บทที่ 66 ปาฏิหาริย์

บทที่ 66 ปาฏิหาริย์

เย่เฉาไห่เมื่อเห็นว่ายาเม็ดไม่มีผล เขาแสดงสีหน้าราวกับมีลางสังหรณ์มาก่อน พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันบอกแล้วว่าไม่ควรกินยานี่ ดูสิ ตอนนี้คุณปู่ตายไปเลย ไอ้หนุ่มนั่นมันก็แค่สิบแปดมงกุฎ กล้าดียังไงถึงมาหลอกลวงตระกูลเย่ของพวกเรา มันไม่เห็นหัวพวกเราเลย”

“นี่มันขี้ไคลที่ถูกขูดออกมาจากตัวเขาแท้ ๆ แล้วให้พ่อฉันกินเข้าไป มันเป็นการท้าทายตระกูลเย่ของพวกเรา เป็นการดูถูกพวกเราชัด ๆ” เย่เทียนหลุน น้องชายคนที่สองของตระกูลเย่ พูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาล ดวงตาของเขาแดงก่ำจนเหมือนจะระเบิดด้วยความโกรธ

“ถ้าพ่อของฉันต้องมาตายแบบนี้ ฉันจะไม่มีวันปล่อยไอ้หนุ่มนั่นไป ฉันจะทำให้มันชดใช้ด้วยชีวิตของมัน” เย่หยุนหลุนผู้ที่มักจะสุขุมที่สุดในครอบครัว แต่คำพูดที่ออกมาของเขากลับเย็นชาและเต็มไปด้วยความอาฆาต

ในขณะเดียวกัน สมาชิกตระกูลเย่ทุกคนต่างมองไปที่เย่ยี่ฉิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เพราะเฉินหยางคือคนที่เย่ยี่ฉิงพามา เธอจึงถูกมองว่าเป็นหนึ่งในต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

เย่ยี่ฉิงมองไปยังสมาชิกครอบครัวที่โกรธแค้นจนถึงขีดสุด เธอเองก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัว เธอไม่เชื่อว่าเฉินหยางจะล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้ แต่ความจริงที่เกิดขึ้นต่อหน้า ทำให้ตระกูลเย่ไม่มีทางปล่อยเฉินหยางไปง่าย ๆ

“เดี๋ยวก่อน สถานการณ์ของอาวุโสเย่กำลังดีขึ้น! ตัวชี้วัดทางชีวภาพทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ในขณะที่ห้องพักผู้ป่วยเต็มไปด้วยเสียงโวยวาย เหยาหย่งเซิ่งที่กำลังจ้องมองเครื่องตรวจวัดอยู่ก็อุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

อะไรนะ! ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ห้องพักผู้ป่วยก็เงียบลงทันที ทุกคนต่างจ้องมองไปที่เหยาหย่งเซิ่ง เห็นเขาเบิกตากว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ตกตะลึง และที่สำคัญคือความไม่เข้าใจ

คนที่อวัยวะล้มเหลว กลับสามารถฟื้นคืนชีวิตได้ นี่เป็นเรื่องที่ขัดกับความเข้าใจทางการแพทย์ของเขาอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งไปกว่านั้น ยาที่ช่วยชีวิตยังเป็นสิ่งที่ถูกขูดออกมาจากร่างกายของอีกคนหนึ่ง นี่มันเกินกว่าจะยอมรับได้ เหยาหย่งเซิ่งที่เคยเห็นวิธีการรักษาที่น่าทึ่งจากหมอมือฉมังมามากมาย ยังไม่เคยเจออะไรที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน

วิธีรักษานี้จะว่าเป็น "ตำรับยา" ก็คงจะผิดเพี้ยนเกินไป

หากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง เหยาหย่งเซิ่งคงไม่มีวันเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง นี่ไม่ใช่แค่ปาฏิหาริย์ แต่มันคือ "ปาฏิหาริย์แห่งสวรรค์" อย่างแท้จริง!

“หมอเหยา พ่อของผมไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?” เย่หยุนหลุนถามด้วยความยินดี

เหยาหย่งเซิ่งได้สติกลับมา รีบเข้าไปจับชีพจรของอาวุโสเย่ หลังจากตรวจดู เขาขมวดคิ้วก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “จากสภาพของอาวุโสเย่ในตอนนี้ เขาสามารถอยู่ได้อีกสามวัน”

สามวัน นั่นตรงกับที่เฉินหยางเคยบอกไว้ว่ายาเม็ดนี้จะมีผลสามวัน

ในที่สุด ตระกูลเย่ก็เข้าใจแล้วว่า เฉินหยางไม่ได้โกหก สิ่งที่ขูดออกมาจากตัวเขานั้นสามารถรักษาโรคได้จริง และผลลัพธ์นั้นก็ใกล้เคียงกับการคืนชีพ

แต่เฉินหยางเคยบอกไว้ว่า สิ่งที่เขาให้ไปจะช่วยประคองชีวิตได้เท่านั้น หากต้องการรักษาโรค จำเป็นต้องหายาสมุนไพรพิเศษบางอย่าง

“กระดาษแผ่นนั้นล่ะ กระดาษที่เฉินหยางเขียนไว้?” เย่หยุนหลุนถามอย่างร้อนรน ทุกคนไม่เคยเห็นเขาตื่นตัวเช่นนี้มาก่อน

สมาชิกในตระกูลเย่ต่างได้สติกลับมา รีบค้นหาทั่วทั้งห้อง แม้กระทั่งถังขยะในห้องน้ำก็ไม่เว้น สุดท้ายพวกเขาก็พบกระดาษแผ่นนั้น

เย่หยุนหลุนส่งกระดาษให้เหยาหย่งเซิ่ง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “หมอเหยา ภายในสามวัน ขอให้คุณช่วยหาสมุนไพรตามที่ระบุในนี้ให้ได้ ผมขอร้อง”

เหยาหย่งเซิ่งรับกระดาษมา พร้อมพยักหน้า ตอนนี้เขารู้สึกสนใจในตัวเฉินหยางอย่างมาก และอยากรู้ว่าเฉินหยางจะรักษาอาวุโสเย่อย่างไร

แต่เมื่อเขาก้มมองกระดาษในมือ ดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตะลึง

บนกระดาษมีชื่อสมุนไพร 13 ชนิด แต่เขารู้จักเพียงแค่ 8 ชนิด อีก 5 ชนิด เขาไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย