บทที่ 432 อยากดูสิงโต ช้าง ยีราฟ อุลตร้าแมน เอาคนที่พูดถึงอุลตร้าแมนออกไป!

หลินเทียนยิ้มบางๆ แล้วลุกขึ้นเปิดอุปกรณ์ไลฟ์สด

ไม่ได้ไลฟ์สดมานาน พี่น้องในห้องถ่ายทอดสดคงรอไม่ไหวแล้ว

ถึงเวลาให้แฟนๆ ได้สัมผัสเสน่ห์ของทุ่งหญ้าแล้ว

พึ่งเปิดไลฟ์สด แป๊บเดียวคนก็เข้ามาในห้องถ่ายทอดสดเป็นร้อยล้าน

ข้อความเต็มหน้าจอไปหมด

"ฮือๆ ในที่สุดก็ไลฟ์สดแล้ว!"

"ไม่ได้ดูไลฟ์สดพี่เทียน ผมนอนไม่หลับเลย!"

"พี่เทียน นี่มาถึงทุ่งหญ้าแล้วเหรอ?"

"พี่เทียน ทำไมยังอยู่ในบ้านอยู่เลย? รีบออกไปเที่ยวสิ!"

"อยากดูสิงโต ช้าง ยีราฟ อุลตร้าแมน..."

"เอาคนที่พูดถึงอุลตร้าแมนออกไป!"

ห้องถ่ายทอดสดยังคงคึกคักเหมือนเดิม

หลินเทียนก็ยิ้มให้กล้อง

"ทุกคนใจเย็นๆ ผมจะพาทุกคนไปรู้จักเพื่อนใหม่ก่อนครับ"

พูดจบหลินเทียนก็หันกล้องไปที่เสี่ยวจิน

"ทุกคนน่าจะไม่เคยเห็นลิงพันธุ์นี้"

"มันชื่อเสี่ยวจิน เป็นลิงที่นักวิจัยคนก่อนเจอระหว่างทาง"

"นี่คือลิงคาปูชินจากแอฟริกา เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความฉลาดมาก"

"ลักษณะของลิงคาปูชินคือมีสีดำปนเทา"

"และกระจายตัวอย่างเป็นระเบียบ"

"เหมือนเสี่ยวจิน บนหัวและแขนครึ่งหนึ่งเป็นสีดำ"

"ส่วนอื่นๆ เป็นสีเทา และสีเทานี้ยังเป็นสีเทาทองด้วย"

"ดูสวยมากใช่ไหมครับ?"

หลินเทียนแนะนำให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสด

มองเสี่ยวจินที่กำลังก้มปอกกล้วย ข้อความก็ยิ่งคึกคักมากขึ้น

"ว้าว ลิงน้อยสวยจัง"

"ถึงแม้ว่าจะสวยสู้ลิงจมูกเชิดไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่ามันมีความสวยแบบมีชีวิตชีวา"

"แต่ผมสงสัย ทำไมถึงตั้งชื่อแปลกๆ ว่าเสี่ยวจิน?"

"ฮ่าๆๆ ใครไม่รู้คงนึกว่าเป็นหมา"

ทุกคนในห้องถ่ายทอดสดพูดคุยกัน

หลินเทียนไม่ได้ตอบ

เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเฉินหมิงถึงตั้งชื่อแบบนี้

"เอาล่ะ ตอนนี้จะพาทุกคนไปรู้จักทุ่งหญ้าแอฟริกาที่สวยงาม"

หลินเทียนไม่พูดพร่ำทำเพลง หลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินออกจากบ้านไม้

เสี่ยวจินเดินตามหลินเทียนต้อยๆ

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่หลินเทียนมาที่ทุ่งหญ้าแอฟริกา

ในทันที แม้แต่หลินเทียนก็ยังตกตะลึงกับทิวทัศน์ที่สวยงามของทุ่งหญ้า

ทุ่งหญ้าราบเรียบ พุ่มไม้เบาบาง ตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าและก้อนเมฆขาว ให้ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

ถึงแม้ว่าอากาศที่นี่จะไม่บริสุทธิ์เท่าในป่า

แต่อากาศที่นี่มีความชื้นต่ำ ให้ความรู้สึกสดชื่น

บนท้องฟ้ามีนกอินทรีบินโฉบ แล้วหายไปในทุ่งหญ้าเขียวขจีที่อยู่ไกลออกไป

เมื่อเทียบกับป่า ทุ่งหญ้าสามารถแสดงความงามของธรรมชาติได้มากกว่า

ข้อเสียคือทุ่งหญ้าร้อนมาก

แต่ตอนที่หลินเทียนออกมานั้นใกล้จะเย็นแล้ว แสงแดดไม่แรงเท่าตอนเที่ยง

และเวลานี้เป็นเวลาที่สบายที่สุดของทุ่งหญ้า เป็นเวลาที่สัตว์ต่างๆ ออกหากิน

เป็นครั้งคราวจะเห็นฝูงกวางและนกบินเป็นฝูงอยู่ไกลๆ

สัตว์ที่อาศัยอยู่ในทุ่งหญ้าส่วนใหญ่เป็นสัตว์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูง

จุดนี้แตกต่างจากในป่ามาก

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็ตื่นเต้นกัน

"นี่คือทุ่งหญ้าแอฟริกาในตำนานเหรอ? จริงๆ แล้วสู้ป่าไม่ได้"

"ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และไม่มีสิ่งกีดขวางสายตา สามารถสัมผัสความงามของธรรมชาติได้มากกว่า"

"พี่เทียน พาเราไปหาสัตว์น้อยเร็วๆ"

"ผมรอไม่ไหวแล้วที่จะเห็นพี่เทียนขี่สิงโต ฮ่าๆๆ"

"เลิกพูดเถอะ สิงโตเป็นสัตว์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูง หรือว่าเขาจะให้หัวหน้ามาให้พี่เทียนเล่น?"

