ไม่ผิด

บางครั้งวิหารไม่ได้กลัวปีศาจ แต่กลัวมนุษย์ที่ทำสัญญากับปีศาจแล้วได้พลังประหลาดต่างๆ

อันเดรเป็นศิษย์ของเขา เขาถึงได้บอกอัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารเทพธิดานักรบว่าวิหารเทพธิดานักรบไม่มีสิทธิ์พิพากษาอันเดร

ถ้าเป็นคนอื่น เขาอยากให้วิหารรีบจับพวกอันตรายที่ทำสัญญากับปีศาจพวกนี้ไปพิพากษาให้หมด

"อาจารย์ เมื่อพบปีศาจที่ทำสัญญากับข้า ท่านจะไม่ฆ่ามันได้ไหม? ที่ข้ามีชีวิตอยู่จนได้พบอาจารย์วันนี้ ก็เพราะพลังที่ได้จากมัน ถึงมีชีวิตรอดมาได้

ปีศาจตนนั้นก็ไม่เคยผิดสัญญา แค่บางครั้งจะปรากฏตัวข้างกายข้า ใช้คำพูดยั่วยุให้ข้าขยายความเกลียดชังในใจและความเกลียดตัวเอง

ขอเพียงท่านไม่ฆ่ามัน ให้มันยกเลิกสัญญากับข้าเองก็พอ ได้ไหมอาจารย์?"

"..."

ศิษย์คนนี้คิดว่าปีศาจเป็นเทวดาแล้วหรือ?

ทำสัญญากับปีศาจ ถึงกับผูกมิตรกันได้

ไอ้โง่นี่คงไม่รู้ว่าปีศาจที่ทำสัญญาด้วยใช้ความสามารถประหลาดนอนอยู่บนวิญญาณมันดูดกินบางอย่างจากวิญญาณตลอด

วันไหนเห็นว่าวิญญาณของศิษย์โง่คนนี้ถูกบ่มจนเป็นงานเลี้ยงอร่อย อาจกลืนวิญญาณเขาทีเดียว

"ข้าจะดูก่อน ถ้ามันยอมยกเลิกสัญญากับเจ้าดีๆ ข้าจะไม่ยุ่งกับมัน มาอย่างไรก็ให้กลับไปอย่างนั้น

ถ้ามันไม่ยอม ข้าจะลองดูว่าจะทำให้มันเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของเจ้าได้ไหม"

ปีศาจทำสัญญากับมนุษย์ได้ ก็ย่อมเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของมนุษย์ได้

แต่ในโลกมนุษย์ ไม่มีจอมเวทพลังงานสายเรียกวิญญาณคนไหนกล้าเรียกปีศาจ ทำสัญญาสัตว์เลี้ยงปีศาจ

ถ้าปีศาจที่เรียกมาแข็งแกร่งเกินไป อาจกลับกลายเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของมันแทน

เป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจ ถูกเรียกไปห้วงลึก มีชีวิตไม่นานก็ตาย

ปีศาจชอบต่อสู้ แม้แต่พวกเดียวกันก็มักก่อสงครามบ่อย ถ้าได้สัตว์เลี้ยงที่น่าสนใจ พวกมันจะใช้สัตว์เลี้ยงเดิมพัน

ส่วนเรื่องสัตว์เลี้ยงมนุษย์กับนายปีศาจตกหลุมรัก

อย่าโง่ไปหน่อยเลย

เว้นแต่สัตว์เลี้ยงมนุษย์จะแข็งแกร่งถึงขั้นทำให้นายปีศาจสนใจ ไม่อย่างนั้นความรักกับสัตว์เลี้ยงก็แค่เกมเท่านั้น

ปีศาจไม่ใช่มนุษย์

สัญญาสัตว์เลี้ยงปีศาจทำอย่างไรนะ?

เวลาผ่านมานานเกินไป ต้องนึกหน่อย ตอนเรียนในห้วงลึก เคยเรียนวิธีทำสัญญาสัตว์เลี้ยงปีศาจ ตอนนั้นยังจบจากโรงเรียนปีศาจด้วยคะแนนอันดับสามของชั้นปีด้วย

"เจ้าติดต่อปีศาจที่ทำสัญญาด้วยก่อน ถ้าหลอกให้มันมาที่นี่ได้ก็ยิ่งดี"

"ได้ เอ๊ะ อาจารย์ ท่านจะไปไหน?"

"ข้าจะไปซื้อพิษพิเศษบางอย่าง สกัดพิษพวกนี้ใช้ทำยาได้"

"อ้อ"

อันเดรมองส่งอาจารย์ที่เดินไปหาพวกมนุษย์... ดูเหมือนจะเป็นสมาชิกสมาคมที่ชื่อสมาคมแมงป่องสาว

สมาชิกสมาคมนั้นล้วนเป็นชาวแมงป่อง มีหางแมงป่องงอกจากหลัง มีพิษร้าย

เดี๋ยวก่อน อาจารย์คงไม่คิดจะเอาหางแมงป่องของสาวๆเผ่าแมงป่องหรอกนะ?

