บทที่ 431 ว่องไวและคล่องแคล่ว ลิงคาปูชินจากแอฟริกา!!

บทที่ 431 ว่องไวและคล่องแคล่ว ลิงคาปูชินจากแอฟริกา!!

หลินเทียนเป็นคนที่ลงมือทำอย่างรวดเร็ว

ตลอดทางไม่ได้หยุดพัก บ่ายวันนั้นก็มาถึงสนามบินนานาชาติ

หลังจากดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ เสร็จ หลินเทียนก็ขึ้นเครื่องได้อย่างราบรื่น

บนเครื่องบินไม่มีอินเทอร์เน็ต หลินเทียนไม่สามารถไลฟ์สดได้ตามปกติ

ถือโอกาสนี้พักผ่อนให้เต็มที่

ตลอดการเดินทางหนึ่งวันเต็ม

หลินเทียนแทบไม่ได้ลืมตาเลย

จนกระทั่งหลินเทียนลืมตา ก็มาถึงสนามบินในแอฟริกาแล้ว

"มาถึงเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?"

หลินเทียนบิดขี้เกียจ มองลงไปด้านล่างผ่านกระจกเครื่องบิน

มองดูเส้นขอบฟ้าของที่ราบกว้างใหญ่ ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ไม่รู้ว่าการเดินทางมาแอฟริกาครั้งนี้จะเจอเรื่องอะไรใหม่ๆ บ้าง

หลังจากลงจากเครื่องบิน ก็มีเจ้าหน้าที่มารับหลินเทียน

คนๆ นี้ชื่อ เฉินหมิง เป็นนักวิจัยที่ทางการส่งมาที่ทุ่งหญ้าแอฟริกา

เป็นเพราะเฉินหมิงมีธุระด่วน ทางการจึงต้องส่งหลินเทียนมาที่นี่

หลังจากทักทายกันแล้ว หลินเทียนก็นั่งรถไปที่ทุ่งหญ้า

ทางการจัดเตรียมไว้ค่อนข้างพร้อม

ไม่เพียงแต่ส่งคนมารับหลินเทียน ยังจัดหาที่พักให้หลินเทียนด้วย

ของใช้ต่างๆ ที่หลินเทียนต้องการในชีวิตประจำวันมีครบครัน

ถ้าหลินเทียนต้องการอะไร ทางการจะให้คนจากสถานทูตส่งมาให้

แต่หลินเทียนไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

เพราะภารกิจของเขาครั้งนี้คือการบันทึกระบบนิเวศของแอฟริกา เพื่อเป็นพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับนโยบายการอนุรักษ์ในอนาคต

โดยพื้นฐานแล้วแตกต่างจากเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า

ถ้าหลินเทียนไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ คงไม่มีสิทธิ์เข้าไปในทุ่งหญ้าด้วยซ้ำ

การได้รับการปฏิบัติแบบนี้เป็นเรื่องที่ควรจะเป็น

บางทีอาจเป็นเพราะทางการจัดเตรียมไว้ให้ พวกเขายังเตรียมอุปกรณ์ไลฟ์สดชุดใหม่ด้วย

ทำให้หลินเทียนไม่ต้องลำบาก

เดิมทีเขาวางแผนจะเช่ารถกระบะที่นี่

ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นแล้ว

"หลินเทียน มีอะไรจะถามอีกไหม?"

หลังจากแนะนำสภาพแวดล้อมการทำงานและเนื้อหาการทำงานให้หลินเทียนแล้ว เฉินหมิงก็ยิ้มถาม