"ฮ่าๆๆ ก็ไม่แน่ เหมือนกับวัวดำตัวนั้นไง?"

"คนที่พูดข้างบนพูดถูก"

บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสดก็สนุกสนานถึงขีดสุด

แล้วก็มีข้อความนี้โผล่ขึ้นมา

"ว้าว! ทุกคนดูเร็วๆ ที่นั่นมีหนูตัวใหญ่ยืนอยู่!"

"ไหนๆ?"

"ว้าว จริงด้วย หนูตัวนี้ทำไมดูมีเลศนัยจัง?"

"หางมันเล็กจัง"

"เอ่อ หมาผอม?"

"ดูไม่เหมือนหนูเลย พี่เทียนช่วยบอกหน่อยว่ามันคืออะไร?"

จริงๆ แล้วหลินเทียนเห็นมันมานานแล้ว

แน่นอนว่านั่นไม่ใช่หนูยืน

แต่มันคือหนึ่งในสัตว์ที่เป็นสัญลักษณ์ของทุ่งหญ้าแอฟริกา เมียร์แคท

"ทุกคนครับ นั่นไม่ใช่หมา"

หลินเทียนอดขำไม่ได้

"นั่นเรียกว่าเมียร์แคท เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง"

"มันยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อเป็นยาม"

"เพื่อหาอาหารให้เพื่อนๆ"

"ทุกคนดู การเป็นยามไม่ได้มีแค่เมียร์แคทตัวเดียว"

"ในพุ่มไม้ข้างหลังมัน มีเมียร์แคทอีกหลายตัวกำลังหาอาหารอยู่"

หลินเทียนหามุมที่เหมาะสมในการถ่ายทำ

ก็เห็นเมียร์แคทอีกหลายตัวยืนเป็นยามอยู่จริงๆ

และในพุ่มไม้ข้างหลังพวกมัน มองเห็นเมียร์แคทกำลังขุดอะไรบางอย่างอยู่เลือนราง

"ว้าว จริงด้วย"

"น่ารักจัง แค่ยืนเฉยๆ ก็ดูน่ารักแล้ว"

"ได้ยินมาว่ายังเป็นตัวตลกในโลกสัตว์ด้วย"

"ผมเคยเห็นมันในสวนสัตว์ น่ารักและขี้ขลาดจริงๆ"

"ดูเร็วๆ เมียร์แคทตัวนั้นเหมือนจะจับอะไรได้แล้ว"

ตอนนี้เมียร์แคทตัวหนึ่งขุดดินอยู่สองสามครั้ง

ก็จับแมงป่องสีเหลืองอ่อนขึ้นมา

แมงป่องแกว่งหาง ดิ้นไปมา

ยังใช้เหล็กในที่หางต่อยเมียร์แคทตัวนั้นตลอด

แต่เมียร์แคทตัวนั้นไม่กลัว

ทำท่าจะยัดเข้าปาก

"แมงป่องเป็นอาหารหลักอย่างหนึ่งของเมียร์แคท"

"เพราะในพุ่มไม้มีแมงป่องเยอะ"

"และเหล็กในของแมงป่องไม่มีผลกับเมียร์แคท"

"แน่นอน เมียร์แคทยังกินอย่างอื่นด้วย"

"เช่น ไส้เดือนดิน ไข่ของสัตว์ และแมลงบางชนิด"

หลินเทียนอธิบายให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดฟัง

ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ

สัตว์น่ารักตัวเล็กๆ แบบนี้กินแมงป่องเหรอ?

ยังยัดเข้าปากโดยตรงอีก?

ความแตกต่างนี้ช่างมากเหลือเกิน

หลินเทียนหันกล้องไปที่เมียร์แคทที่ยืนเป็นยาม

กำลังจะอธิบายการแบ่งงานภายในของเมียร์แคทตอนหาอาหาร

แล้ว

เรื่องตลกก็เกิดขึ้น

ตอนนี้เมียร์แคทตัวนั้นในพุ่มไม้กำลังจะได้กินอาหารอร่อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เมียร์แคทที่ยืนเป็นยามอยู่บนหัวมันเริ่มง่วงนอน

ยืนอยู่บนกิ่งไม้เล็กๆ โยกเยก

ในที่สุดเมียร์แคทตัวที่ง่วงนอนก็ตัวสั่น

เสียการทรงตัวแล้วล้มลงไปข้างหลัง

เท้าเล็กๆ น่ารักสองข้างยังตะกุยหาทางจับกิ่งไม้

แต่ก็ไม่ทัน

เพราะปฏิกิริยาของมันไม่เร็วพอ

"ปุ๊~"

เมียร์แคทตัวยามตกลงบนพื้น

ทำให้เพื่อนๆ ตกใจกระโดด

แมงป่องในมือก็ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ

แล้วมันก็หันกลับไปทันที

มองเมียร์แคทที่ตกลงมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยสติปัญญา

ฉากนี้ถูกหลินเทียนถ่ายไว้ทั้งหมด