โหดร้ายไปไหม?

ตัดหางพวกนาง พลังต่อสู้จะลดลงอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง

แลนซ์มาถึงหน้าสมาชิกสมาคมแมงป่องสาว

ทหารวิญญาณทองที่ล้อมสมาชิกสมาคมแมงป่องสาวเห็นแลนซ์ก็คำนับ: "ท่านแลนซ์"

"เหนื่อยแล้วสินะ รอข้าจัดการที่นี่เสร็จ จะเอาเงินเดือนหลายปีที่หาได้ออกมาเลี้ยงพวกเจ้ามื้อใหญ่ ให้พวกเจ้าได้บำรุงร่างกายกันดีๆ"

"ท่านแลนซ์ยังจำพวกเราได้?"

"จำได้สิ นายตำรวจใต้บังคับบัญชาของข้า"

แลนซ์ยิ้มพลางตบบ่าทหารวิญญาณทองเบาๆ แล้วมองไปที่สมาชิกสมาคมแมงป่องสาว

สาวเผ่าแมงป่องหน้าตาไม่เลวทีเดียว แต่เกิดมาพร้อมชะตากรรมม่าย

ช่วยไม่ได้ คบหาดูใจกับสาวเผ่าแมงป่อง ชีวิตไม่แข็งแรงพอตายเร็ว

ถึงชีวิตแข็งแรง แต่งงานร่วมห้อง ก็อาจเอาชีวิตไม่รอด

สาวเผ่าแมงป่องเวลาควบคุมอารมณ์ไม่ได้ชอบใช้หางแทง

ถ้าควบคุมได้ไม่ฉีดพิษ ก็ยังดี

ควบคุมไม่ได้สามีก็อาจชีวิตอาจสิ้น

เพราะหางของพวกนาง ทำให้ไม่มีมนุษย์กล้าคบหาสาวเผ่าแมงป่อง

การคบหากับพวกนางเป็นการเสี่ยงชีวิตจริงๆ

ไม่ใช่ว่าทุกคนจะคบหาสาวเผ่าแมงป่องไม่ได้ ผู้เหนือธรรมชาติบางคนที่มีความต้านทานพิษสูง ก็ยังคบหากับเผ่าแมงป่องได้

นอกจากมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาอื่นๆที่มีความต้านทานพิษสูง ก็คบหากับสาวเผ่าแมงป่องได้

พูดถึง ก่อนเกาะมังกรหายไป มีมังกรยักษ์คบหากับสาวเผ่าแมงป่องไหมนะ?

มังกรยักษ์คงไม่กลัวถูกหางแมงป่องของสาวเผ่าแมงป่องแทง

สมาชิกสมาคมแมงป่องสาวรู้สึกขนลุกเมื่อถูกแลนซ์มอง เพราะแลนซ์จ้องมองแต่หางแมงป่องของพวกนาง มีสาวเผ่าแมงป่องบางคนที่กล้าและมีนิสัยร้อนแรงถึงกับอวดหางแมงป่องให้แลนซ์ดู

หวังดึงดูดแลนซ์

"ท่านแลนซ์" ตรงหน้าพวกนางเป็นผู้เหนือธรรมชาติที่แข็งแกร่ง ถ้าได้คบหาแต่งงานกับคนแบบนี้ ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นม่ายในภายหลัง

"ยินดีที่ได้พบครั้งแรก สวัสดีพวกเจ้า"

"ยินดีที่ได้พบครั้งแรก ท่านแลนซ์"

"ทำการค้ากันเถอะ ข้าจะช่วยให้พวกเจ้าออกจากที่นี่อย่างปลอดภัย แต่พวกเจ้าต้องทิ้งบางอย่างไว้"

หญิงสาวร่างร้อนแรงคนหนึ่งของสมาคมแมงป่องสาว มีรอยสักแมงป่องสีแดงเพลิงที่กระดูกไหปลาร้า ก้าวมาข้างหน้าสองสามก้าวมาอยู่ตรงหน้าแลนซ์ นางเป็นหัวหน้าทีมแมงป่องเพลิงของสมาคมแมงป่องสาว รับผิดชอบภารกิจรางวัลครั้งนี้

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ไม่สนใจเทพธิดานักรบ ถึงขั้นกล้าพูดต่อหน้าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ของวิหารว่าเทพธิดานักรบเป็นหนี้เขา สมาชิกสมาคมแมงป่องสาวของพวกนางสู้ไม่ได้

"ข้าชื่อเบลู ท่านแลนซ์ ท่านต้องการให้พวกเราทิ้งอะไรไว้?"

แลนซ์ยิ้มพลางหยิบขวดแก้วปิดผนึกออกมาจากโอสถทองคำ: "ข้าอยากให้พวกเจ้าใช้หางฉีดพิษใส่ขวดนี้ พิษของพวกเจ้าเผ่าแมงป่องดึงดูดความสนใจข้า ข้าอยากศึกษาดูว่าพิษของพวกเจ้าจะใช้ทำยาได้หรือไม่"

"???"

อยากเก็บพิษจากหางแมงป่องของพวกนาง?

นี่มันความชอบแปลกๆอะไร?

นางนึกว่าท่านแลนซ์ผู้นี้สนใจสมาชิกคนใดคนหนึ่งของสมาคมแมงป่องสาว อยากให้อยู่ต่อ ที่นางก้าวออกมาก็เพื่อดูว่าจะรับเคราะห์แทนสมาชิกสมาคมได้หรือไม่

ที่ไหนได้ ท่านแลนซ์ผู้นี้แค่อยากเก็บพิษจากหางแมงป่องของพวกนาง

รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

"ท่านแลนซ์ แค่ต้องการเก็บพิษเท่านั้นหรือ?"

"ใช่"

"ไม่มี... ความคิดอื่น?"

"???" แลนซ์สงสัย "ข้าควรมีความคิดอื่นหรือ?"

เบลูจ้องตาแลนซ์ครู่หนึ่ง ยิ้มผุดขึ้น "ขออภัย เป็นข้าคิดมากไป ข้อเสนอของท่านแลนซ์มีไมตรีต่อพวกเรามาก"

"สีหางแมงป่องของพวกเจ้าต่างกัน แสดงว่าพิษในหางก็แบ่งเป็นหลายชนิดใช่หรือไม่?"

"ใช่"

"เข้าใจแล้ว"

แลนซ์เปิดฝาขวดแก้ว เดินไปด้านหลังเบลู โดยไม่ต้องพูด เบลูเล็งหางใส่ขวดในมือเขาทันที "ท่านแลนซ์ โปรดจับหางข้า จะได้ป้องกันพิษกระเด็นออกมา"

แลนซ์จับหางแดงของเบลู

เมื่อหางถูกจับ ใบหน้าของเบลูฉายแววประหลาด

เรียบลื่นนุ่มนวล แข็งแรงทรงพลัง

"พอแล้ว"

เบลูปล่อยพิษ มีความรู้สึกประหลาด เวลาใช้หางเป็นอาวุธ นางไม่มีความรู้สึกแบบนี้ แต่ตอนนี้ถูกท่านแลนซ์ผู้แข็งแกร่งลึกลับจับหางปล่อยพิษ มีความรู้สึกแปลกๆที่บอกไม่ถูก

พิษสีเลือดแดง สีดูสดใส

ไม่มีกลิ่นเหม็น ไม่มีกลิ่นหอมแปลก มีสีไร้กลิ่น

"พิษในหางเจ้าทำอันตรายศัตรูได้อย่างไร?"

"โจมตีจิตใจ สร้างภาพหลอน ปลุกสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในใจศัตรูออกมา"

"แค่นี้หรือ?"

"ข้ารู้แค่นี้ ไม่รู้ว่ามีผลข้างเคียงอื่นหรือไม่ ไม่เคยศึกษาผลของพิษข้าจริงจัง"

เห็นหางเบลูไม่มีพิษแล้ว แลนซ์ยกหางขึ้นมาดูใกล้ๆ อยากจะลองชิมพิษของเบลู

ดีที่อดใจไว้ได้ ชิมพิษต่อหน้าคนมากมายอาจถูกมองว่าวิปริต

เรื่องฤทธิ์ยา... กลับไปค่อยๆชิม

พฤติกรรมของนักปรุงยาบางอย่างดูวิปริต แต่จริงๆแล้ว นักปรุงยาที่แท้จริงเมื่อเจอสมุนไพร พืชพิษ หรือพิษที่ไม่รู้ฤทธิ์ จะต้องชิมเอง

ได้ชิมเองถึงจะรู้ฤทธิ์ของสมุนไพร พืชพิษ พิษ ได้แม่นยำ

เขาให้สมาชิกสมาคมทองแดงลองยา ก็ต้องแน่ใจก่อนว่ายาเหนือธรรมชาติไม่ถึงตาย ผลข้างเคียงอยู่ในการควบคุม ถึงจะให้สมาชิกสมาคมทองแดงดื่ม

เก็บพิษจากหางเบลูแล้ว แลนซ์ก็หยิบขวดอีกหลายใบมาเก็บพิษจากหางของสมาชิกสมาคมแมงป่องสาวคนอื่น

เจอหางสีเดียวกันก็เก็บพิษในขวดเดียวกัน

ต่างสีก็เอาขวดใหม่

"ท่านแลนซ์ ท่านพักที่ไหน? ถ้าท่านชอบพิษจากหางข้า ข้าสามารถส่งถึงที่เป็นครั้งคราว"

"..."