หลินเทียนยิ้มส่ายหัว

ชีวิตของเขาแสวงหาความเรียบง่ายและความสุข

ทางการจัดเตรียมไว้ให้ขนาดนี้ หลินเทียนก็พอใจแล้ว

ระหว่างที่คุยกัน ทั้งสองก็มาถึงที่พัก

เป็นบ้านไม้เล็กๆ ริมทะเลสาบ

มีรั้วสูงล้อมรอบ ป้องกันสัตว์เข้ามา

เฉินหมิงช่วยหลินเทียนยกกระเป๋าลงจากรถ

แล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน

ครั้งนี้มาแอฟริกา หลินเทียนนำแค่เสื้อผ้าและอุปกรณ์ไลฟ์สดมาด้วย

ดังนั้นกระเป๋าจึงไม่ได้เยอะมาก

"ที่นี่ใกล้กับใจกลางทุ่งหญ้าแล้ว"

"อาจมีสัตว์ขนาดใหญ่ออกมา"

"รั้วนี้แข็งแรงก็จริง แต่ก็กันช้างเหยียบไม่ได้"

"ดังนั้น คุณต้องฉีดพ่นสิ่งนี้รอบๆ บ้านทุกวัน"

เฉินหมิงชี้ไปที่กระป๋องสเปรย์ในบ้าน พูดกับหลินเทียน

หลินเทียนยิ้มพยักหน้า

บางทีเขาอาจไม่ต้องการสิ่งนี้

"จิ๊จ๊ะๆ..."

พอเปิดประตูบ้าน ก็มีเสียงจิ๊จ๊ะดังมาจากในบ้านไม้

แล้วในขณะที่หลินเทียนมองด้วยความสงสัย

สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ สีดำปนเทาวิ่งออกมาอย่างตื่นเต้น

แล้วกระโดดเกาะเฉินหมิง

"โอ๊ย ไอ้ตัวแสบ หลบไปก่อน กำลังถือของอยู่!"

เฉินหมิงดุอย่างเอ็นดู แล้ววางกระเป๋าของหลินเทียนลง

"นี่...ลิงคาปูชินเหครับ?"

หลินเทียนจ้องมองเจ้าตัวเล็กด้วยความสนใจ

เขารู้จักสายพันธุ์ของลิงตัวนี้ทันที

นี่เป็นสัตว์คุ้มครองระดับสองของแอฟริกา ถึงแม้จะอยู่ในทุ่งหญ้าแอฟริกาอันกว้างใหญ่ก็ไม่ค่อยเจอ

"รู้จริง!"

เฉินหมิงยิ้มให้หลินเทียน

"เจ้าตัวเล็กนี่ผมเจอระหว่างทาง"

"ตอนนั้นมันพึ่งเกิด แทบจะไม่มีลมหายใจแล้ว"

"ตอนพากลับมา ผมยังกลัวว่ามันจะไม่รอดเลย"

เฉินหมิงอธิบายให้หลินเทียนฟัง

"ลิงคาปูชินหายากอยู่แล้ว โดยเฉพาะลิงคาปูชินพันธุ์แท้จากแอฟริกาแบบนี้ ไม่ค่อยมีในประเทศเรา"

"ต่อไปก็ฝากคุณดูแลมันด้วย"

หลินเทียนพยักหน้า

มองลิงคาปูชินด้วยสายตาครุ่นคิด...

ลิงคาปูชินตัวเล็กเกาะคอเฉินหมิงไว้ตลอด

แกว่งเชือกในมือไปมา

"เอาล่ะ เสี่ยวจิน วันนี้ฉันพาแกออกไปไม่ได้"

"ต่อไปอยากออกไปเที่ยวต้องขอพี่คนนี้แล้ว"

เฉินหมิงปล่อยลิงคาปูชินลง ชี้ไปที่หลินเทียน

ลิงคาปูชินถึงเพิ่งสังเกตเห็นหลินเทียน

ดวงตาที่เต็มไปด้วยความฉลาดมองหลินเทียนไปมา ยังเข้าไปดมๆ ตัวหลินเทียนด้วย

"จิ๊จ๊ะ..."

(มนุษย์ใหม่...มนุษย์ใหม่...)

"เสี่ยวจินซนมาก บอกให้ผมพาออกไปเที่ยวทุกวัน"

"ต่อไปคุณออกไปสำรวจก็พามันไปด้วยนะ"

"เสี่ยวจินเชื่องคน จะไม่ออกไปนอกสายตาของคุณ"

หลินเทียนพยักหน้า

สายตาแปลกๆ

เฉินหมิงนี่ช่างตามใจจริงๆ

ตั้งชื่อลิงว่าเสี่ยวจิน?

หลินเทียนไม่ค่อยเข้าใจ

หลังจากเฉินหมิงจัดการให้หลินเทียนเรียบร้อยแล้ว ก็ลูบเสี่ยวจินอย่างอาลัยอาวรณ์สักพัก

ก็รีบออกไป

ทางการยังมีงานอีกเยอะรอเขาอยู่

ในบ้านไม้ที่ว่างเปล่า เหลือแค่หลินเทียนและเสี่ยวจินจ้องตากัน

"ดูเหมือนเจ้าตัวเล็กนี่จะเป็นลิงที่คลอดก่อนกำหนด ถึงโดนแม่ลิงทิ้ง"

หลินเทียนมองออกถึงสภาพร่างกายของเสี่ยวจินทันที

ลิงคาปูชินเป็นลิงที่มีความฉลาดและมีไหวพริบมาก

แม่ลิงคลอดลูกออกมา ถ้าพบว่าลูกไม่สามารถรอดชีวิตได้

ก็จะทิ้งทันที มิฉะนั้นจะทำให้ตัวเองเสียพลังงาน

แต่แม่ลิงตัวนั้นคงไม่คิดว่าเจ้าตัวเล็กนี่จะมีชีวิตรอด

แต่สภาพร่างกายของเสี่ยวจินไม่ค่อยดี

ไม่เพียงแต่ตัวเตี้ย ยังมีกระดูกผิดรูปด้วย

เดินเหมือนก้าวขา

ดูตลกๆ

"บางทีอาจจะใช้น้ำวิญญาณปรับปรุงสภาพร่างกายของเสี่ยวจินได้"

หลินเทียนครุ่นคิด

เสี่ยวจินเป็นเพื่อนคนแรกของเขามาที่นี่

ยังไงก็ต้องดูแลให้ดี

ทันใดนั้นเสี่ยวจินก็วิ่งไป แล้วหยิบกล้วยมาจากชั้นวาง

ยื่นให้หลินเทียน

"จิ๊จ๊ะ..."

(มนุษย์ใหม่ กินกล้วย...)

"นี่กำลังสร้างความสัมพันธ์กับฉันเหรอ?"

หลินเทียนยิ้ม

ลิงคาปูชินจากแอฟริกามีความฉลาดอยู่แล้ว และมีความสามารถในการเรียนรู้ที่แข็งแกร่ง

ยังเลียนแบบท่าทางและเสียงร้องของสัตว์อื่นได้ด้วย

อยู่กับเฉินหมิงมานาน

เสี่ยวจินทำแบบนี้ หลินเทียนก็ไม่แปลกใจ

"จิ๊จ๊ะ..."

(กินเสร็จแล้ว พาฉันไป...)

เสี่ยวจินแสดงความต้องการของตัวเอง

หลินเทียนอดขำไม่ได้

นี่กำลังติดสินบนฉันเหรอ?

บางทีอาจเป็นเพราะพึ่งเจอกันครั้งแรก

เสี่ยวจินทำอะไรก็ดู"เกร็งๆ"

รอให้อยู่ด้วยกันนานๆ

มันก็น่าจะปฏิบัติกับเขาเหมือนที่ปฏิบัติกับเฉินหมิง

หลินเทียนรับกล้วยมา แล้วจุ่มน้ำวิญญาณ

"เสี่ยวจิน ถ้านายกินอันนี้ ฉันจะพานายออกไปเที่ยว"

หลินเทียนยิ้มพูดกับเสี่ยวจิน

เสี่ยวจินกระพริบตาด้วยความงุนงง

เหมือนไม่เข้าใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพูดอะไร

แต่เพื่อที่จะได้ออกไปเที่ยว เสี่ยวจินก็รับกล้วยมากินโดยไม่ลังเล