สมาชิกสมาคมแมงป่องสาวบางคนเห็นท่านแลนซ์ผู้ลึกลับแข็งแกร่งไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด จึงรุกเอง อยากดูว่าจะมีเรื่องราวอะไรกับท่านแลนซ์ได้หรือไม่

ผลคือท่านแลนซ์ตอบว่า: ไม่ต้องส่งถึงที่ ลำบากเกินไป ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าตัดหางเจ้าไปต่อเข้ากับร่างพวกเด็กๆสมาคมทองแดงก็ได้

สมาชิกสมาคมแมงป่องสาวและสมาชิกสมาคมทองแดงต่างตกใจกับคำพูดของแลนซ์

ไม่กล้าพูดจาเหลวไหลอีก

เก็บพิษจากหางของสมาชิกสมาคมแมงป่องสาวเสร็จ

แลนซ์มาหน้าสมาชิกสมาคมหมีดุ "พวกเจ้าไม่มีอะไรที่ดึงดูดข้า ก่อนจากไปให้พวกเจ้าเก็บกวาดขยะหน้าลานบ้านพวกนั้น แล้วก็ซ่อมถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อ

ทำเสร็จแล้วค่อยออกจากที่นี่ได้ มีความเห็นอะไรหรือไม่?"

"ไม่มี ไม่มี ไม่มี..."

สมาชิกสมาคมหมีดุยิ้มประจบ พวกเขาจะกล้ามีความเห็นได้อย่างไร ท่านแลนซ์ผู้นี้เป็นผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ทำให้อัศวินศักดิ์สิทธิ์ต้องนิ่งเงียบ

พวกเขาสู้ไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าท่านแลนซ์ผู้นี้ยังเป็นอาจารย์ของราชาอันเดร

โครม!

ในโลกใต้พิภพที่มืดครึ้มดังเสียงฟ้า

ในความว่างเปล่า มีสายฟ้าสีเลือดแดงแลบผ่านเป็นครั้งคราว

หมอกสีเลือดรวมตัวเป็นกลุ่มเมฆ ลอยอยู่เหนือคฤหาสน์ทองคำ พร้อมกับฟ้าแลบฟ้าร้อง เงาร่างน่าสยดสยองปรากฏในกลุ่มเมฆสีเลือด

เงาร่างมีเขาโค้งสองเขาบนศีรษะ รูปร่างสูงใหญ่ เมื่อยกมือขึ้นจะเห็นกรงเล็บเหมือนจันทร์เสี้ยว

สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักนี้ยังไม่ปรากฏตัวจริง แต่ความกดดันก็แรงขนาดนี้แล้ว เมื่อร่างจริงมาถึงโลกใต้พิภพนี้จะเป็นอย่างไร?

ปีศาจ!

สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักนี้อาจเป็นปีศาจในตำนาน

ศิษย์ของท่านแลนซ์ ราชาอันเดรผู้นั้นขายวิญญาณทำสัญญากับปีศาจ ตอนนี้ปีศาจกำลังจะมา

ไม่รู้ว่าท่านแลนซ์ผู้นี้จะปราบปีศาจได้หรือไม่

พลังของปีศาจแรงเกินไป

"อันเดร ผู้ทำสัญญากับข้า รสชาติวิญญาณของเจ้าพอจะเป็น 'งานเลี้ยง' ของข้าได้แล้ว การเรียกข้าครั้งนี้ คงเตรียมพร้อมมอบวิญญาณให้ข้าแล้ว"

กรงเล็บสีเลือดฉีกกลุ่มเมฆสีเลือด ปีศาจตาเหมือนระฆัง หน้าแดงเขี้ยวงอก แขนและหลังมีกระดูกแหลมสีเลือด กางปีกสีดำแดง ปรากฏในโลกใต้พิภพ

"เฮ้ อันเดร ไม่คิดว่าครั้งนี้เจ้าจะเตรียมเครื่องบูชามากมายให้ข้า เห็นแก่น้ำใจนี้... โอ้? ไม่คิดว่าเจ้าจะเตรียมมังกรน้อยอ่อนนุ่มให้ข้าด้วย อันเดร เตรียมลังถึง ข้าจะนึ่งมังกรน้อยอ่อนนุ่มตัวนี้"

"..."

ช่วยไม่ได้แล้ว ช่วยไม่ได้แล้ว

รอความตายเถอะ

(จบบท)